a593839

ΤΟ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΟΥ

Το ψωμί

Το ψωμί (αρχ. άρτος) είναι ένα βασικό είδος τροφίμου με ιδιαίτερη θρεπτική αξία. Ανήκει στην παραδοσιακή διατροφή, ιδιαίτερα αυτής των φτωχών. Το ψωμί είναι η βασική τροφή στην Ευρώπη, αλλά και στους πολιτισμούς της Αμερικής, της Μέσης Ανατολής (όπου έχει σχήμα πίτας) και της Βόρειας Αφρικής, σε αντίθεση με την ανατολική Ασία, όπου η βασική τροφή είναι το ρύζι. Είναι γνωστό και ως «η ουσία της ζωής». Θεωρείται η πλέον πλήρης και φτηνή τροφή και θεωρείται βασικό βοηθητικό τρόφιμο σε περιόδους ακραίας διατροφικής ένδειας.

Παρασκευή Ψωμιού

Το ψωμί παρασκευάζεται βασικά από αλεύρι και νερό. Επιπλέον, το αλάτι και οι διογκωτικοί παράγοντες, όπως είναι η μαγιά και η μαγειρική σόδα είναι συνήθη συστατικά, αν και μπορεί να περιέχει και άλλα, όπως τυρί, γάλα, αυγά, μπαχαρικά, φρούτα (π.χ. μήλα), ζάχαρη, ελιά, λαχανικά (π.χ. μαρούλι), ξηρούς καρπούς (π.χ. καρύδια) ή σπόρους (π.χ. σπόροι παπαρούνας). Συνήθως, το ψωμί φτιάχνεται από αλεύρι σίτου (λευκό αλεύρι) και νερό αναμειγμένο με μαγιά. Ο παραγόμενος πολτός λέγεται ζύμη ή προζύμι. Η ζύμη αφήνεται να φουσκώσει και τελικά ψήνεται στο φούρνο. Κατά την ζύμωση, μύκητες της μαγιάς προκαλούν διάσπαση του αμύλου σε μικρότερα μόρια, με αποτέλεσμα την παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα και το ψωμί φουσκώνει. Αυτό απαιτεί 1 έως 5 ώρες. Ο ιδεώδης χρόνος για να γίνει άριστο ένα ζυμωτό "χωριάτικο" ψωμί είναι 4 ώρες. Αν αφεθεί λιγότερο είναι άνοστο και δύσπεπτο, ενώ αν αφεθεί περισσότερο φουσκώνει πολύ και ξινίζει. Εξαιτίας της υψηλής περιεκτικότητας σε γλουτένη, το μαλακό σιτάρι είναι το πιο κοινό είδος δημητριακού που χρησιμοποιείται για την παρασκευή του.

Είδη Ψωμιού

• Λευκό ψωμί: Γίνεται από αλεύρι που περιέχει μόνο τον κεντρικό πυρήνα των σιτηρών (ενδοσπέρμιο).
• Μαύρο ψωμί: Παρασκευάζεται από αλεύρι που προέρχεται από το ενδοσπέρμιο και από 10% πίτουρο. Μπορεί επίσης να αναφέρεται στο άσπρο ψωμί με προσθήκη

• Ψωμί ολικής αλέσεως: Περιέχει το σύνολο του κόκκου του σιταριού (ενδοσπέρμιο, πίτουρο, φύτρο).
• Πολύσπορο ψωμί: Πρόκειται για υψηλής θρεπτικής αξίας ψωμί, πλούσιο σε φυτικές ίνες, βιταμίνες, αμινοξέα και θρεπτικά συστατικά. Από το όνομά του, καταλαβαίνουμε ότι παρασκευάζεται από διάφορα είδη δημητριακών, όπως σιτάρι, σίκαλη, κριθάρι, βρώμη, καλαμπόκι, σπόρους κεχριού, παπαρούνας, ηλιόσπορου

• Χωριάτικο ψωμί: Παρασκευάζεται από αλεύρι, το οποίο παράγεται αποκλειστικά και μόνο από σκληρό σιτάρι και έχει χρυσοκίτρινο χρώμα.

• Καλαμποκόψωμο: Παρασκευάζεται από αλεύρι καλαμποκιού, το οποίο παράγεται από την άλεση του αραβόσιτου, έχει έντονο κίτρινο χρώμα, απαλή υφή και νόστιμη γεύση.

• Ψωμί σίκαλης: Γίνεται από αλεύρι σίκαλης, το οποίο έχει υψηλότερη περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες από πολλούς κοινούς τύπους ψωμιού και συχνά είναι πιο σκούρο στο χρώμα. Μπορεί να έχει ανοιχτό ή σκούρο χρώμα, ανάλογα με τον τύπο του αλευριού που χρησιμοποιείται και την προσθήκη χρωστικών, και συνήθως είναι πυκνότερο από το ψωμί που γίνεται από αλεύρι σίτου, ενώ έχει περισσότερες φυτικές ίνες από το λευκό ψωμί.

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν γιγαντιαίο άγαλμα στην «πόλη του Ερμή» – Μυστήριο με το διπλό στέμμα και τη βασιλική κόμπρα στο κεφάλι

Το πάνω κομμάτι ενός αυτοκρατορικού αγάλματος έφερε στο φως η σκαπάνη μιας ομάδας αρχαιολόγων από δύο διαφορετικά πανεπιστήμια οι οποίοι έκαναν ανασκαφές κοντά σε έναν από τους μεγαλύτερους ποταμούς του κόσμου. Ο αδριάντας πλέον θα αποκασταθεί, σχεδόν έναν αιώνα μετά την ανεύρεση του κάτω τμήματος.

Ο Ραμσής Β’, γνωστός και ως Ραμσής Β’ ο Μέγας, υπήρξε ο τρίτος Φαραώ της 19ης Δυναστείας της Αιγύπτου, στη διάρκεια της περιόδου του Νέου Βασιλείου. Η περίοδος αυτή (1279-1213 π.Χ.) από πολλούς θεωρείται η πιο διάσημη βασιλεία στην ιστορία της Αιγύπτου, στο μέτρο που κατά την διάρκειά της σημειώθηκαν πολλές και με επιτυχία στρατιωτικές εκστρατείες, ενώ κατασκευάστηκαν και σπουδαία έργα υποδομών.

Το άγαλμα του Ραμσή βρέθηκε στη διάρκεια ανασκαφών στην αρχαία πόλη της Ερμούπολης. Η Ερμού πόλις, η Μεγάλη, βρισκόταν στα σύνορα της Άνω και Κάτω Αιγύπτου και στη δυτική όχθη του ποταμού Νείλου. Η αρχαία αιγυπτιακή Κμουν, όπως ήταν γνωστή κατά την περίοδο της Παλαιάς Βασιλείας, αναδείχθηκε ως πρωτεύουσα των επαρχιών, δεύτερη μετά τις Θήβες, κατά την περίοδο του Νέου Βασιλείου.