Updated on December 3, 2020
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΜΑΘΗΜΑ 3/12/2020
Καλημέρα σε όλους!
Ελπίζω και εύχομαι να είστε όλοι καλά.
Σήμερα 3 Δεκεμβρίου, όπως και κάθε χρόνο τέτοια ημέρα, είναι η
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
Ας παρακολουθήσουμε το βίντεο που ακολουθεί και ας συζητήσουμε....
Οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί.Δεν έχουμε όλοι το ίδιο χρώμα στα μαλλιά μας, στα μάτια μας.Δεν είμαστε όλοι ψηλοί ή όλο κοντοί,αδύνατοι ή στρουμπουλοί......
Ο καθένας από εμάς είναι διαφορετικός, αλλά όλοι έχουμε ίσα δικαιώματα.
Μπορείτε να δειτε και έναν διαφορετικο τρόπο που λένε τις ημέρες οι κωφάλαλοι...
Θέλετε να διαβάσουμε ένα παραμύθι για έναν διαφορετικό χιονάνθρωπο;
Ο χιονάνθρωπος που δεν
ηθελε να λιώσει
Μια φορά κι έναν καιρό, στην κορυφή ενός ψηλού, χιονισμένου βουνού, ζούσε ένας χιονάνθρωπος.
Για μάτια είχε δυο κουκουνάρια, για μύτη ένα βελανίδι, τα χέρια του ήταν δυο ξερά κλαριά από πεύκο, το στόμα του —μια φούντα θυμαριού — το είχε χάσει. Ήταν χειμώνας, έκανε κρύο πάνω στο βουνό κι ένας τέτοιος καιρός άρεσε πολύ στον χιονάνθρωπο.
Μα κάποιος αγριοκούνελος τον πληροφόρησε πως σε λίγο θα τελείωνε ο χειμώνας, θα ερχότανε η άνοιξη με τον ήλιο της και το χιόνι θα έλιωνε.
“Που να πάω για να σωθώ;” ρώτησε ο χιονάνθρωπος τον αετό. Αυτός άπλωσε τη φτερούγα του και του έδειξε κατά το βοριά. Βρήκε ο χιονάνθρωπος ένα ζευγάρι παλιά, ξεχασμένα πέδιλα του σκι, τα φόρεσε και κίνησε προς τα εκεί που του έδειξε ο αετός. Έφτασε σε μια πολιτεία, τον είδανε τα παιδιά που παίζανε στην πλατεία, τον πήρανε μαζί τους. “Δες τα μάτια του!” φώναξε η Κατερίνα.
“Τι αστεία χέρια που έχει!” γέλασε ο Στέφανος.
Κι ο Κωστής του κόλλησε ένα καπάκι από Κόκα Κόλα για στόμα.
Ο χιονάνθρωπος διασκέδαζε με τα καμώματα των παιδιών, μα δεν ξεχνούσε πως έπρεπε να συνεχίσει το ταξίδι του. Σα νύχτωσε, λοιπόν, κι άδειασε η πλατεία, πήρε πάλι τους δρόμους.
“Από εδώ πάνε για το βοριά;” ρώτησε ένα λεωφορείο.
“Πήγαινε στο λιμάνι και τα καράβια θα σου πούνε!” του απάντησε το λεωφορείο. Ο χιονάνθρωπος έψαξε για το λιμάνι, το βρήκε, είδε τα αραγμένα καράβια, τα ρώτησε αν ξέρουν πώς πάνε στα βορινά. “Θα σε πηγαίναμε εμείς, μα έχει τρικυμία αυτές τις μέρες και δε σαλπάρουμε” τον απογοήτεψαν τα καράβια.
“Και τώρα τι θα κάνω;” δάκρυσε ο χιονάνθρωπος κι έκανε μια γκριμάτσα και ξεκόλλησε το καπάκι της Κόκα Κόλα κι έμεινε ξανά χωρίς στόμα. Τον είδε έτσι λυπημένο μια βαρκούλα –ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ- τη λέγανε.
“Άντε να σε πάω εγώ!” του είπε κι ο χιονάνθρωπος καταχάρηκε. Βολεύτηκε κάπου στην πλώρη κι ανοίχτηκαν στο πέλαγο. Η φουρτούνα ήταν δυνατή. Να κάτι θεόρατα κύματα χτυπάγανε τη βάρκα κι έτριζαν τα γέρικα ξύλα, “κριτς!” ράγισε το σκαρί. Μπήκαν νερά. Πάει, βούλιαξε η ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ, βρέθηκε στο βυθό ο χιονάνθρωπος. Τον είδανε τα ψάρια, τα μικρά τρομάξανε, τα πιο μεγάλα ξαφνιαστήκανε. Ήταν κι ένας καρχαρίας που όρμηξε και “χαπ!” κόβει ένα κομμάτι από την κοιλιά του χιονάνθρωπου. Μα ήταν παγωμένη η μπουκιά και του πονέσανε οι αμυγδαλές και το ‘βαλε στα πόδια ο καρχαρίας.
