Το Δείπνο του Βοσκού

{ “Το Δείπνο του Βοσκού”, κριτική }

---

Κινηματογραφικά μιλώντας, μπορώ να ομολογήσω πως η ταινία είχε πολύ όμορφα και άρτια σκηνικά. Αυτό είναι και το χαρακτηριστικό που μπορώ να πω ότι μου άρεσε και πιο πολύ από όλη την ταινία.

Παρόλη την οπτική ομορφιά όμως, ομολογώ πως δεν μου άρεσε ο διάλογος αυτής της ταινίας. Δεν φαινόταν καθόλου φυσικός και αυτό δεν βοήθησε τους ηθοποιούς να αποδείξουν το πραγματικό ταλέντο τους. Με λίγα λόγια, παρότι η ερμηνεία ήταν καλή -εκτός από της Μαρίας-, πιστεύω πως θα μπορούσε να απογειωθεί κομματάκι περισσότερο εάν ο διάλογος ήταν πιο καλογραμμένος.

Επιπλέον, θεωρώ πως ο σκηνοθέτης θα μπορούσε να παίξει λίγο περισσότερο με την οπτική γωνία των σκηνών. Παρατήρησα πως πολλές από τις σκηνές θα έγραφαν πολύ καλύτερα αν δεν είχαν τόσο κοντινά πλάνα. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να παίξει περισσότερο με πιο σκοτεινό φωτισμό σε ορισμένα από αυτά τα κοντινά. Αυτό διότι ο τρόπος με τον οποίο είναι γυρισμένα τα πλάνα και ο φωτισμός στον κινηματογράφο μπορούν να καθορίσουν ακόμα και ολόκληρη την ταινία. Καθώς -ιδιαίτερα ο φωτισμός- επηρεάζει άμεσα το πώς νιώθει ο τηλεθεατής για μια σκηνή και φτιάχνει το ιδανικό κλίμα ώστε ο σκηνοθέτης να μας μεταδώσει το συναίσθημα που θέλει (η σκηνή στα 6:46 λεπτά είναι από τις αγαπημένες μου για αυτόν τον λόγο). Άλλες αγαπημένες μου σκηνές είναι στα 16:24, 23:53, 34:04, 1:57:24.