Ελληνικά

1 σχόλιο

Δημοσιεύτηκε στις 15 Απριλίου, 2021

με

Ελάφι

To ελάφι είναι ζώο θηλαστικό, μηρυκαστικό, που ανήκει στην οικογένεια των ελαφιδών και στην τάξη των αρτιοδακτύλων. Είναι όμορφο, λεπτόσωμο, με κοντό καστανόχρωμο μαλακό τρίχωμα. Το κεφάλι του είναι μικρό, με ρύγχος μυτερό. Έχει μεγάλα όμορφα μάτια και λεπτά ευκίνητα πόδια. Το αρσενικό έχει στο κεφάλι του κέρατα μεγάλα με διακλαδώσεις που ανανεώνονται κάθε χρόνο και μοιάζουν με φύλλα πλατιά.

Περιγραφή & οικολογία

Ζουν σε πυκνά δάση ζευγαρωτά ή πολλά μαζί (αγέλες) και τρέφεται με χλόη, χόρτα ή και με τη φλούδα από τους κορμούς των μικρών δέντρων, τους οποίους επίσης καταστρέφει τρίβοντας επάνω τα κέρατά του, όταν είναι η εποχή να αλλάξει το δέρμα του. Μερικά είδη συχνάζουν και σε έλη. Το ελάφι συναντάται σε πολλές παραλλαγές (με κέρατα ή χωρίς, μεγαλόσωμο ή μικρόσωμο, με ουρά ή χωρίς, με χαυλιόδοντες ή όχι με μεγάλα ή μικρά αυτιά κλπ.) σε όλο τον κόσμο εκτός από την Αφρική και την Αυστραλία. Στην Αμερική είναι μεγαλόσωμα, στην Κίνα μικρόσωμα χωρίς κέρατα, στην Ιάβα και Σουμάτρα μεγάλα με κοντά κέρατα, στην Ευρώπη μέτρια κλπ.

Το κόκκινο ελάφι, που το συναντάμε στα περισσότερα μέρη της Ευρώπης και της Μικράς Ασίας, έχει μήκος ως 2,30 μ. και ύψος ως 1,50 μ. και ζυγίζει ως 100 κιλά. Έχει σπάνια ευκινησία και τρέχει πολύ γρήγορα κάνοντας πηδήματα μέχρι 8 μέτρα. Ζει γύρω στα 40 με 50 χρόνια. Στην Ελλάδα συναντιέται στον Όλυμπο, στα βουνά της Ηπείρου και σε μερικά ορεινά μέρη της Μακεδονίας και στην Λήμνο. Έχει εχθρούς όλα τα αρπακτικά ζώα και τον άνθρωπο. Το μόνο όπλο για την άμυνά του είναι το γρήγορο τρέξιμό του και οι οξύτατες αισθήσεις του. Το θηλυκό του, που δεν έχει κέρατα, γεννά μια φορά το χρόνο (κάθε 10 μήνες) 1 ως 2 ελαφάκια που τα θηλάζει και τα αγαπά πολύ. Το ζευγάρι είναι τόσο αγαπημένο μεταξύ του που αν τύχει να σκοτωθεί το ένα, το άλλο είναι δυνατό να πεθάνει από λύπη και μαρασμό, έχοντας περιπλανηθεί πολλές μέρες.

Ανθρώπινη αλληλεπίδραση & παράδοση

Το κυνηγούν για το νοστιμότατο και ευκολοχώνευτο κρέας του, που είναι ανεκτίμητο για τους αρρώστους. Επίσης για το δέρμα του που χρησιμοποιείται για ενδύματα και κάθε λογής δερμάτινα είδη. Τα κέρατά του είναι πολύτιμα για την κατασκευή λαβών διάφορων αντικειμένων (πιρουνιών, μαχαιριών, μπαστουνιών κλπ.) καθώς και για κόλλα και ζελατίνα. Παλιότερα αποτελούσαν μια από τις σπουδαιότερες πρώτες ύλες για την παραγωγή αμμωνίας. Σήμερα το κυνήγι του στην Ελλάδα έχει απαγορευτεί επειδή το είδος σπανίζει, αλλά σε άλλες χώρες, όπως η Νέα Ζηλανδία, επιτρέπεται.

Το ελάφι αναφέρεται από το λαό στα τραγούδια και τις παροιμίες του (για την αγάπη της μάνας ελαφίνας στα μικρά της, για την ομορφιά και αθώα γλυκύτητα των ματιών τους καθώς και το λεπτό ευλύγιστο σώμα τους, ώστε μια όμορφη γυναίκα να τη λένε «ελαφίνα»). Επίσης και στη μυθολογία αναφέρεται σε σχέση με τη θεά Άρτεμη, θεά του κυνηγιού. Όλα αυτά δείχνουν πως το ελάφι είναι αγαπημένο ζώο του λαού από παλιά.

