Το δείπνο του βοσκού

Η συγκεκριμένη ταινία αναφέρεται σε έναν καλό και αγαθό βοσκό , που αν και δεν ήταν καλός χριστιανός , αποφάφισε να ακολουθήσει το δρόμο του Θεού για να φτάσει στο παράδεισο. Η ταινία ήταν καταπλικτική με φοβερά γραφικά και σκηνικά. Καταρχάς, ο πρωταγωνιστής που υποδύεται τον Μαυρογένη στην ταινία , Κώστης Σαββιδάκης είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος , με μία φυσική καλοσύνη που αποπνέει σαν άτομο και αντιπροσωπεύει απίστευτα την εικόνα του ήρεμου βοσκού. Τώρα, όσον αφορά την ταινία σαν την ταινία , πιστεύω οτι ξεκινάει πολύ δυναμικά με την εικόνα του μοναχού να προσεύχεται σε ένα ερημικό τοπίο. Έπειτα, ο ηθοποιός που υποδύεται τον μοναχό πιστεύω οτι είναι ένας αρκετά καλός ηθοποιός διότι αναδικνύεται πλήρως το ταλέντο στις στιγμές που συνομιλεί με τον σατανά. Φοβερή ήταν η σκηνή που συνομιλούσε ο Γαβριήλ με τον Εωσφόρο , τα ηχιτικά εφέ και τα σκηνικά . Επιπλέον , αφού αναφέρθηκα στα σκηνικά , πρέπει να αναφερθεί η τόσο ζωντανή σκηνή της συνομιλίας του Χριστού με τον Μαυρογένη, πραγματικά δεν την περίμενα να διαδραματίζεται τόσο ζωντανά. Επίσης , μία σκηνή που με ήρθε αποτόμη ήταν όταν ο Μαυρογένης περπάτησε στο νερό με τόση άνεση . Όσον αφορά το τέλος της ταινίας , δεν πίστευα ούτε περίμενα να έχει έναν τόσο τραγικό θάνατο ο Μαυρογένης. Από την μία αυτός  ο θάνατος σήμανε την αρχή της σωτηρίας του, αλλά από την άλλη ήταν ακραία τραγικός. Η σκηνή όμως που με κέντρισε πιο πολύ το ενδιαφέρον ήταν ο θάνατος του ληστή που ξεψύχησε στα χέρια της Μαργιώς. Το μόνο ίσως που δε με άρεσε από την ταινία ήταν οτι  μερικές σκηνές ήταν λίγο παραπάνω σκοτεινές από οτι θα πρεπε