Rudolf Nureyeth : Ο Ρουντόλφ Χαμέτοβιτς Νουρέγιεφ , γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου 1938 κι πέθανε 6 Ιανουαρίου 1993) ήταν ταταρικής καταγωγής Ρώσος χορευτής και χορογράφος, εκ των κορυφαίων του 20ου αιώνα στο κλασικό μπαλέτο.Ο Νουρέγιεφ❤️ γεννήθηκε σ' ένα βαγόνι της Υπερσιβηρικής αμαξοστοιχίας κοντά στην πόλη Ιρκούτσκ, κι ενώ η μητέρα του βρισκόταν καθ' οδόν προς το Βλαδιβοστόκ, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του στον Κόκκινο στρατό. Ήταν το τέταρτο και τελευταίο παιδί της μουσουλμανικής στο θρήσκευμα οικογένειάς του (είχε τρεις μεγαλύτερες αδελφές). Μεγάλωσε κοντά στην πόλη Ουφά, στη δημοκρατία του Μπασκορτοστάν.
Ξεκίνησε την καριέρα του από τα διάσημα μπαλέτα Κίροφ το 1958, αφού πρώτα σπούδασε στην Ακαδημία Βαγκάνοβα της Αγίας Πετρούπολης έχοντας γίνει δεκτός το 1955, σε ηλικία 17 ετών. Σύντομα αναδύθηκε η τεχνική, η αρμονία και το ταλέντο του, κάτι που συνέτεινε ώστε να γίνει πρωταγωνιστής στους περισσότερους βασικούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου.
Ο πατέρας του είχε αντίρρηση στο να γίνει χορευτής. Ο ίδιος περιέγραψε τη ζωή του στο φτωχικό σπίτι των νεανικών του χρόνων, όπου υπήρχε μόνο ένα δωμάτιο για μια εξαμελή οικογένεια: «Όποιος ήθελε να πάει στην τουαλέτα περπατούσε ως την άκρη του δρόμου και επειδή ποτέ δεν είχαμε χρήματα, τις πιο πολλές φορές πηγαίναμε ξυπόλητοι. Δεν είχα ούτε δικά μου ρούχα να φορέσω και για να βγω στο δρόμο ντυνόμουν με τα ρούχα των τριών αδελφών μου».
Το 1961 στο Παρίσι, σε μία περιοδεία των μπαλέτων Κίροφ του Λένινγκραντ, ο 23χρονος τότε Ρούντολφ Νουρέγιεφ, που ήταν πρώτος χορευτής των μπαλέτων, ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Γαλλία ενώ ετοιμαζόταν να αναχωρήσει με τον θίασο για την Αγγλία. Η ιστορία, με γαργαλιστικές λεπτομέρειες που αφορούσαν την ερωτική ζωή του Νουρέγιεφ, απασχόλησε επί μακρόν τον Τύπο της εποχής. Την απόφαση, πάντως, την πήρε ο Ρώσος χορευτής στο αεροδρόμιο Λε Μπουρζέ όταν τον πλησίασαν δύο πράκτορες της υπηρεσίας πληροφοριών KGB, της οποίας στο μεταξύ είχε γίνει στόχος, και του ζήτησαν να επιστρέψει στη Μόσχα[2]. Εκείνος κάλεσε σε βοήθεια τους Γάλλους αστυνομικούς και οδηγήθηκε στο γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών[3]. Έκτοτε έγινε ανεπιθύμητος στη Σοβιετική Ένωση και του απαγορεύθηκε η είσοδος στη χώρα. Κάτι που άρθηκε 28 χρόνια αργότερα (1989), όταν με προσωπική παρέμβαση του τότε ηγέτη της χώρας, Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, του επετράπη η είσοδος προκειμένου να παρευρεθεί στην κηδεία της μητέρας του.
Στο Παρίσι αρχικά συνεργάστηκε με το Μεγάλο Μπαλέτο του Μαρκήσιου de Cuevas, σύντομα όμως (1962) πήγε στην Αγγλία, όπου απέκτησε τη βρετανική υπηκοότητα κι εκεί συνεργάστηκε με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου, γνωρίζοντας την επιτυχία ως παρτενέρ της κατά 19 χρόνια μεγαλύτερής του Βρετανίδας χορεύτριας, Μαργκότ Φοντέιν. Παρ' ότι η εκεί συνεργασία του ξεπέρασε την εικοσαετία, ουδέποτε ενσωματώθηκε στο μπαλέτο, προτιμώντας τον ρόλο του προσκεκλημένου καλλιτέχνη, τίτλο που διατήρησε στις ανά τον κόσμο εμφανίσεις του.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, κι ενώ παρέμεινε στο χορό ακόμη και όταν πέρασε τα 50 χρόνια του, συνεργάστηκε ακόμη με τα Βασιλικά Μπαλέτα της Σουηδίας💕, το Μπαλέτο της Σκάλας του Μιλάνου, το Μπαλέτο του Βερολίνου κ.λπ., ενώ διετέλεσε διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού από το 1983 έως το 1989. Έχει ανεβάσει περισσότερα από 25 έργα μπαλέτου, σημαντικότερα εκ των οποίων υπήρξαν. 
