Η χούντα της 21ης Απριλίου επιδίωξε να ελέγξει τη νεότητα, να επιβάλει στην παιδεία μεσαιωνικό σκοταδισμό, να «θερίσει σιωπηλά όλα τα ψηλότερα στάχυα».
21η Απριλίου 1967: Ξημερώματα εκδηλώνεται το πραξικόπημα. Μια διευθυνόμενη από συνταγματάρχες χούντα παίρνει την εξουσία με τα όπλα.
Από τις πρώτες κιόλας μέρες, που η χούντα πήρε την εξουσία, προχώρησε στη διάλυση 28 φοιτητικών συλλόγων και οργανώσεων και μετέφερε στα γραφεία της ασφάλειας οτιδήποτε βρέθηκε στα γραφεία τους, για να το μελετήσει με ιδιαίτερο ζήλο! Διόρισε νέα διοικητικά συμβούλια και απόλυσε τους καθηγητές που δε γονάτισαν.
Οι φοιτητές όμως, συνεχιστές των ελληνικών παραδόσεων για λευτεριά και δημοκρατία, αλλά και του φοιτητικού κινήματος οργανώθηκαν σε οργανώσεις όπως του Ρήγα Φεραίου, της ΚΝΕ, της ΑΝΤΙΕΦΕΕ.
Απόγευμα Πέμπτης 15 Νοεμβρίου 1973: Το πλήθος πυκνώνει. Οι φοιτητές στα κάγκελα της αυλής κραυγάζουν «Λαέ, λαέ ή τώρα ή ποτέ», «Λαέ πεινάς, γιατί τους προσκυνάς», «Απόψε θα γίνει ξαστεριά», «Απεργία γενική», «Δεν περνάει ο φασισμός», «ΕΣΑ ΕΣ-ΕΣ βασανιστές» και τραγουδούν.
Στην Πατησίων η κυκλοφορία σταματά. Μια μεγάλη ομάδα μαθητών, απαντώντας στην κραυγή «αγρότες, εργάτες, φοιτητές» φωνάζει «μαζί σας είναι και οι μαθητές», ξεσηκώνοντας θύελλα ενθουσιασμού.
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 1973: Ξημερώνει η μεγάλη μέρα. Μέρα γενικής κινητοποίησης. Μέρα που η χούντα αποκαλύπτει το αληθινό, το ατσάλινο πρόσωπό της. Ο ραδιοφωνικός σταθμός λειτουργεί κανονικά
Μετά το Πολυτεχνείο η χούντα άλλαξε πρόσωπο. Ο Ιωαννίδης καταλαμβάνει την εξουσία με νέο πραξικόπημα. Οι γνωστοί μας αρχιβασανιστές Σπανός, Μπάμπαλης, Καραπαναγιώτης, Χατζηζήσης, Μάλλιος, Θεοφιλογιαννάκος κυβερνούν τη χώρα με το βούρδουλα και τη φάλαγγα.
Ο κύκλος της χούντας κλείνει με την τραγωδία της Κύπρου.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν τυχαία και ξαφνική. Η σπαρακτική φωνή «ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» ήταν η αγωνία των νιάτων του ΄73, ήταν τα δεινά του ελληνικού λαού για επτά ολόκληρα χρόνια, ήταν η άσβεστη δίψα για λευτεριά και δημοκρατία, ήταν ο αγώνας με αρετή και ενότητα για να φύγει η χούντα.
Από τότε, κάθε Νοέμβρη, τιμούμε τα ηρωικά παιδιά που τόλμησαν να ζητήσουν να φύγει ο φασισμός από τη χώρα μας, που τόλμησαν να ζητήσουν ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Σήμερα, ΤΟΣΑ χρόνια μετά, οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη και να δώσουμε το νόημα του Πολυτεχνείου κρυστάλλινο στις γενιές που θα ‘ρθουν.
