Φρίξος και Έλλη

Η Ινώ

Ο Αθάμας, σε βαθιά θλίψη, ξαναπαντρεύτηκε την Ινώ, κόρη του βασιλιά της Θήβας. Η νέα βασίλισσα, όμως, ήταν κακή μητριά. Ζήλευε την αγάπη του Αθάμα για τα παιδιά του προηγούμενου γάμου και τα βασάνιζε. Σκεφτόταν συνεχώς πώς να τα θανατώσει.

Το Πλάνο της Ινώς

Έτσι, έδωσε μια διαταγή σε όλες τις γυναίκες του βασιλείου: Αν θέλουν να καρποφορούν τα χωράφια, πρέπει να τους ψήνουν τα σπόρια πριν τα σπείρουν. Οι γυναίκες πίστεψαν την Ινώ και άρχισαν να σπέρνουν, αλλά δεν φύτρωσε τίποτα.

Η Απόφαση του Βασιλιά

Η πείνα έπληξε το βασίλειο, και οι άνθρωποι υπέφεραν. Ο βασιλιάς Αθάμας αποφάσισε να ρωτήσει το μαντείο των Δελφών για τη συμφορά που τους βρήκε.

Η στάση της Ινώ

Η Ινώ, όμως, έδωσε πολλά λεπτά στους απεσταλμένους, και όταν γύρισαν, είπαν: "Η Πυθία πρόσταξε να θυσιάσεις τα δύο παιδιά της Νεφέλης στο Δία για να καρποφορήσει ξανά η γη."

Η Παρέμβαση της Νεφέλης

Τη νύχτα, όμως, ήρθε στο όνειρό τους η Νεφέλη, η πεθαμένη μάνα τους, και τους είπε:

— Παιδάκια μου, αύριο πρόκειται να σας θυσιάσουν στους θεούς, γιατί έτσι το θέλησε η κακή μητριά σας, η Ινώ. Μόνο μη χάσετε καιρό. Όταν δείτε την ώρα της θυσίας ένα κριάρι, ανεβείτε στη ράχη του κριαριού και φύγετε.

Η Φυγή

Έτσι και έγινε. Την επόμενη μέρα όταν έβαλαν το Φρίξο πάνω στον βωµό, η µητέρα του η Νεφέλη, έστειλε ένα χρυσόµαλλο κριάρι, που πήρε στη ράχη του το Φρίξο και την Έλλη και πέταξε µακριά προς την Ανατολή.

Ο Ελλήσποντος

Το κριάρι πέρασε πετώντας πάνω από το Αιγαίο. Όταν πλησίαζαν στη στενή θάλασσα που χωρίζει τη Θράκη από τη μικρή Ασία, έσκυψε η Έλλη να δει, μα ζαλίστηκε, γλίστρησε κι έπεσε στη θάλασσα που τη σκέπασε για πάντα. Αυτό το στενό από τότε το λένε Ελλήσποντος.

Άφιξη στην Κολχίδα

Το κριάρι όμως πετούσε κι' ο Φρίξος ήταν καταλυπημένος. Κάποτε επιτέλους αισθάνθηκε ότι άρχισαν να κατεβαίνουν και σε λίγο πάτησαν στη γη. Βρίσκονταν σε μια μακρινή χώρα, την Κολχίδα, κοντά στον Καύκασο.

Υποδοχή από τον Αιήτη

Βασιλιάς εκεί ήταν ο Αιήτης που καλοδέχτηκε τον Φρίξο. Όταν μάλιστα άκουσε τα βάσανά του, τον κράτησε στο παλάτι του.

Θυσία του Κριαριού

Ό Φρίξος θυσίασε το κριάρι στους θεούς και χάρισε το δέρμα του το χρυσόμαλλο, στον Αιήτη.

Κι αυτός το κρέμασε σε μια ψηλή βελανιδιά μέσα στο δάσος, όπου το φύλαγε ένας ακοίμητος δράκος και κανένας δεν τολμούσε να πλησιάσει.