Μύθοι της φυσικής κατάστασης

Σίγουρα έχεις γνωρίσει κάποιον να κάνει το σοφό για τη φυσική κατάσταση. Πρέπει να ξέρεις ότι πολλά από αυτά που σου λένε είναι απλά «μύθοι» και δεν πρέπει να επηρεάζουν την προσπάθειά σου. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να εξηγήσουμε αυτούς τους μύθους και να αποκαλύψουμε την αλήθεια, που ενδεχομένως κρύβουν…

Οι μύθοι που μπορεί να ακούσετε συχνότερα είναι οι εξής:

Μύθος Nο 1

Το τρέξιμο είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποκτήσεις φυσική κατάσταση.

Ξέχασέ το. Δεν υπάρχει ιδανικός τρόπος για να αποκτήσεις φυσική κατάσταση. Πρέπει να κάνεις αυτό που σου αρέσει, γιατί διαφορετικά θα βρεις ένα λόγο να παραιτηθείς. Η απόκτηση φυσικής κατάστασης (σωματικής και πνευματικής) είναι μια διαδικασία που χρειάζεται χρόνο και υπομονή, ανταμείβεσαι όμως καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της πορείας. Η αναζήτηση γρήγορης επιτυχίας – χάσιμο 5 κιλών σε 10 μέρες! – έχει ανεπιθύμητα αποτελέσματα.

Μύθος Nο 2

Αν δεν γυμνάζεσαι μία ώρα την ημέρα, πέντε φορές την εβδομάδα, δεν θα πετύχεις τίποτα.

Μην πιστεύεις αυτήν την άποψη. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν σημαντικά οφέλη από την λίγη καθημερινή άσκηση. Μελέτες έδειξαν ότι περπάτημα μισής ώρας, τρεις ή περισσότερες φορές την εβδομάδα, μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής και εγκεφαλικού, χαμηλώνει την αρτηριακή πίεση, προκαλεί ψυχική χαλάρωση και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Μύθος Nο 3

Η προθέρμανση πριν από την άσκηση δεν είναι απαραίτητη αν είσαι προσεκτικός.

Λάθος! Οι ήπιες διατάσεις των μυών πριν και μετά την άσκηση είναι η καλύτερη άμυνα απέναντι σε πολλούς επώδυνους τραυματισμούς, συμπεριλαμβανομένης και της τενοντίτιδας.

 

Μύθος Nο 4

Μπορείς να χάσεις βάρος μόνο με τη δίαιτα.

Όχι ακριβώς. Περισσότερο από το 90% των ανθρώπων που χάνουν βάρος με δίαιτα το παίρνουν πίσω. Η δίαιτα είναι προσωρινή στέρηση και σε καμιά περίπτωση δεν οδηγεί στην αλλαγή των διατροφικών σου συνηθειών. Υγιεινή διατροφή σημαίνει ανάπτυξη μια νέας αντίληψης για τον τρόπο ζωής γενικά. Το πραγματικό «μυστικό» για να χάσεις βάρος είναι η μέτρια άσκηση σε συνδυασμό με σωστή διατροφή.

Μύθος Nο 5

Αν δεν πονέσεις, δεν κερδίζεις τίποτα.

Αυτός ο μύθος καλλιεργείται συχνά και είναι πραγματικά κατα­στροφικός. Ο πόνος είναι το μήνυμα  του σώματός σου ότι κάτι δεν πάει καλά. Αν αισθάνεσαι πραγματικό πόνο κατά τη διάρκεια μίας άσκησης, δεν πρέπει να τον παραβλέπεις. Πρέπει να επιβραδύνεις ή ακόμα και να σταματήσεις την άσκηση. Για να δυναμώσεις τους μύες σου και να αναπτύξεις αντοχή μπορεί να σου φανεί ότι υποβάλλεσαι σε ένα είδος ταλαιπωρίας, αλλά αυτό δεν είναι πόνος. Ο μύθος «χωρίς πόνο δεν κερδίζεις τίποτα» εμποδίζει σοβαρά την ανάπτυξη θετικής στάσης απέναντι στη δια βίου άσκηση για την υγεία.

 

Μύθος Nο 6

Η ζέστη συμβάλλει στην ταχύτερη θεραπεία των τραυματισμών.