Aagrippina vaganova : Η Βαγκάνοβα γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη από τον Ακόπ Βαγκάνοφ, έναν Αρμένιο από το Αστραχάν, ο οποίος δούλεyε ως ταξιθέτης στο θέατρο Mariinsky [6] [7] και μια Ρωσίδα μητέρα.
Ολόκληρη η ζωή της Βαγκάνοβα ήταν συνδεδεμένη με το αυτοκρατορικό μπαλέτο (αργότερα το μπαλέτο Κίροφ) του θεάτρου Mariinsky στην Αγία Πετρούπολη . Έγινε δεκτή στην Αυτοκρατορική Σχολή Μπαλέτου το 1888, τον μεγάλο θεσμό του κλασικού χορού που ιδρύθηκε από την Άννα της Ρωσίας και χρηματοδοτούνταν από τους Τσάρους. Αποφοίτησε από την Classe de Perfection της πρώην Prima Ballerina Ευγενία Σοκόλοβα (εκπαιδεύτηκε επίσης από την Γιεκατερίνα Βαζέμ, Κρίστιαν Γιόχανσον, Λεφ Ιβάνοφ, ΝΙκολάι Λεγάτ και Παβέλ Γκερντ).
Το μπαλέτο δεν ήταν εύκολο για τη Βαγκάνοβα τα πρώτα της χρόνια ως μαθήτρια, αλλά σταδιακά, μέσω των προσπαθειών της δύναμης της θέλησής της, μπόρεσε να ενταχθεί στο περίφημο Αυτοκρατορικό Μπαλέτο μετά την αποφοίτησή της. Μέχρι τη στιγμή που έφτασε στην τάξη της Πρώτης Σολίστ, οι λάτρεις του μπαλέτου της Αγίας Πετρούπολης την ονόμασαν βασίλισσα των παραλλαγών, για την απεριόριστη δεξιοτεχνία και το επίπεδο της τεχνικής της.
Ο παλιός μαέστρο Πετίπα δεν ενδιαφερόταν για τη Βαγκάνοβα ως χορεύτρια - κάθε αναφορά στις παραστάσεις της στα ημερολόγιά του ακολουθούνταν συνήθως από σχόλια όπως «απαίσιο» ή «φοβερό». [8] Το 1915 ο Μαέστρος του μπαλέτου Νικολάι Λεγκάτ έδωσε στη Βαγκάνοβα τον ρόλο της θεάς Νιρίτι στην αναβίωση του μεγάλου μπαλέτου του Πετίπα του 1889 The Talisman. Η απεικόνιση της Βαγκάνοβα ήταν μεγάλη επιτυχία και κέρδισε την προαγωγή της στην κατάταξη της Πρίμα. Ωστόσο, επέλεξε να αποσυρθεί ένα χρόνο αργότερα για να επικεντρωθεί στη διδασκαλία.
Άρχισε να διδάσκει μπαλέτο το 1916 στη Σχολή του Στόλου της Βαλτικής, που ιδρύθηκε και διευθυνόταν από τον Ακίμ Βολίνσκι. [9] Το 1921 η Βαγκάνοβα άρχισε να διδάσκει στο Χορογραφικό Κολέγιο, το οποίο εκείνη την εποχή ονομαζόταν η πρώην Αυτοκρατορική Σχολή Θεάτρου που βρίσκεται στην οδό Rossi (μετά την Επανάσταση το τμήμα Μπαλέτου διαχωρίστηκε από το Δράμα και τη Μουσική). Αν και είχε μία αξιοσέβαστη καριέρα ως χορεύτρια, η ηγεσία της στη διδασκαλία του κλασικού χορού ήταν αυτό που της έδωσε μία από τις πιο σεβαστές θέσεις στην ιστορία του μπαλέτου. Ο δικός αρχικός της αγώνας για την αποκρυπτογράφησης της τεχνική του μπαλέτου την είχε διδάξει πολλά. Δίδαξε μαθητές που θα γίνονταν θρύλοι του χορού.
