Ήταν μία αρκετά συγκινητική και εντυπωσιακή ταινία.Η απλότητα στην ζωή του βοσκού ήταν αξιοθαύμαστη  ειδικά όταν ξεκίνησε τον δρόμο του προς τον παράδεισο φανερώνεται η αθωότητα που είχε ως άνθρωπος.Αρκετά πράγματα από την ταινία μου έκαναν εντύπωση όπως τα σκηνικά που είχε,η πίστη του βοσκού που ενώ δεν γνώριζε τίποτα για τον Θεό δεν σταμάτησε να ψάχνει για τον παράδεισο ακόμη και που δεν ήξερε πόσο μακρυά βρίσκεται.Επίσης και η γυναίκα του ήταν τόσο αγχωμένη για το που βρισκόταν ο άντρας της και ενώ ήξερε την αλήθεια για τον παράδεισο πήγε να τον βρει αφού δεν άντεχε χωρίς αυτόν.Άξιο αναφοράς είναι και η μετάνοια του ληστή γιατί όσα χρόνια και αν πέρασαν και να έλαβε την συγχώρεση του Θεού δεν είχε πάψει να έχει ενοχές για αυτό που έκανε.Τέλος, αυτό που εμένα μου άρεσε περισσότερο και με προκάλεσε την μεγαλύτερη συγκίνηση ήταν όταν ο Χρηστός κατέβηκε από τον σταυρό και κάθισε να φάει μαζί με τον βοσκό ιδίως τα λόγια Του ήταν πολύ διδακτικά και σε αφήνουν προβληματισμένο.Γενικά είναι μία ωραία ταινία γεμάτη νοήματα.