Ενημερώθηκε στις 15 Μαΐου, 2021
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Μὲ τὴν κατάργηση τῆς ἱστορικῆς ὀρθογραφίας
τοῦ πολυτονικοῦ
- ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ 1982
ΣΤΗΝ..ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΒΟΥΛΗ
ΜΕ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΑΡΟΝΤΩΝ..-
πέραν τῆς βίαιης ἀποκοπῆς τοῦ Νεοέλληνα ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ γραφὴ αἰώνων ,ἐπιβλήθηκε ἕνας ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ χωρισμὸς στὴν ἑλληνικὴ Γραμματεία ,δεδομένου ὅτι μέχρι τὸ 1982 ὅλοι ἔγραφαν μὲ τὴν ιστορικὴ ὀρθογραφία τοῦ πολυτονικοῦ.
Προκύπτει λοιπὸν τὸ ἐρώτημα , σὲ ποιὸ σύστημα θὰ τυπώνονται τὰ ἔργα τῶν συγγραφέων πχ τῆς Τουρκοκρατίας , ἤ ἡ Δημοτικὴ Ποίηση ἤ τὰ ποιήματα τοῦ Καβάφη καὶ τοῦ ʼΕλύτη ,
ἄν δεχθοῦμε ὅτι ΜΟΝΟ τὰ ἀρχαιοελληνικὰ καὶ βυζαντινὰ ἔργα θὰ ἐκδίδονται μὲ πολυτονικό;
Μὲ ποιὸ κριτὴριο γίνεται τέτοιου εἴδους χωρισμός;
ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ
ΧΑΡΙΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΔΙΩΞΕΩΝ
ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ?
ʽ´Ομως τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα ποὺ δημιουργεῖ ὁ μονοτονισμὸς ἔγκειται στὴν ἀδυναμία ΕΤΥΜΟΛΟΓΗΣΗΣ τῶν λέξεων ,
χωρὶς τὴ γνώση τῆς ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ.
τοῦ πολυτονικοῦ
- ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ 1982
ΣΤΗΝ..ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΒΟΥΛΗ
ΜΕ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΑΡΟΝΤΩΝ..-
πέραν τῆς βίαιης ἀποκοπῆς τοῦ Νεοέλληνα ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ γραφὴ αἰώνων ,ἐπιβλήθηκε ἕνας ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ χωρισμὸς στὴν ἑλληνικὴ Γραμματεία ,δεδομένου ὅτι μέχρι τὸ 1982 ὅλοι ἔγραφαν μὲ τὴν ιστορικὴ ὀρθογραφία τοῦ πολυτονικοῦ.
Προκύπτει λοιπὸν τὸ ἐρώτημα , σὲ ποιὸ σύστημα θὰ τυπώνονται τὰ ἔργα τῶν συγγραφέων πχ τῆς Τουρκοκρατίας , ἤ ἡ Δημοτικὴ Ποίηση ἤ τὰ ποιήματα τοῦ Καβάφη καὶ τοῦ ʼΕλύτη ,
ἄν δεχθοῦμε ὅτι ΜΟΝΟ τὰ ἀρχαιοελληνικὰ καὶ βυζαντινὰ ἔργα θὰ ἐκδίδονται μὲ πολυτονικό;
Μὲ ποιὸ κριτὴριο γίνεται τέτοιου εἴδους χωρισμός;
ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ
ΧΑΡΙΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΔΙΩΞΕΩΝ
ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ?
ʽ´Ομως τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα ποὺ δημιουργεῖ ὁ μονοτονισμὸς ἔγκειται στὴν ἀδυναμία ΕΤΥΜΟΛΟΓΗΣΗΣ τῶν λέξεων ,
χωρὶς τὴ γνώση τῆς ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ.
Ἐξηγῶ:
1) Πῶς θὰ ἑρμηνευτεῖ ὁ ΣΥΜΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ π.χ.