Μετά την Επανάσταση του 1917 το μέλλον του μπαλέτου στη Ρωσία φαινόταν ζοφερό λόγω της παράδοσής του ως διασκέδασης της αυτοκρατορικής αυλής. Η Βαγκάνοβα «πολέμησε με νύχια και δόντια», όπως το έθεσε, για τη διατήρηση της κληρονομιάς του Μάριους Πετίπα και του Αυτοκρατορικού Μπαλέτου. Από το 1931 έως το 1937 ήταν καλλιτεχνική διευθύντρια του μπαλέτου του Θεάτρου Όπερας και Μπαλέτου του Λένινγκραντ ( Μπαλέτα Κίροφ). Το 1933, ανέβασε την κλασική εκδοχή της Λίμνης των Κύκνων από τους Λεβ Ιβάνοφ και Μάριους Πετίπα με τη Γκαλίνα Ουλάνοβα ως Οντέτ, την Όλγκα Τζόρνταν ως Οντίλ και τον Κονσταντίν Σεργκέγιεφ ως πρίγκιπα Ζίγκφριντ. Το 1935 αναβίωσε τη La Esmeralda με δική της, εν μέρει, χορογραφία.
Το 1934 δημοσίευσε το διάσημο βιβλίο της Fundamentals of Classical Dance, το οποίο έχει επανεκδοθεί τουλάχιστον έξι φορές στη Ρωσία και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. [10] Την ίδια χρονιά η Βαγκάνοβα (μαζί με τον Μπόρις Σάβροφ) ξεκίνησε την ίδρυση του παιδαγωγικού τμήματος στο Ωδείο του Λένινγκραντ για την εκπαίδευση μελλοντικών δασκάλων μπαλέτου, το οποίο άρχισε να διαχειρίζεται. Εκεί, μερικοί από τους αποφοίτους της σχολής χορού της έγιναν μαθητές της. Τα πιο σημαντικά ονόματα για τη διδασκαλία του χορού είναι η Βέρα Κοστροβίτσκαγια (συγγραφέας 100 μαθημάτων κλασικού χορού), η Ναντέζα Μπαζάροβα και η Βαρβάρα Μέι (συγγραφείς του αλφαβήτου του κλασικού χορού ).
Ανάμεσα στις αποφοίτους χορού της Βαγκάνοβα ήταν οι διακεκριμένες Σοβιετικές Μπαλαρίνες Μαρίνα Σεμιόνοβα, Όλγα Τζόρνταν, Γκαλίνα Ουλάνοβα, Τατιάνα Βεχέσλοβα, Φέγια Μπαλαμπίνα, Ναταλία Ντουντίνσκαγια, Γκαλίνα Κιρίλοβα, Άλλα Σελέστ, Νινέλ Πέτροβα, Νόννα Γιαστρέμποβα, Όλγα Μοϊσέεβα, Λιουντμίλα Σαφρόνοβα, Νινέλ Κουργκαπκίνα, Άλλα Οσσιπένκο και η Ιρίνα Κολπάκοβα μεταξύΗ Αγκριπίνα Γιακοβλέβνα Βαγκάνοβα (ρωσικά: Агриппина Яковлевна Ваганова; 26 Ιουνίου 1879 - 5 Νοεμβρίου 1951) ήταν Ρωσίδα δασκάλα μπαλέτου που ανέπτυξε τη μέθοδο Vaganova - την τεχνική που προήλθε από τις μεθόδους διδασκαλίας της παλιάς Αυτοκρατορικής Σχολής Μπαλέτου (σήμερα η Ακαδημία Ρωσικού Μπαλέτου Vaganova) υπό τον πρώτο μαέστρο μπαλέτου Marius Petipa καθ 'όλη τη διάρκεια των μέσων έως τα τέλη του 19ου αιώνα, αν και ως επί το πλείστον τη δεκαετία του 1880 και του 1890. Η Βαγκάνοβα ήταν αυτή που τελειοποίησε και καλλιέργησε αυτή τη μορφή διδασκαλίας της τέχνης του κλασικού μπαλέτου σε ένα λειτουργικό πρόγραμμα σπουδών. Οι βασικές αρχές του κλασικού χορού (1934) παραμένουν ένα τυπικό εγχειρίδιο για την διδασκαλία της τεχνικής του μπαλέτου. Η τεχνική της είναι μία από τις πιο δημοφιλείς τεχνικές σήμερα.
πολλών άλλων.
Recent Comments