ΠΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ…
Όσοι δεν είναι καλά πληροφορημένοι για το πραγματικό χαρακτήρα του Aikido θεωρούν ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια από τις κλασσικές πολεμικές τέχνες. Είναι αλήθεια ότι ο Μοριχέι Ουεσίμπα (1883-1969),ο ιδρυτής του Aikido, μελέτησε πολλές διαφορετικές παραδοσιακές πολεμικές τέχνες και χρησιμοποίησε αυτή την εμπειρία για να μορφοποιήσει τις τεχνικές του Aikido.Ωστόσο, το Aikido είναι πολύ περισσότερο από μια σύνθεση διαφόρων πολεμικών τεχνών. Ο ιδρυτής το έκανε ξεκάθαρο: «Μέχρι τώρα, μελέτησα πολλά συστήματα πολεμικών τεχνών – Yagyu Ryu, Shinyo Ryo, Kito Ryo, Daito Ryo, Shinkage Ryo και άλλα- αλλά το Aikido δεν είναι σύνθεση αυτών των πολεμικών τεχνών. Όλες οι τεχνικές Aiki είναι μια λειτουργία του ki».Παρόλα αυτά, το Aikido και το Daito Ryu Aikijutsu συχνά συγχέονται ακόμα και στην Ιαπωνική βιβλιογραφία, και είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί το ευρύ κοινό δεν μπορεί εύκολα να διαχωρίσει τις δύο τέχνες.Είναι γεγονός ότι ο Morihei Ueshiba ήταν κάποτε μαθητής του Sokaku Takeda (1859 – 1943), μεγάλου δασκάλου του Daito Ryu, αλλά όταν ρωτήθηκε από 
έναν δημοσιογράφο αν η δημιουργία του Aikido ήταν μια άμεση συνέπεια της εκπαίδευσης του στο Daito Ryu, ο Morihei απάντησε «Όχι. Είναι πιο ακριβές να πω ότι ο δάσκαλός Sokaku μου άνοιξε τα μάτια προς τη πραγματική φύση του Budo». Η ουσιαστική φύση του Aikido είναι αρκετά διαφορετική από τις άλλες πολεμικές τέχνες.Οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες της Ιαπωνίας θεωρούνται σημαντικοί πολιτισμικοί και ιστορικοί θησαυροί, όμως μετά την ανάκτηση των Meji, το 1868 και τη κατάρρευση της παλιάς κοινωνίας των Σαμουράι, η γρήγορη και συχνά χωρίς διάκριση δυτικοποίηση της χώρας είχε επιζήμιο αντίκτυπο σε όλες τις πολεμικές τέχνες. Ο Jigoro Kano (1860 – 1938) πίστευε ότι τα καλύτερα στοιχεία των Ιαπωνικών πολεμικών τεχνών έπρεπε να διατηρηθούν αλλά ήταν πολύ δύσκολο γι αυτόν να βρει και να διδαχθεί από ολοκληρωμένους (άξιους) δασκάλους – οι περισσότεροι από τους παλαιούς δασκάλους πολεμικών τεχνών είχαν χαθεί. Μόνο μέσα από την επίμονη και την συνεχή προσπάθειά του μπόρεσε να καθιερώσει το Kodokan Judo ως το μέσο για να διατηρήσει τα καλύτερα
στοιχεία των παραδοσιακών Ιαπωνικών πολεμικών τεχνών σε ένα σύγχρονο πλαίσιο.Ο Kano άνοιξε την πρώτη σχολή το 1882, ένα χρόνο πριν γεννηθεί ο Morihei Ueshiba. Ενώ ο Kano πίστευε ότι με το την εισαγωγή δυτικού τύπου αγώνες θα βοηθούσε στην εξάπλωση της νέας τέχνης του Judo, o Morihei ακολούθησε ένα εντελώς διαφορετικό δρόμο. Τόσο διαφορετικό που μερικοί άνθρωποι λένε «Το Aikido δεν είναι πραγματική πολεμική τέχνη, έτσι δεν είναι;»Είναι επίσης αλήθεια ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που δεν έχουν επαρκή ενημέρωση και θεωρούν, λανθασμένα, ότι το Aikido είναι κάποιου είδους άσκησης που στοχεύει στην υγεία, ένα είδος χορού, μια μορφή πολεμικής γοητείας ή κάτι τέτοιο. και, όπως αναφέραμε προηγουμένως ακόμα και στη βιβλιογραφία συγχέεται το Aikido με το Aikijutsu. Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ότι το Aikido είναι Budo, μια πολεμική τέχνη. Το Aikido είναι ένας εκλεπτυσμός των παραδοσιακών πολεμικών τεχνικών σε συνδυασμένες με μια προηγμένη φιλοσοφία του πνεύματος. Είναι μια μέθοδος σφυρηλάτησης μυαλού και σώματος.Και ποια είναι η ακριβής φύση αυτής της φιλοσοφίας του πνεύματος; Με απλά λόγια, είναι η αποφυγή της χρήσης τεχνασμάτων, απάτης ή βίας για να νικήσεις έναν αντίπαλο. Είναι το μέσο που θα μας βοηθήσει στην αναζήτηση μας για το Δρόμο (Do) και μας δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουμε τον ατομικό μας χαρακτήρα με έναν αμοιβαία ικανοποιητικό τρόπο με τους συνασκούμενούς μας. Στην αναζήτησή μας για το Δρόμο, χρειάζεται να ενοποιήσουμε το μυαλό και το σώμα έτσι ώστε να εναρμονιστούμε με τη φυσική τάξη του σύμπαντος, και μετά να ανταποκριθούμε ελεύθερα σε κάθε ενδεχόμενο που μπορεί να προκύψει. Το Aikido είναι μια μέθοδος εκπαίδευσης που μας παρέχει το μέσο ώστε να βιώσουμε πραγματικά μια τέτοια κατάσταση. Η λέξη «σύμπαν» μας παραπέμπει συνήθως στην έννοια του αχανές, όμως το σύμπαν του Δρόμου του Aikido είναι πολύ συγκεκριμένο και επικεντρωμένο στο ίδιο μας το σώμα. Στην προπόνηση του Aikido προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις αρχές του Ki μέσα από τη πραγματική εμπειρία και χρησιμοποιούμε ποικίλες τεχνικές ώστε να γίνουν αυτές οι αρχές 
μέρος της καθημερινής μας συνείδησης.Αυτό είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του Aikido.Ας εξετάσουμε πιο προσεκτικά τη φύση του ki στο Aikido με συγκεκριμένο τρόπο. Όταν βλέπουμε τις τεχνικές του Aikido να εκτελούνται , είναι καλύτερα να θεωρήσουμε όλες τις κινήσεις ως κυκλικές. Όταν σχηματίζεται ένας κύκλος, ο συνασκούμενους μας φαίνεται να περιστρέφεται και να πέφτει από μόνος του. Οι κυκλικές κινήσεις μας δίδουν τη δυνατότητα να αποφεύγουμε τη σύγκρουση με μια αντίθετη δύναμη και διευκολύνει την εναρμόνιση. Για να δημιουργήσουμε ένα πραγματικό κύκλο, πρέπει να υπάρχει σταθερό κέντρο. Μια σβούρα περιστρέφεται με υψηλή ταχύτητα γύρο από ένα σταθερό κέντρο, όμως φαίνεται σαν να μην κινείται σχεδόν καθόλου. Αν όμως την ακουμπήσεις ελαφρά, αμέσως θα πεταχτεί μ’ ένα ξέσπασμα της φυγοκέντρου δύναμης και η κρυμμένη δύναμη γίνεται εμφανής. Η ενέργεια που δημιουργείται από μια σβούρα που γυρίζει είναι το τέλειο παράδειγμα της «ακινησίας μέσα στη 
κίνηση»!Οιδρυτής συχνά περιέγραφε τη κατάσταση της ακινησίας μέσα στη κίνηση ως Sumikiri, «η απόλυτη διαύγεια μυαλού και σώματος». Αυτή είναι η έννοια που βρίσκεται στη καρδιά του Aikido.