Στην εποχή των παππούδων μας όπως γνωρίζουμε ο τρόπος εκπαίδευσης ήταν διαφορετικός από του τώρα. Σε εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν αυτά που μπορεί να βρεί κανείς στις μέρες μας .
Αρχικά , δεν ήταν υποχρεωτικό τα παιδιά να τελειώσουν το λύκειο όπως τώρα. Υπήρχαν και οικογένειες που πίεζαν τα παιδιά να καθίσουν στο σπίτι είτε για να κάνουν διάφορες δουλείες του σπιτιού είτε για να προσέχουν τα μικρότερα μέλη της οικογένειας και συγκεκριμένα τα κορίτσια. Βέβαια, το ίδιο γινόταν και με τα αγόρια με την διαφορά εκείνα να βοηθούσαν τους πατεράδες τους στις οικοδομές. Επίσης , οι καθηγητές ήταν λίγο βίαιη με την έννοια πως τότε η τιμωρία τους δεν ήταν τόσο απλή διότι τους χτυπούσαν με την λεγόμενη Μαστίγα ή με κάποιο βαρύ ξύλο στα χέρια στις μεγαλύτερες ηλικίες , στις μικρότερες ηλικίες χρησιμοποιούσαν χάρακα .Όπου, κάποιες φόρες υπήρχε και το αποτέλεσμα του θανάτου.
Πλέον ,στις μέρες μας έχει καταργηθεί όλο αυτό .Τα παιδιά είναι υποχρεωτικό να τελειώσουν το Λύκειο ,εάν θέλουν να καλλιεργήσουν το μέλλον τους. Επιπλέον, δεν υπάρχει βίαιος τρόπος τιμωρίας και τα παιδιά περνάνε πιο ευχάριστα στο σχολείο.
Επομένως , καταλαβαίνουμε πως τα παιδιά στις μέρες μας είναι πιο ελεύθερα και περνάνε ευχάριστες στιγμές στο σχολείο όπου θα τους μείνουν στο μυαλό για πάντα.
«Ο εκπαιδευτικός σημαίνει φώς αλλά μπορεί να σημαίνει και σκοτάδι»