ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΟΥ

Παρουσίαση βιβλίου “Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας”

 

Για το μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
«Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας»
(μτφρ. Μαρία Παλαιολόγου, εκδ. Ψυχογιός)

Ο ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ, ο Γκάμπο ή Γκαμπίτο, όπως τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά σε όλη τη Λατινική Αμερική, γεννήθηκε στην Αρακατάκα της Κολομβίας το 1927. Σπούδασε νομικά στην Μπογκοτά, αλλά σύντομα άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στο εξωτερικό.

Δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, Τα νεκρά φύλλα, το 1955. Ακολούθησαν μεταξύ άλλων το ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ, που τον καθιέρωσε διεθνώς, τα Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΛΕΡΑΣ, ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ και ΟΙ ΔΥΣΤΥΧΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ, που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, καθώς και πολλά διηγήματα και κινηματογραφικά σενάρια. Ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του εικοστού αιώνα και από τους βασικούς εκπροσώπους του μαγικού ρεαλισμού, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες αποτύπωσε μοναδικά στο έργο του την ομορφιά και την τραγωδία της Λατινικής Αμερικής και τιμήθηκε για το τεράστιο έργο του με το Διεθνές Βραβείο Neustadt το 1972 και με το Νομπέλ Λογοτεχνίας το 1982. Πέθανε το 2014 στην Πόλη του Μεξικού. (πηγή Εκδ.Ψυχογιός)

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ο μέγιστος λογοτέχνης όχι μόνο για τον συγγραφικό του τρόπο, ούτε για τα μεγάλα θέματα που επιλέγει: τον έρωτα, την αγάπη, τον θάνατο, την οικογένεια, τον πόλεμο. Αναδεικνύεται από την ικανότητα του να παρουσιάζει με ρεαλισμό τους χαρακτήρες του. Το συγκεκριμένο βιβλίο γεννήθηκε από έρωτα και οποιαδήποτε προσπάθεια να μεταφερθεί στο γυαλί δεν κατάφερε να προβάλει το μεγαλείο του έρωτα όπως στις σελίδες του.

«Την περίμενε πενήντα ένα χρόνια, εννιά μήνες και τέσσερις μέρες. […] Ήταν πλέον σαν να είχαν προσπεράσει τον δύσκολο Γολγοθά της συζυγικής ζωής και να είχαν φτάσει δίχως άσκοπες διαδρομές στην καρδιά του έρωτα. Προχωρούσαν πέρα από τις παγίδες του πάθους, πέρα από τη βάρβαρη χλεύη της ελπίδας»

Μέσα από το λιτό και απλό ύφος με τη ζωντανή και παραστατική απόδοση και το πλούσιο λεξιλόγιο και την εξαιρετική μετάφραση του από την κ Παλαιολόγου, καταφέρνει να μας συγκινήσει … Με τόση φαντασία, λογική και σοφία που σε κερδίζει με την πένα του.

«Ο έρωτας γίνεται μεγαλύτερος και πιο ευγενικός μέσα στις καταστροφές»

Το μυθιστόρημα ξεκινάει από το παρόν και έπειτα ανατρέχει στο παρελθόν Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, ο Χουβενάλ Ουρμπίνο κι η Φερμίνα Δάσα που ζει στη μακρινή Κολομβία είναι οι κεντρικοί ήρωες .Ένα αναπάντεχο γεγονός, όμως, ο θάνατος του άντρα, ανατρέπει την εικόνα του ηλικιωμένου ζευγαριού. Ένας άλλος άντρας μπαίνει ξαφνικά στη ζωή της χήρας Δάσα. Ο Φλορεντίνο Αρίσα. Ένας άντρας από το παρελθόν που περίμενε με απίστευτη υπομονή τον πρώτο του έρωτα.
Γράφει ο Gabo
«…το μόνο πράγμα που έπρεπε να μάθει για την αγάπη: Πως τη ζωή δεν τη διδάσκει κανείς»

Ο Φλορεντίνο Αρίσα βιώνει για τη Φερμίνα Δάσα έναν έρωτα τόσο ολοκληρωτικό κι απόλυτο, που κανείς και τίποτα δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει.
Έναν ανεκπλήρωτο έρωτα ,ένα μαρτύριο αγάπης μιας αγάπης που θα την παρουσίαζα ώς υπερδύναμη γιατί είναι πολύ μακριά από το ανθρώπινο στοιχείο δεν μπορείς να τον φανταστείς ούτε να τον διανοηθείς…
«Λόγω της απουσίας της μίας, ήθελε να βρίσκεται με όλες ταυτόχρονα». Γνωρίζει λοιπόν τον έρωτα της μιας βραδιάς, τον έρωτα που ξέρουν κι οι δυο ότι δεν θα έχει μεγάλη διάρκεια και προσπαθούν να κομίσουν από αυτόν τη μεγαλύτερη δυνατή ευχαρίστηση, τον απαγορευμένο έρωτα που η δύναμή του ενισχύεται από τα εμπόδια και τις δυσκολίες.
Με φόντο τις ακτές της Καραϊβικής και την τρομερή αρρώστια της εποχής, τη χολέρα, οι δύο πρωταγωνιστές επιζούν ο έρωτας που δημιουργήθηκε μεταξύ τους είναι τόσο δυνατός που είναι απρόσβλητοι στην πανδημία. Θα συναντηθούν μετά από 51 χρόνια, 9 μήνες και 4 ημέρες που έχουν περάσει και μόνον όταν ο σύζυγος της Φερμίνα πεθάνει οπότε το πεδίο για τον Φλορεντίνο είναι και πάλι ελεύθερο….δεν την ξεπέρασε ποτέ, η ελπίδα μέσα του έμεινε ζωντανή και ενεργή.

Ένα μυθιστόρημα που τολμά να διαφοροποιήσει τον έρωτα από την σαρκική απόλαυση ..
Ένα βιβλίο που ο έρωτας είναι παντού στο δωμάτιο, στο τραμ, στον δρόμο ,στις ματιές…
«Και μέχρι πότε νομίζετε πως μπορούμε να συνεχίσουμε αυτό το πήγαινε έλα του διαβόλου;» τον ρώτησε.

Ο Φλορεντίνο Αρίσα είχε την απάντηση έτοιμη εδώ και πενήντα τρία χρόνια, εφτά μήνες και έντεκα μέρες με τις νύχτες τους.
«Για όλη μας τη ζωή», είπε.¨
Γιατί ο έρωτας δεν έχει ηλικία παραμένει φλογερός και στα γηρατειά ..
Προσοχή άκρως ρομαντικό!