memory game

Αν θέλετε, μπορείτε να κάνετε μια βόλτα απο την Κυψελη «Επιστήμες» και στον ΤΟΙΧΟ της θα βρείτε ένα παιχνίδι με κάρτες Μνήμης με θέμα επιστήμονες.

Transmedia storytelling

Όλοι αφηγούμαστε ιστορίες. Όλοι έχουμε μια ιστορία να αφηγηθούμε. «Οι ιστορίες είναι συνυφασμένες με την ανθρώπινη φύση και αντιλαμβανόμαστε  τη ζωή σαν μια σειρά από συνεχόμενες αφηγήσεις, που περιλαμβάνουν διαμάχες, χαρακτήρες και πλοκή με αρχή, μέση και τέλος. Μέσα από την αφηγηματική διαδικασία επεξεργαζόμαστε πιο σύνθετες έννοιες, κατανοούμε τις εμπειρίες μας, σχετιζόμαστε με άλλους ανθρώπους, συνδεόμαστε, κινητοποιούμαστε, συνεργαζόμαστε.

Σύμφωνα με τον Henry Jenkins (2006), η διαμεσική αφήγηση είναι μια διαδικασία κατά την οποία στοιχεία μιας ιστορίας διαχέονται συστηματικά μέσω διαφορετικών καναλιών με στόχο την παραγωγή μιας ενιαίας, συντονισμένης εμπειρίας. Ιδανικά, κάθε κανάλι-μέσο έχει τη δική του συνεισφορά στο ξεδίπλωμα της ιστορίας.

Η διαμεσική αφήγηση παρουσιάζει πολλαπλές ιστορίες σε πολλά κανάλια διανομής, ενταγμένες σε έναν μυθοπλαστικό κόσμο με την χρήση διάφορων μέσων, τα οποία επεκτείνουν την αφήγηση που το κοινό βιώνει ενεργά.

 

Μια τάξη “τα πάνω κάτω”

Aναποδογυρίσαμε τα δεδομένα. Τι προτείνει  η «αναποδογυρισμένη τάξη»; Η διδασκαλία να γίνεται εκτός τάξης και τις εργασίες που θα κάναμε στο σπίτι, να τις κάνουμε μέσα στην τάξη. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Μα φυσικά με την τεχνολογία. Πρακτικά λοιπόν οι μαθητές βλέπουν βίντεο με τη διδασκαλία στο σπίτι τους και την άλλη μέρα πάνε στο σχολείο και κάνουν εργασίες, ομαδικές και ιδιαιτέρως συμμετοχικές.

Ανάμεσα στα πλεονεκτήματα  της πρότασης είναι ότι πλέον οι μαθητές παρακολουθούν την παράδοση μέσω βίντεο, μπορούν να το κάνουν και στο δικό τους ρυθμό, να σταματάνε το βίντεο όποτε επιθυμούν, να κρατάνε σημειώσεις με την ησυχία τους. Την επόμενη μέρα στην τάξη εφαρμόζουν πλέον αυτά που έμαθαν και επιτόπου καλύπτουν τα κενά και τις απορίες που έχουν.

Μεγάλο εμπόδιο είναι η πρόσβαση στην υποδομή που είναι απαραίτητη. Πολλοί μαθητές δεν έχουν υπολογιστή ή σύνδεση στο διαδίκτυο. Κάποιοι πιο απαισιόδοξοι δηλώνουν ότι αν όλοι υιοθετήσουν το μοντέλο αυτό τότε τα παιδιά όλο τους το χρόνο εκτός σχολείου θα τον περνούν μπροστά από μία οθόνη, περισσότερο δηλαδή από ότι το κάνουν ήδη.

Το βασικό δεδομένο είναι  ο μαθητής και η αλλαγή του ρόλου του. Το κέντρο της τάξης δεν είναι ο δάσκαλος αλλά ο μαθητής. Ο εκπαιδευτικός εμπλέκεται στον τρόπο που προσεγγίζει τον μαθητή και τον ενσωματώνει στην εκπαιδευτική διαδικασία, επιδιώκοντας τη συμμετοχή και την αλληλεπίδρασή του.

 

digital storyteller

Ποια ιστορία αφηγήθηκες σήμερα;

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, όπως έχει αποδειχθεί και επιστημονικά, είναι προγραμματισμένος να συγκρατεί και να επεξεργάζεται μια πληροφορία πολύ πιο εύκολα, όταν αυτή τοποθετηθεί σε ένα ευρύτερο αφηγηματικό πλαίσιο. Αν επιχειρήσουμε να αποδομήσουμε μια ιστορία και να τη δούμε στην πιο απλή της μορφή, δεν είναι τίποτε άλλο από μια σχέση αιτίας και αποτελέσματος. Και αυτή ακριβώς η αιτιακή σχέση είναι ο τρόπος με τον οποίο σκεφτόμαστε.

Οι νέες τεχνολογίες δημιουργούν έναν νέο καμβά για την αφήγηση και το ξεδίπλωμα συνεργατικών ιστοριών. Η ψηφιακή αφήγηση είναι ένα νέο είδος, που περιλαμβάνει αφηγήσεις οι οποίες δημιουργούνται με τη χρήση οποιασδήποτε ψηφιακής συσκευής και μιας συνεχώς εξελισσόμενης εργαλειοθήκης. Απευθύνονται σε μεγάλο ακροατήριο και οι δημιουργοί τους μπορεί να είναι επαγγελματίες ή ερασιτέχνες. Οι ιστορίες μπορεί να είναι αυστηρά προσωπικές ή πιο οικουμενικές, φανταστικές ή ρεαλιστικές, σύντομες ή ολόκληρα έπη, παρουσιασμένες είτε σε ένα μέσο, είτε σε πολλά διαφορετικά.

Μέσα από τις ιστορίες κατανοούμε καλύτερα τον κόσμο μας και συνθέτουμε τη δική μας αλήθεια, καθώς  οι αφηγήσεις αποκαλύπτουν το νόημα, χωρίς να κάνουν το λάθος να το προσδιορίζουν. (Hannah Arendt)

E me κι εγώ

Ψηφιακός κόσμος, ψηφιακή τάξη. Νέα εποχή, νέοι ορίζοντες.

το ποδήλατο στον τοίχο