Μεγαλώνοντας θα ακούσετε πολλούς να μιλούν για διάφορους ποιητές. Ο Διονύσιος Σολωμός ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους, ίσως, και σε όλο τον κόσμο. Κάθε στίχος του ήταν από μόνος του μία εικόνα (ή χιλιάδες εικόνες), σαν πίνακας ζωγραφικής ή σαν ταινία.
Ήταν διάσημος στην Ιταλία, όταν, συγκινημένος από την Επανάσταση, αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα. Όμως, είχε ξεχάσει την ελληνική γλώσσα. Ένας μύθος λέει ότι γύριζε στα χωριά της Ζακύνθου και αγόραζε λέξεις που δε γνώριζε...
Δείτε μία σκηνή από ταινία που αναφέρεται σε αυτό το γεγονός:
Στην εποχή του ήταν πολύ διάσημος. Οι επαναστατημένοι Έλληνες διάβαζαν τα ποιήματά του και έπαιρναν δύναμη, για να συνεχίζουν τον αγώνα. Όταν ελευθερωθήκαμε, στίχοι από ένα ποίημά του έγιναν ο εθνικός μας ύμνος, που είναι ένας υπέροχος ύμνος στην ελευθερία που είναι "απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά"!
Όλη του τη ζωή έγραφε και ξαναέγραφε ένα ποίημα, τους "Ελεύθερους πολιορκημένους". Το ποίημα είναι αφιερωμένο στους ηρωικούς κατοίκους του Μεσολογγίου που για έναν ολόκληρο χρόνο τους είχαν αποκλείσει μέσα στο Μεσολόγγι οι Τούρκοι και δεν είχαν τρόφιμα ούτε νερό στο τέλος. Ένα απόσπασμα από τους "Ελεύθερους πολιορκημένους" μπορούμε να διαβάσουμε στο "Ανθολόγιό" μας. Εκεί περιγράφει μία όμορφη μέρα του Απρίλη ("Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη") για την οποία λέει ότι "Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει"!
Στη Ζάκυνθο υπάρχει ο τάφος του μέσα σε ένα μουσείο που είναι αφιερωμένο στον ίδιο.
Επίσης, υπάρχει ένα σημείο σε έναν λόφο, στη σκιά των ελαιόδεντρων του οποίου καθόταν, όταν έγραψε τον εθνικό μας ύμνο.