Ο χιονάνθρωπος κοιτούσε γύρω με τα δυο κουκουναρομάτια του, κοιτούσε και χάζευε τα ψάρια, τα φύκια, τα όστρακα και τα κοχύλια. Μετά, άρχισε να λιώνει. “Βοήθεια!” φώναξε, αλλά δεν υπήρχε κανείς στον βυθό που θα μπορούσε να τον σώσει. Έλιωσε, λοιπόν, κι έγινε νερό. Ένα αυλάκι παγωμένο, που κάποτε ήταν χιονάνθρωπος. Πέρασαν πολλές μέρες, πέρασαν μήνες και το νερό αυτό που κάποτε ήταν χιονάνθρωπος, βρέθηκε σε μιαν άλλη παραλία. Το έριξαν τα κύματα στα βράχια, κύλησε σε μια λακκούβα κι έμεινε εκεί. Βγήκε ο ήλιος και το ζέστανε, το έκανε μικρές σταγόνες, π’ ανασηκώθηκαν ψηλά, μέχρι τον ουρανό φτάσανε, ενώθηκαν όλες μαζί, φτιάξανε ένα σύννεφο. Ο άνεμος έσυρε μαζί του το σύννεφο, το έφερε πάνω από το βουνό το χιονισμένο, απ’ όπου ο χιονάνθρωπος είχε ξεκινήσει κι εκεί το σύννεφο έπεσε σα χιόνι πάνω στην κορυφή.
Κάτι περαστικοί ορειβάτες άρχισαν τον χιονοπόλεμο και μετά φτιάξανε ένα χιονάνθρωπο. Του βάλανε δυο κουκουνάρια για μάτια, ένα βελανίδι για μύτη, δυο ξερά κλαριά από πεύκο για χέρια. Μετά φύγανε και ξεχάσανε το στόμα.
Μα αυτό δεν στενοχώρησε τον χιονάνθρωπο. Ήταν τόσο χαρούμενος, που δεν χάθηκε ούτε στην πλατεία, ούτε στη μανιασμένη θάλασσα, ούτε και στο βυθό με τα κοχύλια του, τα ψάρια του κι εκείνον τον απαίσιο, τον κακό καρχαρία του.
Μπορείτε να ακούσετε και το παραμύθι από τον συγγραφέα του, εκείνον δηλαδή που έγραψε το παραμύθι.Το όνομά του είναι Μάνος Κοντολέων....Ας τον ακούσουμε.....
ΕΡΓΑΣΙΑ
Ζωγραφίζω σε ένα λευκό χαρτί, ο,τι μου άρεσε από το παραμύθι.
Ας θυμηθούμε
Θυμάστε που αναφέραμε σε προηγούμενο μάθημα πως το νερό όταν παγώσει γίνεται χιόνι και πάγος και πως αν ζεσταθεί θα λιώσει;
Συνέβη το ίδιο με τον χιονάνθρωπο στο παραμύθι;
Από τι είναι είναι φτιαγμένος;
Όταν σταματήσει να κάνει κρύο και βγει ο ήλιος τι θα του συμβεί;
ΕΡΓΑΣΙΑ
Ας δούμε τις παρακατω εικόνες και ας προσπαθήσουμε να φτιάξουμε
μια μικρή ιστορία....
Κολλήστε τις εικόνες με τη σειρά στο χαρτί σας και στη συνέχεια ζωγραφίστε και εσείς όπως μπορείτε αυτή τη μικρή ιστορία......Επειδή άσπρο χρώμα, δεν έχουμε για το χιόνι και τον χιονάνθρωπο, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το γκρι χρώμα φυσικά!
Μουσικοκινητικό παιχνίδι
Τώρα θα μεταμορφωθείτε σε χιονάνθρωπο...Θα βάλετε το τραγούδι που ακολουθεί,να ακούγεται και κάθε φορά που ένας χιονάνθρωπος λιώνει, θα λιώνετε και εσείς!
Κατασκευή-Χιονάνθρωπος
Μπορείτε σε λευκό χαρτί να σχεδιάσετε δύο ή τρεις κύκλους με το μολύβι σας και με τη βοήθεια κυκλικών αντικειμένων, αν θέλετε.
Θα φτιάξετε έναν μεγάλο κύκλο, έναν μεσαίο και έναν μικρό.
Θα τους κόψετε και θα τους κολλήσετε με τη σειρά για να φτιάξετε έναν χιονάνθρωπο.
Στη συνέχεια θα ζωγραφίσετε δύο κλαδιά για χέρια, δύο μαύρα μάτια, μια μύτη πορτοκαλί καρότο,κουμπιά και αν θέλετε κασκολ,σκούφο και γάντια!
(The story museum) (St. Lious post) ( pine tree)
Παιχνίδια
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Ποιος θα καταφέρει να φτιάξει πρώτος τον χιονάνθρωπό του;
Θα χρειαστείτε λευκά χαρτιά, μαρκαδόρους και ένα ζάρι!
Με τη σειρά ρίχνετε το ζάρι και ζωγραφίζετε αυτό που αντιστοιχεί στον κάθε αριθμό.
Αν κάποιος φέρει στη ζαριά του κάτι που έχει φέρει ξανά, παίζει ο επόμενος.
Μπορείτε και εσείς οι ίδιοι να αποφασίσετε από κοινού τι θα ζωγραφίζετε στον κάθε αριθμό.
Θα σας απόχαιρετήσω με ένα τραγουδάκι....για τον Φρόστυ τον Χιονάνθρωπο
Recent Comments