Δεν είναι αλήθεια. Οι αθλητικοί τραυματισμοί, όπως π.χ. ένα τραυμα­τισμένο γόνατο ή ένας στραμπουλιγμένος αστράγαλος πονάνε εξαιτίας εσωτερικής αιμορραγίας και πρηξίματος, που προκαλούνται πολύ συχνά από την υπερβολική επιβάρυνση. Για να μειώσεις τον πόνο και το πρήξιμο πρέπει να χρησιμοποιήσεις πάγο και όχι ζεστές κομπρέσες.

Μύθος Nο 7

Το δέσιμο ενός τραύματος εμποδίζει μεγαλύτερη ζημιά.

Μην το πιστεύεις. Το δέσιμο μπορεί να υποστηρίξει έναν αδύνατο αστράγαλο, αλλά δεν μπορείς να βασιστείς σε αυτό. Είναι περισσότερο προληπτικό παρά θεραπευτικό. Το δέσιμο είναι ουσιαστικά άχρηστο για ένα τραυματισμένα γόνατα. Αν νομίζεις ότι χρειάζεσαι επίδεση για να παίξεις, πιθανότατα δεν θα έπρεπε να παίζεις.

 

Μύθος Nο 8

Μια μεγάλη μπριζόλα είναι ένα εξαιρετικό γεύμα πριν από τον
αγώνα,
επειδή το κρέας δημιουργεί μυς.

Πρέπει να ξέρεις ότι το κρέας είναι φτωχή πηγή γρήγορης ενέργειας. Αυτή είναι η αλήθεια για όλες τις πρωτεΐνες. Το ιδανικό γεύμα πριν τους αγώνες είναι ένα γεύμα υδατανθράκων (ζυμαρικά, ολόκληρα δημητριακά, πατάτες και ψωμί). Οι υδατάνθρακες είναι η καλύ­τερη και πιο εύκολα χρησιμοποιούμενη μορφή ενέργειας. Η αλήθεια είναι, ότι η ενέργεια για τη σημερινή σου άσκησή προέρχεται από τις τροφές που έφαγες χθες.

Μύθος Nο 9

Η καλύτερη ώρα για άσκηση είναι νωρίς το πρωί.

Δεν είναι αλήθεια. Η καλύτερη ώρα είναι εκείνη που φαίνεται σε σένα καλύτερη και ταιριάζει στο πρόγραμμά σου. Σε μερικούς ανθρώπους αρέσει να ξεκινάνε τη μέρα τους με πρωινή γυμναστική, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι η άσκηση, μετά από το τέλος της δουλειάς, είναι ο καλύτερος τρόπος ψυχικής χαλάρωσης.

 

Μύθος Nο 10

Αν πίνεις νερό όταν γυμνάζεσαι, θα πάθεις κράμπες.

Ακριβώς το αντίθετο. Χρειάζεσαι νερό όταν γυμνάζεσαι -πριν, κατά τη διάρκεια και μετά. Όσο περισσότερο νερό πίνεις τόσο το καλύτερο! Αν δεν πίνεις αρκετό νερό - οι περισσότεροι από εμάς δεν πίνουμε - μπορεί να σε πονέσει το κεφάλι σου, ή μπορεί να αισθανθείς κούραση ή ακόμα να πάθεις και κράμπες, και να μην ξέρεις το γιατί. Η ανεπάρκεια του νερού είναι ο λόγος. Πιες, πιες, πιες!

 

Μύθος Nο 11

Η άσκηση του ίδιου μέρους του σώματος καθημερινά είναι ο γρηγορό­τερος τρόπος να αποκτήσεις δύναμη.

Η άσκηση του ίδιου μέρους του σώματος καθημερινά είναι ο πιο γρήγορος τρόπος για να προκαλέσεις τραυματισμούς. Για να αποκτήσεις δύναμη, πρέπει να γυμνάσεις τους μυς σου με βάρη σωστά, εναλλάσσοντας την άσκηση με την ανάπαυση. Όταν το παρακάνεις με τα βάρη μπορεί να τραυματιστείς σοβαρά. Αν δεν ξέρεις τι κάνεις, ζήτησε βοήθεια.

Μύθος Nο 12

Οι γυναίκες που σηκώνουν βάρη θα αναπτύξουν «ογκώδεις» μυς.

