Η ιστορία του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου

Η χρήση αειθαλούς δέντρου, στεφανιού και γιρλάντας ως συμβόλων της αιώνιας ζωής, αποτελούσε έθιμο των αρχαίων Αιγυπτίων, των Κινέζων και των Εβραίων. Η λατρεία των δέντρων, που ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ανάμεσα στους ειδωλολάτρες Ευρωπαίους, επιβίωσε και μετά τον εκχριστιανισμό τους σε διάφορα έθιμα....
Αειθαλές δέντρο, συνήθως έλατο, που διακοσμείται με φώτα και στολίδια στο πλαίσιο του εορτασμού των Χριστουγέννων.

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο των νεώτερων χρόνων προέρχεται από την Γερμανία. Σ’ ένα λαϊκό μεσαιωνικό δράμα για τον Αδάμ και την Εύα το κυριότερο εξάρτημα τού σκηνικού ήταν ένα έλατο διακοσμημένο με μήλα, το οποίο συμβόλιζε τον Κήπο τής Εδέμ.

Οι Γερμανοί έστηναν δέντρο του Παραδείσου μέσα στα σπίτια τους στις 24 Δεκεμβρίου, θρησκευτική γιορτή του Αδάμ και της Εύας. Αρχικά κρεμούσαν πάνω του λεπτά μπισκότα, τα οποία αντικαταστάθηκαν αργότερα από μπισκότα σε διάφορα σχήματα. Στην διακόσμηση προσέθεταν συχνά και κεριά, τα οποία συμβόλιζαν τον Χριστό.

Στο ίδιο δωμάτιο υπήρχε κατά την περίοδο των Χριστουγέννων και η πυραμίδα των Χριστουγέννων, μια τριγωνική ξύλινη κατασκευή με ράφια, πάνω στην οποία τοποθετούσαν χριστουγεννιάτικα ειδώλια, κλαδιά, κεριά και ένα αστέρι. Τον 16ο αιώνα είχε ήδη συντελεστεί η συγχώνευση της πυραμίδας των Χριστουγέννων και του δέντρου του Παραδείσου, από την οποία προήλθε το δέντρο των Χριστουγέννων.

Μέχρι τον 18ο αιώνα το έθιμο τού χριστουγεννιάτικου δέντρου είχε διαδοθεί ευρέως στον χώρο των Γερμανών Προτεσταντών, αλλά η παράδοση αυτή απέκτησε βαθιές ρίζες στην Γερμανία μόνο τον επόμενο αιώνα. Στην Αγγλία εισήχθη στις αρχές τού 19ου αιώνα και έγινε ευρύτερα γνωστό στα μέσα της ίδιας εκατονταετίας, χάρη στις προσπάθειες του Γερμανού πρίγκιπα Αλβέρτου, συζύγου τής βασίλισσας Βικτωρίας. Στο βικτωριανό δέντρο κρεμούσαν με κορδέλες και χάρτινες αλυσίδες διάφορα κεριά, γλυκά και εντυπωσιακά κέικ.

Στην Βόρεια Αμερική τα χριστουγεννιάτικα δέντρα εισήχθησαν από τους Γερμανούς αποίκους στις αρχές τού 17ου αιώνα και έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή τον 19ο αιώνα. Εξίσου δημοφιλή ήταν στην Αυστρία, την Ελβετία, την Πολωνία και την Ολλανδία. Κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα οι Αμερικανοί ιεραπόστολοι εισήγαγαν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα στην Κίνα και την Ιαπωνία, όπου επικράτησε η διακόσμησή τους με περίπλοκα σχέδια από χαρτί.

Στις 22 Δεκεμβρίου 1882, ο Τόμας Έντισον ηλεκτροφώτισε το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Νέα Υόρκη, αντικαθιστώντας τα κεριά με ηλεκτρικούς λαμπτήρες, που ο ίδιος είχε ανακαλύψει.

Σουφλέ σοκολάτας

Υλικά Συνταγής
70 γραμ ζάχαρη
150 γραμ. σοκολάτα 60-70%
4 κρόκους αυγών
6 ασπράδια αυγών
2 πρέζες αλάτι
1 κ.γλ. υγρή βανίλια

Εκτέλεση
Για το αέρινο σουφλέ σοκολάτας χωρίς αλεύρι και χωρίς βούτυρο, θα χρησιμοποιήσουμε 6 ατομικά σκεύη για σουφλέ. Με ένα πινέλο αλείφουμε τα ραμεκέν με το λάδι και  πασπαλίζουμε με λίγο κακάο. Τινάζουμε να φύγει το περιττό κακάο. Αφήνουμε τα φορμάκια στην άκρη.

Όλα τα υλικά πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 °C στον αέρα. Ψιλοκόβουμε και λιώνουμε τη σοκολάτα σε μπεν μαρί. Αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε έναν έναν τους κρόκους, ανακατεύοντας με το σύρμα. Προσθέτουμε και τη βανίλια.

Σε ένα καθαρό μπολ χτυπάμε  με το μίξερ σε μέτρια ταχύτητα, τα ασπράδια με το αλάτι, μέχρι να σχηματιστούν απαλές κορυφές. Δυναμώνουμε την ταχύτητα του μίξερ και προσθέτουμε τη ζάχαρη βροχηδόν και χτυπάμε για 1-2΄μέχρι να γυαλίσει η μαρέγκα και να γίνει σατινέ. Οι κορυφές που σχηματίζονται πρέπει να είναι αέρινες και να κρατάνε το σχήμα τους.

Με απαλές κινήσεις ρίχνουμε το 1/3 της μαρέγκας στη σοκολάτα και σταυρωτά κόβουμε το μείγμα με ένα κουτάλι. Δηλαδή με σταυρωτές κινήσεις αναδιπλώνουμε το μείγμα και ενσωματώνουμε τη μαρέγκα.

Τέλος προσθέτουμε την υπόλοιπη μαρέγκα και απαλά διπλώνουμε το μείγμα από πάνω προς τα κάτω. Στο τέλος, το μείγμα πρέπει  να είναι ομοιόχρωμο σκούρο, χωρίς κομματάκια μαρέγκας να φαίνονται. Πρέπει να είναι αέρινο και αφράτο. Ισομοιράζουμε στα έτοιμα φορμάκια και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 10-12΄μέχρι να φουσκώσουν, να ξεκολλήσουν τα πλαϊνά και η επιφάνεια να κάνει ελαφριά κρούστα.