Το Δείπνο του βοσκού

Ο Μαυρογένης τήρησε τα λόγια του ιερέα κατά γράμμα λόγω της αγνής και καθαρής ψυχής του. Μου άρεσαν οι σκηνές από τη φύση και την ήρεμη ζωή στο χωριό. Η παρουσία του Θεού που του δίνει κουράγιο αποκαλύπτει ότι είναι πάντα δίπλα μας και χρειαζόμαστε δύναμη ψυχής για να ξεφύγουμε από τα τεχνάσματα του Εωσφόρου. Η απλότητα και η ταπείνωση μας ενώνουν με το Θεό. Ήταν απίστευτη η σκηνή που ο Χριστός κατέβηκε από το Σταυρό και συζητούσε με τον Μαυρογένη. Οι μονόλογοι του πρωταγωνιστή είναι αφοπλιστικοί καθώς και η αθωότητά του όταν χρησιμοποιεί την λέξη παλικάρι για τον Ιησού. Συγκινήθηκα όταν ο ληστής τον μαχαίρωσε και ο Χριστός τον οδήγησε στον Παράδεισο. Ο ληστής που μετανοεί και ο Μαυρογένης που τον συγχωρεί κρύβουν το νόημα της πίστης μας. Η Μαριώ διδάσκει τη αγάπη ακολουθώντας τον άντρα της στον Παράδεισο. Τέλος ο κύριος Νίκος που ήταν τελικά ο ληστής δηλώνει το βάρος των τύψεων που βαραίνουν την ψυχή του ανθρώπου όταν φεύγει από τον δρόμο του Θεού και την ανάγκη του να εξομολογηθεί για να βρει ηρεμία. Είναι μια πολύ αξιόλογη ταινία που με προβλημάτισε για τις αληθινές και διαχρονικές αξίες της πίστης μας.