Λάθος και πάλι. Αυτούς τους «ογκώδεις» μύες, που συχνά τους συσχετίζουμε με τους body-builders είναι το αποτέλεσμα ανδρικών ορμονών. Οι γυναίκες δεν έχουν αρκετές από αυτές τις ορμόνες και φυσιολογικά δεν μπορούν να αποκτήσουν «ογκώδεις» μυς. Για τις γυναίκες, η άσκηση δύναμης είναι ένας υπέροχος τρόπος να δυναμώσουν και γενικά να αποκτήσουν σφικτό σώμα με αρμονική διάπλαση.

Πηγή: http://www.fyiowa.webpoint.com

 

Αθλητισμός και κατάθλιψη

 1. Οφέλη της άσκησης στην κατάθλιψη

Περίπου 450 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως υποφέρουν από ασθένειες ψυχικής υγείας.

  • Ένας στους τέσσερις θα αναπτύξει κάποιου είδους ψυχική διαταραχή κατά τη διάρκεια της ζωής του.
  • 17% των ατόμων, ετησίως, αντιμετωπίζουν προβλήματα στρες και άγχους.
  • 5 με 10% του πληθυσμού, των ανεπτυγμένων χωρών, αντιμετωπίζουν προβλήματα κατάθλιψης.
  • Η κατάθλιψη αποτελεί την 4η σε συχνότητα παγκόσμια ασθένεια, ενώ μέχρι το 2020 αναμένεται να αποτελέσει τη 2η αιτία πρόκλησης μειονεξιών και αναπηριών παγκοσμίως.

Στη σύγχρονη εποχή με τους έντονους ρυθμούς της ζωής, όλοι έχουμε την ανάγκη να ξεφύγουμε από την ψυχολογική πίεση που συχνά μας ταλαιπωρεί. Το περπάτημα, η βόλτα στο πάρκο, η γυμναστική, το ποδήλατο, και γενικότερα η συμμετοχή σε διάφορες αθλητικές δραστηριότητες, μπορούν να ενισχύσουν τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική μας υγεία. Η άσκηση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ψυχική υγεία και για να είναι αποτελεσματική θα πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της
καθημερινότητας του ατόμου.

Μέσω της άσκησης το άτομο, αντιμετωπίζει πιο ψύχραιμα και πιο ήρεμα ότι του δημιουργεί θυμό, σύγχυση, άγχος, φόβο και στρες,  έχει λιγότερες πιθανότητες να πάθει κατάθλιψη, αλλά και την αντιμετωπίζει πιο αποτελεσματικά αν του παρουσιασθεί,  έχει θετική διάθεση, ευχάριστα συναισθήματα και ψυχική ευεξία,  εργάζεται πιο αποδοτικά (σωματικά και πνευματικά), κουράζεται λιγότερο, και κοιμάται καλύτερα,  εκτιμά και έχει πίστη στον εαυτό του και στις δυνάμεις του και  αποκτά υγιεινές συνήθειες αποφεύγοντας καταχρήσεις και εξαρτήσεις. Πιθανούς βιολογικούς μηχανισμούς για την βελτίωση της ψυχικής υγείας αποτελούν:

  • Η θερμογένεση,

Αλλαγές στη θερμοκρασία του σώματος κατά τη διάρκεια της άσκησης σχετίζονται με αυξημένη κεντρική & περιφερική, νευρική δραστηριότητα του εγκεφάλου και μείωση της μυϊκής διαστολής. Αυτές οι φυσιολογικές αλλαγές βελτιώνουν τη διάθεση (π.χ. μειώνοντας το περιστασιακό άγχος).

  • Οι μονοαμίνες

Νευροδιαβιβαστές που περιλαμβάνουν τη σεροτονίνη, την ντοπαμίνη, τη νορεπινεφρίνη και την επινεφρίνη. Διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην κατάθλιψη και τη σχιζοφρένεια και χρησιμοποιούνται εδώ και δεκαετίες για τη θεραπεία της κατάθλιψης. Πιθανόν η άσκηση να μεταβάλει (θετικά) τη διάθεση επηρεάζοντας κάποιες από τις παραπάνω ορμόνες.

