Το τραγούδι του Φήμιου (ένα δείγμα δημιουργικής γραφής του μαθητή Πέτρου Φούκα)

Νάτη που εφάνη η κυρά ψηλά από τη σκάλα,
με δύο βάγιες της κοντά και τη χρυσή μαντίλα.
Πικρά μου μίλησε με μιας, εσπάραξ’ η καρδιά της,
απ’ τον καημό του άντρα της, του θεϊκού Δυσσέα.
Της αντιμίλησε ευθύς ο γιος του Οδυσσέα
και την απέστειλε ξανά πίσω στην κάμαρη της.
Εστράφη τότε συνετός στους άξεστους μνηστήρες,
που ’τρώγανε κι πίνανε το πατρικό το βιός του.
«Ξεκουμπιστείτε από εδώ, βρείτε αλλού κορόιδο,
για να του τρώτε τα πλουτιά και την περιουσία».
Του ανταπάντησε μεμιάς ξεδιάντροπα ο Αντίνοος,
κι από κοντά ο Ευρύμαχος, το τέκνο του Πολύβου.
Μα ο συνετός Τηλέμαχος διόλου δεν κάνει πίσω,
αφέντης στο παλάτι του, τους στέλνει στων γονιών τους.