No Kids. Όλο και πιο συχνή είναι η εμφάνιση των λεγόμενων No Kids Zones. Χώρων δηλαδή όπως είναι καφέ, εστιατόρια, ξενοδοχεία, πάρκα αναψυχής και δημόσιοι χώροι, που απαγορεύουν την είσοδο σε παιδιά προς αποφυγή της φασαρίας και των ενοχλήσεων που μπορεί να προκαλέσουν τα παιδιά. Εκείνο δε που σοκάρει είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους χώρους αυτούς είναι pet friendly, δηλαδή επιτρέπονται τα ζώα συντροφιάς, όπως είναι οι γάτες και οι σκύλοι, αλλά όχι τα παιδιά. Τα κατοικίδια έχουν αποκτήσει σημαντικό ρόλο στην ζωή των ανθρώπων τα τελευταία χρόνια διότι συμβάλλουν σε έναν ευχάριστο και χαλαρό τρόπο ζωής, που επαναλαμβάνεται χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις και φροντίδα όπως απαιτούν τα παιδιά. Η Στεφανί θεωρεί την απόκτηση (παιδιών) ως «εγωιστική επιλογή»: «Για μένα, η απόκτηση ενός παιδιού είναι μία προσωπική ανάγκη. Όταν βλέπω το περιβαλλοντικό, οικονομικό και γεωπολιτικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε, αυτά ενισχύουν ακόμη περισσότερο την επιλογή μου» [Πηγή: Μ. Δεναξά, Νέοι στειρώνονται, παιδιά διώκονται, η Δύση χάνει τα λογικά της!, Εστία της Κυριακής, σ. 8]
Πώς εξηγείται το φαινόμενο; Καταρχήν είναι μία υποβόσκουσα οκνηρία, η οποία σχετίζεται με την ευμάρεια των ανεπτυγμένων κοινωνιών. Η ευμάρεια και η κουλτούρα της ηδονοθηρίας δεν αφήνουν περιθώρια παρά είτε για άραγμα είτε για καριερισμούς- που είναι φαινομενικά και μόνο αντίθετα. Στη συνέχεια, εχουμε την εγωκεντρική αλαζονεία του ότι «τα ξέρω όλα», ή «έχω άποψη για όλα», αποτέλεσμα της επιρροής των ΜΜΕ και των κοινωνικών δικτύων. Ξαφνικά, δηλαδή, μπορεί αυτός που δεν διστάζει να τρέχει σε βουνά και σε ραχούλες (εκπέμποντας διοξείδιο και ρυπαίνοντας), να σου θέτει ζητήματα οικολογίας (!). Και βέβαια, μία απίστευτη διαπροσωπική ψυχρότητα, η οποία καλύπτεται μέσα από ιδεολογήματα αυτού του είδους. Το ψυχικό και συναισθηματικό άδειασμα των σχέσεων δεν βιώνεται ως προσωπική αποτυχία, αλλά ως άρνηση της τεκνοποιίας. Η εποχή του δικαιωματισμού δίνει το απαιτούμενο πλαίσιο αναφοράς, σε μία σουρεαλιστική πιρουέτα: αρνούνται οι άνδρες και οι γυναίκες να κάνουν παιδιά, αλλά συναινούν να έχουν οι ομοφυλόφιλοι παιδιά. Είναι το αντίστοιχο της βικτωριανής ηθικής, όπου τα ορφανά και οι πόρνες δεν θα υπήρχαν, εφόσον τα τσουβάλιαζαν στα ιδρύματα του Ντίκενς. Η κοινωνική ευγονική γίνεται προσωπική ευγονική, και η παρεμβαση στη φύση στο όνομα της φυσικής επιλογής γίνεται παρέμβαση στην φύση στο όνομα της επιλογής. Μάλλον, η κοσμοθεωρία του Ναζισμού ήταν πολύ πρόωρη για την εποχή της.
Πηγή: manolisgvardis