  • Οι ενδορφίνες

Οι ενδορφίνες (β-ενδορφίνη, η εγκεφαλίνη) είναι χημικές ουσίες που παράγονται κυρίως στην περιοχή του εγκεφάλου, την υπόφυση και άλλους ιστούς του σώματος. Είναι φυσικά οπιοειδή που ενεργούν στη μείωση του πόνου και έχει βρεθεί ότι συνδέονται με το θετικό συναίσθημα. Τα επίπεδα ενδορφινών μετά από άσκηση αυξάνονται, προκαλώντας θετική αλλαγή διάθεσης και ψυχική ευεξία.

Πηγή: http://www.exerciseforhealth.gr/uploads/10.Askisi_kai_psyxiki_ygeia.pdf

 

2.  Αρνητικές επιπτώσεις του αθλητισμού στην κατάθλιψη

Σε μελέτη που διεξήχθη στις Η.Π.Α και περιλαμβάνει στοιχεία από αυτοκτονίες παικτών του αμερικανικού ποδοσφαίρου μεταξύ του 1920 και του 2015 βρέθηκε ότι ο μέσος όρος ηλικίας των αθλητών που είχαν αυτοκτονήσει ήταν τα 39.5 χρόνια (εύρος = 23–85) ενώ οι περισσότερες αυτοκτονίες έχουν συμβεί τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια (58.7%). Για τους περισσότερους αθλητές αναφέρονταν ότι αντιμετώπιζαν ποικίλους στρεσογόνους παράγοντες ζωής όπως διαζύγιο, φόβος για απώλεια εισοδήματος, αποξένωση από τα μέλη της οικογένειας τους λόγω υποχρεώσεων, τερματισμός της καριέρας τους κ.α.

Πολλές φορές τα συμπτώματα που αντιμετωπίζουν οι αθλητές ερμηνεύονται λανθασμένα από τον κοινωνικό περίγυρο ότι ανήκουν στην πίεση του πρωταθλητισμού και δεν δίνεται η απαραίτητη σημασία. Για παράδειγμα η απώλεια κιλών μπορεί να ερμηνεύεται ως τήρηση αυστηρής δίαιτας, η κούραση και η  κοινωνική απόσυρση ερμηνεύεται ως απομόνωση λόγω της ανάγκης συγκέντρωσης στον εαυτό για καλύτερη επίδοση ή ακόμη και υπεροψία ή σνομπισμός. Υπό αυτήν την έννοια δεν είναι λίγες οι φορές που ο αθλητής βιώνει συναισθηματικές δυσκολίες για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να του δίνει κανένας σημασία και αυτό δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο αρνητικών σκέψεων με ολοένα και δυσκολότερες συναισθηματικά καταστάσεις.

Επιπλέον τις περισσότερες φορές η εκδήλωση από την πλευρά των ανδρών αθλητών συμπτωμάτων κατάθλιψης αντιμετωπίζεται ως μειωμένος ανδρισμός και περισσότερο γυναικείο χαρακτηριστικό με αποτέλεσμα την άρνηση οποιασδήποτε αναφοράς στο πρόβλημα προκειμένου να μην θιχτεί αυτή η πλευρά της προσωπικότητας του αθλητή η οποία είναι σημαντική για την ύπαρξη του τόσο μέσα στο γήπεδο όσο και έξω από αυτό.

Βασικότεροι παράγοντες βίωσης κατάθλιψης μεταξύ των αθλητών αποτελούν οι παράγοντες:

  • Η πίεση του πρωταθλητισμού
  • Οι αυξημένες απαιτήσεις από όλους τους εμπλεκόμενους του αθλήματος
  • Η κακή διαχείριση της αποτυχίας και του ανεπιτυχούς αποτελέσματος
  • Οι τραυματισμοί
  • Η υψηλή αθλητική ταυτότητα (το να βλέπω τον εαυτό μου μόνο ως αθλητή)
  • Η κακή απόδοση
  • Η έλλειψη κινήτρου μετά από μια μεγάλη επιτυχία.

Πηγή: https://www.psychology.gr/sports-psychology/2592-athlitismos-kai-katathlipsi.html

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το παρακάτω βίντεο:

Το ποδόσφαιρο και το τέρας: Ένα ντοκιμαντέρ για την κατάθλιψη στο ποδόσφαιρο