ἐπὶ +ἵππος =ἔφιππος,
νύκτα+ἡμέρα=νυχθημερὸν
κατὰ +ὅλον = καθόλου (καθʼὁλοκληρία)
ἀντὶ+ὑπολοχαγὸς=ἀνθυπολοχαγὸς κλπ
ἤ τὰ προϊόντα ΑΝΟΜΟΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΔΑΣΕΩΝ
πχ ΘΡΕΨΩ-ΤΡΕΦΩ/ΤΡΟΦΗ
2) Πῶς θὰ κατανοηθεῖ ἡ προέλευση ΣΥΝΘΕΤΩΝ λέξεων ὅπως πχ ἔφορος, κάτοψις ,
ὅταν ἀγνοεῖται ἡ δασεῖα στὸ ρῆμα " ὁρῶ " (>ὅρασις)
ἤ ἡ ψιλὴ τοῦ μέλλοντα " ὄψομαι"(>ὀψις)
[ στὸ σημεῖο αὐτὸ καταδεικνύεται καὶ τὸ ὅτι εἶναι ΕΝΙΑΙΑ ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἀρχαία καὶ νέα, μὲ δεδομένη τὴν ΔΙΑΧΡΟΝΙΑ τῶν λέξεων
πχ ΘΡΕΨΩ-ΤΡΕΦΩ/ΤΡΟΦΗ
2) Πῶς θὰ κατανοηθεῖ ἡ προέλευση ΣΥΝΘΕΤΩΝ λέξεων ὅπως πχ ἔφορος, κάτοψις ,
ὅταν ἀγνοεῖται ἡ δασεῖα στὸ ρῆμα " ὁρῶ " (>ὅρασις)
ἤ ἡ ψιλὴ τοῦ μέλλοντα " ὄψομαι"(>ὀψις)
[ στὸ σημεῖο αὐτὸ καταδεικνύεται καὶ τὸ ὅτι εἶναι ΕΝΙΑΙΑ ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἀρχαία καὶ νέα, μὲ δεδομένη τὴν ΔΙΑΧΡΟΝΙΑ τῶν λέξεων
( ὁρῶ> ὅραση, ὁρίζοντας ,
ὄψομαι> ὄψη, ὀπτικά),
ὅπως δίδασκε ὁ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ ]
3) Πῶς θὰ κατανοηθεῖ ἡ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ λέξεων ὅπως πχ " ὀλιγωρία ",χωρὶς γνώση τῆς ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ, ἀφοῦ ὥρα μὲ δασεῖα εἶναι ἡ ὥρα τοῦ ρολογιοῦ,
ἐνῶ ὤρα μὲ ψιλὴ εἶναι ἡ φροντίδα ( ὀλιγωρία= ὀλίγος+ὤρα, τιμωρία=τιμή+ὤρα κλπ)
4) Πῶς θὰ γίνει γνωστὴ ἡ ἐτυμολογία δηλ.ἡ ἱστορία τῶν λέξεων, ὅπως Χίος =ἡ νῆσος,.
ἐνῶ Χῖος= ὁ Χιώτης
ἤ ἄρματα =τὰ ὅπλα ,ἐκ τοῦ λατινικοῦ arma/armorum
καὶ ἅρματα =οἱ ἅμαξες, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὅμήρου
( στὸ σημεῖο αὐτὸ φσίνεται ὅτι τὸ πολυτονικὸ εἶναι ἀναγκαῖο καὶ στὴ νέα ἑλληνικὴ,
καθʼ ὅσον ἡ λέξη " ἄρματα/ἀρματολός" εἶναι νεοελληνικῆς προελεύσεως).
Τούτων λεχθέντων γίνεται σαφὲς ὅτι χωρὶς γνώση τοῦ πολυτονικοῦ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΗΣΗ ΠΛΗΘΟΥΣ ΛΕΞΕΩΝ , λόγῳ τῆς διαφοροποιητικῆς ἀξίας τῶν τόνων καὶ τῶν πνευμάτων ( βλ. ἐνδεικτικὸ πίνακα).
