Ο όρος άγχος (ή στρες) προέρχεται από το ρήμα ἄγχω, που στην αρχαία ελληνική γλώσσα σημαίνει σφίγγω ή πνίγω. Το άγχος είναι μια φυσιολογική σωματική και ψυχική αντίδραση σε μια απειλή ή σε μια αίτηση για την αντιμετώπιση απαιτητικών καταστάσεων. Όταν κάποιος άνθρωπος νιώθει στρες το σώμα του είναι σε ένταση και ο εγκέφαλος του πυροδοτείται από πολλαπλές σκέψεις. Ο κάθε άνθρωπος εκτίθεται καθημερινά σε στρεσογόνες καταστάσεις. Το στρες μάλιστα μπορεί να είναι και θετικό - το λεγόμενο ευ στρες - όταν κανείς καλείται να το αντιμετωπίσει σπάνια (ή μόνο μερικές φορές) και σε περιορισμένο βαθμό. Σε αυτή την περίπτωση λειτουργεί σαν καταλύτης και τον ενεργοποιεί για να αντεπεξέλθει στις όποιες καταστάσεις. Όσο πιο συχνό και έντονο είναι το στρες, τόσο πιο δύσκολο είναι να αντιμετωπιστούν οι καθημερινές υποχρεώσεις.

Συναισθήματα, θυμού, απογοήτευσης και φόβου, όπως επίσης, οξυθυμία, κούραση και κατάθλιψη, κυριαρχούν και δεν επιτρέπουν να λειτουργήσει ο άνθρωπος με συγκέντρωση. Το στρες κάνει τους ανθρώπους ιδιαίτερα απαιτητικούς, ανυπόμονους και ευερέθιστους με ιδιαίτερα χαμηλή διάθεση για συνεργασία. Διατρέχεται μάλιστα κίνδυνος να κακοποιήσει κανείς λεκτικά ή ακόμη και σωματικά τα παιδιά του. Λειτουργώντας κάτω από στρες, υπάρχει η τάση να παρεξηγηθεί η συμπεριφορά των παιδιών του, πιστεύοντας ότι για παράδειγμα έκαναν κάτι από πρόθεση ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια απλή απροσεξία.

Το άγχος μπορεί να έχει ψυχογενή προέλευση ή μπορεί να είναι συνέπεια σωματικής πάθησης. Επιπλέον, εξαρτάται από τις γνωστικές, συναισθηματικές διεργασίες, τον τρόπο ζωής του ατόμου και τον τρόπο αντίληψης του. Κάθε άτομο έχει ένα ορισμένο βαθμό άγχους, ο οποίος θεωρείται φυσιολογικός κάτω από ορισμένες περιστάσεις. Σε κάποιες άλλες όμως περιπτώσεις αυξημένου άγχους, προξενεί κακό και συντελεί στο να υπολειτουργεί το άτομο στις δραστηριότητες του και στο να επηρεάζεται αρνητικά η υγεία του.

ANTISTRESS  TOYS

Το γυναικείο ποδόσφαιρο, γνωστό και ως ποδόσφαιρο γυναικών, είναι το σημαντικότερο ομαδικό άθλημα που παίζεται από γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Παίζεται σε επαγγελματικό επίπεδο σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο και υπάρχουν 176 εθνικές ομάδες ανά τον κόσμο.^[1][2]

Η ιστορία του γυναικείου ποδοσφαίρου ανάγεται αρκετούς αιώνες πριν και υπάρχουν διάφορες σημαντικές εθνικές και διεθνείς οργανώσεις. Το γυναικείο ποδόσφαιρο έχει αντιμετωπίσει πολλά εμπόδια στην ιστορία του. Αν και η πρώτη χρυσή εποχή του αθλήματος εμφανίστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο στις αρχές της δεκαετίας του 1920 (ένας αγώνας είχε πάνω από 50.000 θεατές),^[3] το 1921 η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία απαγόρευσε τη διεξαγωγή αγώνων γυναικείου ποδοσφαίρου σε γήπεδα των συλλόγων-μελών της. Η απαγόρευση διήρκεσε μέχρι τον Ιούλιο του 1971.^[4] Οι γυναίκες έχουν ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και αθλήματα παρόμοια με αυτό εδώ και πάνω από 2 χιλιετίες.

H ρυθμική γυμναστική είναι ένα άθλημα το οποίο οφείλει την προέλευσή της στο μπαλέτο και συνδυάζει ευλυγισία, μουσική, χορό και χορογραφία εμφανίστηκε στην δεκαετία του '30. Επίσης τα πρώτα χρόνια λεγόταν και μοντέρνα γυμναστική.