Το 1924, ο ιδρυτής συνόδευσε τον θρησκευτικό ηγέτη του Omoto-kyo, Onisaburo Oeguchi (1817 – 1947) σε μια αποστολή στη Μογγολία. Διασχίζοντας τα βουνά, τους επιτέθηκαν ληστές. Σφαίρες έρχονταν από παντού. Ο Morihei ο οποίος ήταν σωματοφύλακας του Onisaburo, πίστεψε ότι είχε έρθει το τέλος τους αλλά τότε ξαφνικά αισθάνθηκε απόλυτα ήρεμος και συγκεντρωμένος. Διαισθανόταν την κατεύθυνση απ’ όπου έρχονταν οι σφαίρες και έτσι τις απέφυγε. Όλοι κατάφεραν να γλιτώσουν χωρίς τραυματισμό. Ο ιδρυτής αργότερα περιέγραψε αυτή την απόλυτη ηρεμία ως Sumikiri, ακινησία μέσα στη κίνηση και είπε ότι μετά από αυτή την εκπληκτική εμπειρία μπορούσε αμέσως να αντιλαμβάνεται οποιαδήποτε εχθρική πρόθεση προέκυπτε.Αυτό το εκ θαύματος επεισόδιο είναι ενδιαφέρον όμως δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι ο Ιδρυτής βίωσε το Sumikiri λόγω της μακρόχρονης καθημερινής εντατικής άσκησης του μυαλού και του σώματος. Δεν προέκυψε εύκολα, χωρίς προσπάθεια. Χωρίς διαρκή άσκηση ή κατανόηση της πραγματικής φύσης του ki δεν μπορεί να γίνει εφικτή.Στο dojo, η προπόνηση ακολουθεί ορισμένους κανόνες. Σε πραγματικές συνθήκες ωστόσο, οτιδήποτε μπορεί να συμβεί, δημιουργώντας μια κατάσταση στην οποία δεν είναι εύκολο να διατηρήσουμε τη ψυχραιμία μας. Είναι πολύ εύκολο να διατηρεί κανείς την
ψυχραιμία του υπό ιδανικές συνθήκες. Ένας από τους στόχους του Aikido είναι να μας διδάξει πώς να διατηρούμε τη ψυχραιμία μας σε οποιαδήποτε κατάσταση όσο τρομακτική ή δύσκολη κι αν είναι.Μια μέθοδος για να παραμένουμε συγκεντρωμένοι είναι να αναπνέουμε από το seika tanden (ένα ψυχοσωματικό σημείο που βρίσκεται 2 in κάτω από τον αφαλό). Πρέπει να θυμόμαστε ότι το ki που δίνει ζωή στο σώμα μας είναι το ίδιο ki που δίνει ζωή στο σύμπαν. Όλες οι κυκλικές κινήσεις που εξασκείς στο Aikido ποτέ δεν έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές τα φύσης. Έλεγξε την αναπνοή σου και γίνε ένα με το φυσικό ρυθμό του σύμπαντος. Αυτό ς είναι ο τρόπος να παραμείνεις συγκεντρωμένος στο seika tanden. Το κέντρο σου πρέπει να ενωθεί με το κέντρο της γης. Το ki ρέει μέσα από την αίσθηση της σταθερότητας και της ηρεμίας.Σε αντίθεση με πολλούς άλλους δασκάλους πολεμικών τεχνών οι οποίοι είχαν τη τάση να διατυπώνουν πολύπλοκους κανόνες και κανονισμούς για τους χώρους άσκησης, στον Morihei δεν άρεσε αυτή η τακτική και ζητούσε από τους μαθητές του απλά ν’ ακολουθούν τη φυσική κοινή λογική.
Όπως και οι άλλες τέχνες που προέρχονται από το τζουτζούτσου, το αϊκίντο στηρίζεται στην αποφυγή της επίθεσης με κίνηση του σώματος, στη διάσπαση της ισορροπίας του αντιπάλου και στον έλεγχό του, συχνά με ακινητοποιήσεις και/ή καθηλώσεις. Βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά του αϊκίντο είναι οι κυκλικές κινήσεις και η μείξη της κίνησης του αμυνόμενου με αυτή του επιτιθέμενου καθώς η βασική «υπόθεση» είναι ότι οι επιθέσεις αντιμετωπίζονται πριν φτάσουν σε πολύ μικρή απόσταση. Λόγω των πολλών πτώσεων –που θυμίζουν τις πτώσεις του Τζούντο– η εξάσκηση γίνεται σε στρώματα (τατάμι) ενώ ένα οπτικό χαρακτηριστικό της τέχνης είναι η χρήση του παραδοσιακού φαρδιού παντελονιού χακάμα.Ai, που σημαίνει εναρμόνιση, Ki, που σημαίνει συμπαντική ενέργεια, και Do, που σημαίνει δρόμος, μονοπάτι.