Το κέρας της Αµάλθειας ή κέρας της αφθονίας

Όταν ο ∆ίας ήταν ακόµη µικρός, παίζοντας µε την Αµάλθεια µια µέρα, χωρίς να το θέλει, της έσπασε το ένα κέρατο. Στενοχωρήθηκε πολύ η Αµάλθεια κι ο ∆ίας, για να την παρηγορήσει, ευλόγησε το κέρατο και το έκανε «κέρας της αφθονίας». Από µέσα του έβγαινε ό,τι µπορούσε κανείς να επιθυµήσει: λαχανικά και φρούτα, µέλι, λάδι και κρασί, όλοι οι καρποί της γης κι ό,τι άλλο µπορούσε κάποιος να ζητήσει. Όταν πέθανε η Αµάλθεια, ο ∆ίας την έκανε αστέρι. Με το δέρµα της έντυσε την ασπίδα του, που ονοµάστηκε αιγίδα, και προστάτευε όποιον την κρατούσε. Γι’ αυτό και σήµερα λέµε τη φράση «υπό την αιγίδα κάποιου…», που σηµαίνει κάτω από την προστασία κάποιου.