Πινακοθήκη

  • Μουντιάκ
    Muntiacus muntjak

  • Κόκκινο Ελάφι
    Cervus elaphus

  • Δάμα / Πλατώνι
    Dama dama

  • Τσιτάλ
    Axis axis

  • Άλκη
    Alces alces

  • Ζαρκάδι
    Capreolus capreolus

  • Μεγάλο ελάφι
    Cervus canadensis

  • Τάρανδος
    Rangifer tarandus

  • Πουντού
    Pudu pudu

    Μαϊμού

    Μαϊμού ονομάζεται κάθε κερκοπιθηκιδές (μαϊμούδες Παλαιού Κόσμου) ή πλατύρρινο (μαϊμούδες Νέου Κόσμου) πρωτεύον. Όλα τα πρωτεύοντα που δεν είναι προσιμιίδες ή πίθηκοι, είναι μαϊμούδες. Σήμερα υπάρχουν 264 γνωστά σωζόμενα είδη μαϊμούδων και αντιπροσωπεύουν δύο από τις τρεις ομάδες των σιμιίδων πρωτευόντων (η τρίτη ομάδα αποτελείται από τα 22 είδη πιθήκων). Οι μαϊμούδες γενικά θεωρούνται νοήμονα ζώα και, σε αντίθεση με τους πιθήκους, οι μαϊμούδες έχουν ουρές.

    Οι μαϊμούδες Νέου Κόσμου ταξινομούνται μέσα στην υποτάξη Πλατύρρινοι, ενώ οι μαϊμούδες Παλαιού Κόσμου (υπεροικογένεια Κερκοπιθηκοειδή) αποτελούν μέρος της υπόταξης Κατάρρινοι, η οποία περιλαμβάνει επίσης τους πιθήκους. Για αυτόν τον λόγο, σύμφωνα με την επιστημονική ορολογία, οι μαϊμούδες είναι παραφυλετική ομάδα (δηλαδή δεν αποτελούν μία συνεκτική ομάδα) και τα Κερκοπιθηκοειδή συγγενεύουν περισσότερο με τους πιθήκους απ' ότι με τους Πλατύρρινους.

    Χαρακτηριστικά

    Οι μαϊμούδες ποικίλουν σε μέγεθος από την Πυγμαία Μαρμοζέτα, των 14 με 16 εκατοστών μήκος (μαζί με την ουρά) και των 120 με 140 γραμμαρίων βάρος, στον αρσενικό Μανδρίλο, του ενός μέτρου ύψος και 35 κιλών βάρος. Πολλές μαϊμούδες είναι δενδρόβιες, ενώ άλλες ζουν σε σαβάνες. Η δίαιτα τους διαφέρει από είδος σε είδος και περιλαμβάνει συνήθως τα εξής: φρούτα, φύλλα, καρπούς, καρύδια, λουλούδια, αυγά και μικρά ζώα (συμπεριλαμβανομένων των εντόμων και των αραχνών).

    Πολλά χαρακτηριστικά είναι κοινά μεταξύ των ομάδων. Οι περισσότεροι πλατύρρινοι έχουν συλληπτήριες ουρές, ενώ οι κερκοπίθηκοι έχουν μη-συλληπτήριες ουρές ή δεν έχουν καθόλου ουρές. Πολλές μαϊμούδες έχουν τριχρωματική όραση - σαν τους ανθρώπους, άλλες διχρωματική και άλλες μονοχρωματική. Αν και οι μαϊμούδες του Παλαιού και του Νέου Κόσμου, όπως και οι πίθηκοι έχουν τα μάτια στους στο μπροστινό μέρος της κεφαλής, τα πρόσωπα των μαϊμούδων είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, αν και ορισμένες ομάδες μοιράζονται συγκεκριμένα κοινά χαρακτηριστικά όπως είναι η μύτη, τα μάγουλα κτλ.

    Ταξινομία

    Στη λίστα που ακολουθεί εμφανίζονται με έντονη γραφή οι ομάδες των μαϊμούδων ανάμεσα στις υποδιαιρέσεις των πρωτευόντων.

    Η μικρότερη διαίρεση που περιλαμβάνει όλες τις μαϊμούδες είναι τα Σιμιόμορφα (σιμιίδες), ομάδα στην οποία ταξινομούνται και οι πίθηκοι. Είναι λανθασμένη επιστημονικά η χρήση του όρου «μαϊμούδες» για να γίνει αναφορά στους πιθήκους, καθώς οι πίθηκοι ορίζονται ξεκάθαρα ως διαφορετική ομάδα από τις μαϊμούδες.[1]

     

Κατηγορία: Χωρίς κατηγορία

Ένα σχόλιο για το “”

Αφήστε μια απάντηση

Πρόσφατα σχόλια
  • ΤΣΙΚΡΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ στο
  • ΤΣΙΚΡΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ στο
  • ΤΣΙΚΡΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ στο
  • ΤΣΙΚΡΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ στο
  • ΤΟΥΛΟΥΜΕΝΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ στο
a667985