a476331

Γκόγκες, τα παραδοσιακά αποκριάτικα Πελοποννησιακά μακαρόνια (συνταγή)

Οι γκόγκες είναι παραδοσιακό ζυμαρικό της Αργολίδας.

Παρασκευάζονται από αλεύρι, νερό και αλάτι, και έχουν σχήμα κοντινό σε κυλινδρικό – παραλληλόγραμμο μήκους 3-4 εκατοστών που ανάλογα με την παρασκευή, μπορεί να έχει αρχίσει να διπλώνεται.

Το σχήμα αυτό προκύπτει γιατί κατά την παρασκευή τους, δημιουργούνται κυλινδρικά τμήματα, πάχους παρόμοιου με το μικρό δάκτυλο, τα οποία κόβονται σε μήκος 2-3 εκατοστών. Μετά το βράσιμο και στράγγισμα, περιχύνονται με καυτό λάδι (ή βούτυρο) και τριμμένη μυζήθρα.

Υλικά
1 κ. αλεύρι

Λίγο λάδι

Αλάτι

Νερό (όσο χρειάζεται)

Μυζήθρα

Λίγη κανέλα

Εκτέλεση
Βάζουμε το αλεύρι και λίγο λάδι σε μια μικρή λεκάνη και ανακατεύουμε. Ύστερα αρχίζουμε να ρίχνουμε νερό, ζυμώνουμε ρίχνοντας νερό μέχρι το ζυμάρι να ξεκολλάει από τα χέρια μας και τα τοιχώματα της λεκάνης. Μετά αφήνουμε το ζυμάρι σκεπασμένο με μία πετσέτα για μισή ώρα να ξεκουραστεί από το ζύμωμα.

Στη συνέχεια κόβουμε το ζυμάρι σε κομμάτια, τα κομμάτια τα κάνουμε μικρές μπαλίτσες και στη συνέχεια με τα χέρια μας τα κάνουμε κορδόνια. Ύστερα τα κορδόνια τα κόβουμε σε μικρά κομματάκια. Μετά παίρνουμε ένα ένα κομματάκι και με τα δάκτυλά μας φτιάχνουμε μια λακουβίτσα όπως στην εικόνα:

Έθιμα καρναβαλιού από όλο τον κόσμο

Oι απόκριες, ως έθιμο καθιερώθηκαν από την καθολική εκκλησία, ώστε η λήξη των εορτασμών της αποκριάς να συνδυαστεί με την έναρξη της Σαρακοστής για το Πάσχα. Και καθώς η Σαρακοστή είναι περίοδος νηστείας και συγκράτησης μέχρι το Πάσχα, οι Απόκριες και το έθιμο του «Καρνάβαλου» αποτελούν μέρες γλεντιού, ψυχαγωγίας και «μασκαρέματος» που συχνά περιλαμβάνουν παρελάσεις και διάφορα δρώμενα.

Στην Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ:

O κόσμος «ξεχύνεται» κυριολεκτικά στους δρόμους της πόλης, όπου εγχώριες μπάντες και «επιβλητικά» άρματα δίνουν το ρυθμό του καρναβαλιού που έχει τις ρίζες του σε μία γαλλική τελετή που υμνεί τη γονιμότητα. Οι μεγάλες παρελάσεις λαμβάνουν χώρα στη λεωφόρο St. Charles. Στο καρναβάλι συμμετέχουν πληρώματα που αριθμούν χιλιάδες μέλη, αλλά και πλήθος κόσμου που συρρέει από διάφορα μέρη για να ζήσει τη μαγεία της διασκέδασης.

Στην Βενετία της Ιταλίας:

Το πιο φημισμένο και ένα από τα παλαιότερα καρναβάλια του κόσμου είναι αυτό της Βενετίας και χρονολογείται από το 1268. Η παράδοση των αρμάτων, των παρελάσεων και των καρναβαλιστών, έχει τις ρίζες της στο μεσαίωνα.