Καὶ χωρὶς τὴ γνώση τῆς ἱστορίας τῶν λέξεων, δηλ.τοῦ ὅλου ΣΗΜΑΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ τους , ἀκρωτηριάζεται ὁ νοηματικὸς πλοῦτος τῆς γλώσσας ποὺ μιλοῦν οἱ Νεοέλληνες , φτωχαίνει ὁ λόγος τους καὶ ὁ ΛΟΓΟΣ εἶναι ὀ μόνος τρόπος ἀντιλήψεως τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο.
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΦΤΩΧΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΙΚΗ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ.
ὄψομαι> ὄψη, ὀπτικά),
ὅπως δίδασκε ὁ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ ]
3) Πῶς θὰ κατανοηθεῖ ἡ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ λέξεων ὅπως πχ " ὀλιγωρία ",χωρὶς γνώση τῆς ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ, ἀφοῦ ὥρα μὲ δασεῖα εἶναι ἡ ὥρα τοῦ ρολογιοῦ,
ἐνῶ ὤρα μὲ ψιλὴ εἶναι ἡ φροντίδα ( ὀλιγωρία= ὀλίγος+ὤρα, τιμωρία=τιμή+ὤρα κλπ)
4) Πῶς θὰ γίνει γνωστὴ ἡ ἐτυμολογία δηλ.ἡ ἱστορία τῶν λέξεων, ὅπως Χίος =ἡ νῆσος,.
ἐνῶ Χῖος= ὁ Χιώτης
ἤ ἄρματα =τὰ ὅπλα ,ἐκ τοῦ λατινικοῦ arma/armorum
καὶ ἅρματα =οἱ ἅμαξες, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὅμήρου
( στὸ σημεῖο αὐτὸ φσίνεται ὅτι τὸ πολυτονικὸ εἶναι ἀναγκαῖο καὶ στὴ νέα ἑλληνικὴ,
καθʼ ὅσον ἡ λέξη " ἄρματα/ἀρματολός" εἶναι νεοελληνικῆς προελεύσεως).
Τούτων λεχθέντων γίνεται σαφὲς ὅτι χωρὶς γνώση τοῦ πολυτονικοῦ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΗΣΗ ΠΛΗΘΟΥΣ ΛΕΞΕΩΝ , λόγῳ τῆς διαφοροποιητικῆς ἀξίας τῶν τόνων καὶ τῶν πνευμάτων ( βλ. ἐνδεικτικὸ πίνακα).
Καὶ χωρὶς τὴ γνώση τῆς ἱστορίας τῶν λέξεων, δηλ.τοῦ ὅλου ΣΗΜΑΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ τους , ἀκρωτηριάζεται ὁ νοηματικὸς πλοῦτος τῆς γλώσσας ποὺ μιλοῦν οἱ Νεοέλληνες , φτωχαίνει ὁ λόγος τους καὶ ὁ ΛΟΓΟΣ εἶναι ὀ μόνος τρόπος ἀντιλήψεως τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο.
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΦΤΩΧΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΙΚΗ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ.
¯¯¯¯¯¯¯¯¯
ΥΓ . οἱ τόνοι καί τὰ πνεύματα εἰσήχθησαν ἤδη μετὰ τὰ χρόνια τοῦ Ἀλεξάνδρου, στὴ μεγαλογράμματη γραφὴ —βλ ΠΑΠΥΡΟ ΒΑΚΧΥΛΙΔΗ—ὤστε νὰ μάθουν τὴν προσωδιακὴ προφορὰ τῆς τότε ἑλληνικῆς οἱ ξένοι λαοὶ τῆς Ἀνατολῆς.
Τὸ πολυτονικό ὅμως, συστηματοποιήθηκε καὶ γενικεύτηκε στὰ βυζαντινὰ χρόνια—9ος αἰ.— μὲ τὴν καθιέρωση τῆς μικρογράμματης γραφῆς.
Δηλ.ἡ πολιτικὴ ἀπόφαση τοῦ 1982,
ἀκρωτηρίασε τὴν ἱστορικὴ γραφὴ 1000 χρόνων τῆς ἑλληνικῆς...
_______________
________________________________