Posted on April 11, 2020
Σάββατο του Λαζάρου
Σάββατο του Λαζάρου
Εδάκρυσας Κύριε, επί Λαζάρω, δείξας ότι άνθρωπος εί, και ήγειρας Δέσποτα, τον τεθνεώτα, και έδειξας τοίς λαοίς, ότι Υιός εί του Θεού.
(δ’ ωδή από τον κανόνα του Αγίου Λαζάρου, ποίημα Ανδρέα Κρήτης)
Η Ανάσταση του Λαζάρου
Δύο μέρες πριν από το ξεκίνημα της Μεγάλης Εβδομάδας των παθών, της ταφής και της Ανάστασης του Χριστού γιορτάζουμε την ανάσταση του αγαπημένου φίλου του Χριστού, του Λαζάρου. Το γεγονός αυτό μας το περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ένας από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού. Ο Λάζαρος ζούσε μαζί με τις αδερφές του, τη Μάρθα και τη Μαρία σε μια πόλη κοντά στα Ιεροσόλυμα, που λεγόταν Βηθανία και ανήκε στην περιοχή της Ιουδαίας. Εκεί κοντά ήταν και το όρος των Ελαιών. Περνούσε συχνά από εκεί ο Ιησούς, γιατί η πόλη ήταν στο δρόμο του προς τα Ιεροσόλυμα, αλλά κι επειδή κατοικούσε εκεί κι ο φίλος του ο Λάζαρος.
Ο Λάζαρος αρρώστησε και οι αδερφές του στέλνουν μήνυμα στον Ιησού: «Κύριε, ο αγαπημένος σου φίλος είναι άρρωστος». «Αυτή η αρρώστια δεν είναι για να φέρει το θάνατο, αλλά για να φανεί η δύναμη του Θεού», απαντά ο Ιησούς . Ξεκινάει για τη Βηθανία μετά από δύο μέρες και όταν φτάνει, η Μάρθα έρχεται να Τον προϋπαντήσει. Ο Λάζαρος είναι πεθαμένος εδώ και τέσσερις μέρες. Τεταρταίος. «Κύριε, αν ήσουν εδώ δε θα πέθαινε ο αδερφός μου. Ξέρω όμως πως και τώρα, ο, τι κι αν ζητήσεις από τον Θεό, αυτός θα σου το δώσει». Η Μάρθα ελπίζει στον Χριστό. «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Εκείνος που πιστεύει σε μένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει…» της απαντά.
Ειδοποιούν τη Μαρία πως ο Διδάσκαλος έφτασε. «Κύριε, αν ήσουν εδώ δε θα πέθαινε ο αδερφός μου!». Ο Ιησούς βλέπει τη Μαρία και τους Ιουδαίους που έχουν μαζευτεί να κλαίνε και λυπάται. Είναι Θεός, αλλά και άνθρωπος μαζί. Έχει συναισθήματα και συμπονά. «Πού τον έχετε βάλει;» τους ρώτησε. «Κύριε, έλα να δεις». Ο Ιησούς δάκρυσε. «Δες πόσο τον αγαπούσε!» έλεγαν οι Ιουδαίοι.
Ο Ιησούς ταραγμένος και θλιμμένος έρχεται στο μνήμα. Ήταν μια σπηλιά που την είσοδό της την έφραζε μια μεγάλη πέτρα. «Κύριε, τώρα πια θα μυρίζει άσχημα, γιατί είναι τέσσερις μέρες στο μνήμα», ακούγεται η Μάρθα. «Δε σου είπα πως, αν πιστέψεις, θα δεις τη δύναμη του Θεού;», της απαντά. Έβγαλαν την πέτρα από το μνήμα και ο Ιησούς σήκωσε τα μάτια ψηλά. «Πατέρα, σ’ ευχαριστώ που με άκουσες. Εγώ το ήξερα ότι πάντα με ακούς. Το είπα όμως για χάρη του πλήθους που στέκει εδώ γύρω, για να πιστέψουν πως εσύ με έστειλες». «Λάζαρε, έλα έξω!» ακούγεται ο Ιησούς. Βγήκε ο νεκρός με δεμένα τα χέρια και τα πόδια σε πάνινες λουρίδες, και το πρόσωπό του περιτυλιγμένο με το σουδάριο. «Λύστε τον κι αφήστε τον να περπατήσει» Πολλοί από τους Ιουδαίους που βρίσκονταν εκεί συγκλονίστηκαν και πίστεψαν στον Χριστό.
Κάλαντα του Λαζάρου!
Σε πολλά μέρη της Ελλάδας και της Κύπρου υπάρχει η παράδοση να τραγουδιούνται το Σάββατο του Λαζάρου κάλαντα. Τα κάλαντα αυτά τα έλεγαν τα παιδιά κρατώντας στολισμένα καλαθάκια με λουλούδια και οι νοικοκυρές κερνούσαν αυγά. Ακούστε κάποια από αυτά:
https://www.youtube.com/watch?v=oSYKJvWabbc
https://www.youtube.com/watch?v=QggloCDnyqM
https://www.youtube.com/watch?v=6Jiu3RPxwzI
https://www.youtube.com/watch?v=ObU0FnCuzuQ
«Λαζαράκια»
Σε ανάμνηση της ανάστασης του Λαζάρου από τα παλιά χρόνια υπάρχει το έθιμο οι νοικοκυρές να φτιάχνουν «λαζαράκια». Ψωμάκια στα οποία έδιναν σχήμα σπαργανωμένου ανθρώπου, όπως παριστάνεται και ο Λάζαρος στις εικόνες. Παρακάτω υπάρχει μια συνταγή για μπισκοτάκια. Είναι εύκολη και μπορεί να γίνει και από τα παιδιά με λίγη μόνο βοήθεια από τους μεγάλους.
Υλικά: 1/2 κιλό αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, ½ φλ. τσαγιού ελαιόλαδο, ½ φλ. τσαγιού χυμό πορτοκαλιού, ½ φλ. τσαγιού ζάχαρη, ½ κ. γλ. κανέλα, λίγα γαρύφαλλα.
Εκτέλεση: με έναν αυγογδάρτη ανακατεύουμε για 5’ όλα τα υλικά εκτός από το αλεύρι. Μετά προσθέτουμε το αλεύρι και έπειτα ζυμώνουμε. Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο για 25’ περίπου και είναι έτοιμα!