Στη ρυθμική γυμναστική υπάρχουν δύο είδη: τα ατομικά προγράμματα στα οποία η αθλήτρια χειρίζεται:

• Κορύνες (δύο)

• Στεφάνι

• Μπάλα

• Κορδέλα

Και τα ομαδικά προγράμματα (2 έως 6 άτομα) στα οποία οι αθλήτριες χειρίζονται ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω όργανα:

• Σχοινάκι

• Κορύνες (δύο ανά αθλήτρια)

• Στεφάνι

• Μπάλα

• Κορδέλα

Επίσης γίνονται και ελεύθερα (χωρίς αντικείμενα, τα λεγόμενα "floor routine").

Μια ατομική αθλήτρια χειρίζεται μόνο 1 όργανο κάθε φορά εκτός από τις κορύνες, τις οποίες χειρίζεται 2 κάθε φορά. Όταν πολλές αθλήτριες εκτελούν μια ρουτίνα μαζί σ’ ένα ανώτατο όριο δύο τύποι αντικειμένων μπορούν να χρησιμοποιούνται από την ομάδα. Ένας αθλητής μπορεί να ανταλλάξει αντικείμενο με ένα μέλος της ομάδας ανά πάσα στιγμή μέσω της ρουτίνας. Ως εκ τούτου, ένας αθλητής μπορεί να χειριστεί μέχρι και δύο διαφορετικά κομμάτια του αντικειμένου κατά την διάρκεια της παράστασης. Η ρυθμική γυμναστική είναι ένα άθλημα που συνδυάζει στοιχεία από μπαλέτο, γυμναστική, χορό, και πράξεις χειραγώγησης αντικειμένων. Νικητής είναι ο συμμετέχων που κερδίζει τους περισσότερους βαθμούς΄ καθορίζεται από μια επιτροπή κριτών για στα άλματα, στις πιρουέτες (άξονες), στις ευελιξίες, στο χειρισμό αντικειμένων, στην εκτέλεση και στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

Το διοικητικό όργανο, η Fédération Internationale de Gymnastique (FIG), άλλαξε τον κώδικα των σημείων, το 2001, 2003, 2005, 2008 για να τονίσει τεχνικά στοιχεία και να μειώσει την υποκειμενικότητα των κριτών. Πριν από το 2001, κρίνονταν σε κλίμακα του 10, όπως αυτό της καλλιτεχνικής γυμναστικής. Δεν έχει αλλάξει σε 30-βάθμια κλίμακα το 2003, ένα 20-σημείο κλίμακα το 2005, και το 2008 άλλαξε πίσω στο 30. Υπάρχουν τρεις τιμές, προσθέτοντας ότι είναι τα τελευταία σημεία-τεχνικής, καλλιτεχνικής και εκτέλεσης. Η FIG επιλέγει επίσης ποια συσκευή θα χρησιμοποιηθεί σε αγώνες. Μόνο τέσσερις από τις πέντε πιθανές συσκευές κυρώνονται. Μέχρι το 2010, οι σύλλογοι δεν χρησιμοποιούνταν στο Ανώτερο επίπεδο. Για το 2011 το σχοινί θα πέσει στους ανώτερους εθνικούς, το 2012 θα πέσει στους ειδικευόμενους εθνικούς, και το 2013 θα πέσει σε αρχάριους, και θα εξακολουθεί να πέφτει με τα χρόνια σε φθίνουσα εθνική στην επαρχιακή Interclub μέχρι που τελικά θα είναι εντελώς έξω από τη ρυθμική γυμναστική. [1] Υπάρχει έντονη αντίθεση προς αυτή των οπαδών του αθλήματος σε όλο τον κόσμο.

Οι διεθνείς αγώνες χωρίζονται μεταξύ Τζούνιορς, κάτω από δεκαέξι χρόνια από τη γέννησή τους και ηλικιωμένους για τις γυναίκες δεκαέξι ετών και άνω, πάλι με βάση το έτος της γέννησής τους. Οι αθλήτριες στη Ρωσία και την Ευρώπη αρχίζουν τυπικά την κατάρτιση σε πολύ νεαρή ηλικία και στο αποκορύφωμά τους είναι συνήθως στο τέλος της εφηβείας τους (15-19), ή γύρω στα είκοσι. Τα μεγαλύτερα γεγονότα στον αθλητισμό είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, Παγκόσμια Πρωταθλήματα, και Grand-Prix Τουρνουά.