Στην Νίκαια της Γαλλίας: 

Μπορεί να μην έχει την αίγλη και τη φήμη του καρναβαλιού της Βενετίας, αλλά το καρναβάλι της Νίκαιας στη Γαλλία, ξεχωρίζει για τη ζωντάνια του. Χρονολογείται από το 1294, καθώς σύμφωνα με ιστορικές πηγές, τότε το είχε παρακολουθήσει κάποιος πρίγκιπας, αλλά η πραγματική του ιστορία σίγουρα βρίσκεται ακόμη παλιότερα. Παρελάσεις, λουλουδοπόλεμοι, show με βεγγαλικά, συναυλίες, θεματικές βραδιές συνθέτουν ένα μόνο μέρος της πλούσιας καρναβαλικής δράσης.

Στο Ρίο ντε Τζανείρο της Βραζιλίας:

Samba, salsa, latin ρυθμοί και ό,τι πιο φαντασμαγορικό θα θέλατε να ζήσετε την περίοδο του καρναβαλιού, θα το συναντήσετε στην μακρινή Βραζιλία και συγκεκριμένα στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Όλη η πόλη ζει και κινείται στους ρυθμούς του μεγαλύτερου καρναβαλιού στον κόσμο. Λαμπερά κουστούμια, καλλίγραμμες κοπέλες πάνω στα άρματα, ξέφρενος χορός σε ένα ξεφάντωμα μέχρι τελικής πτώσεως. Το Καρναβάλι του Ρίο, χρονολογείται από το 1723, σχετικά δηλαδή πρόσφατο αν συγκριθεί με τα καρναβάλια στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Πέρα από το «επίσημο» μεγάλο καρναβάλι της πόλης, σε κάθε δρόμο της διοργανώνονται μικρότερα, τοπικά φεστιβάλ και πλήθος εκδηλώσεων.

Στη Βιλανόβα της Ισπανίας: 

Στο δρώμενο που ονομάζεται Καραμελοπόλεμος, Guerra de Caramelos οι γλεντζέδες στην στη πόλη Βιλανόβα της Ισπανίας εμπλέκονται σε μία εγκάρδια μάχη με καραμέλες και διάφορα άλλα γλυκά, που μετατρέπουν τους δρόμους της σε ένα ναρκοπέδιο ζαχαρωτών. «Η ταφή της Σαρδέλας», επίσης έθιμο της Ισπανίας πρόκειται για έναν μάλλον μακάβριο τρόπο για να σημάνει το τέλος της αποκριάς. Αλλά στην Ισπανία ξέρουν ότι το πάρτι έφτασε στο τέλος του όταν μία γιγάντια σαρδέλα (ευτυχώς, δεν πρόκειται για αληθινό ψάρι – πλέον) καίγεται (όπως καίμε τον καρνάβαλο) ή θάβεται στη γη συμβολίζοντας την αναγέννηση και τον έγκαιρο εξαγνισμό της ψυχής στον οποίο πρέπει όλοι να προβούμε για την Σαρακοστή.

Στη Γερμανία:

Η παράδοση του καρναβαλιού στη Γερμανία έχει τις ρίζες της στα αρχαία γερμανικά φύλα της βόρειας Ευρώπης. Οι καρναβαλιστές φορούσαν μάσκες και δέρματα ζώων και συμμετείχαν σε εορτασμούς για να ξυπνήσουν τα καλά πνεύματα και να καλωσορίσουν την άνοιξη. Τα πιο γνωστά καρναβάλια στη Γερμανία διοργανώνονται κυρίως στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία. Τα πιο δημοφιλή είναι του Ντίσελντορφ, της Κολωνία και του Μάιντς.

Στην Ινδία:

Ναι είναι αλήθεια, ότι και η Ινδία έχει το δικό της καρναβάλι! Έθιμο που κρατάει από την εποχή που οι Πορτογάλοι δημιούργησαν τις αποικίες τους στην περιοχή. Ένα τριήμερο γεμάτο με χορό, μουσική και πολλά ποτά γεγονός, που απλώνει με τον καιρό τη φήμη του προσελκύοντας ανά έτος όλο και περισσότερους τουρίστες. Ο βασιλιάς «Momo», πρωταγωνιστεί κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού, το οποίο τελειώνει με τον κόκκινο και τον μαύρο χορό.