Τις προάλλες με τη μαμά μου και τις αδελφές μου πήγαμε στο βουνό του Κατακόλου για περίπατο αλλά τελικά το πράγμα ξετυλίχθηκε διαφορετικά... Πήγαμε σε πολλές ωραίες διαδρομές, αλλά κάποια στιγμή καθώς περπατούσαμε είδαμε μπροστά μας αυτό!:
Όπως καταλάβατε φαγωθήκαμε όλες να πάμε να το δούμε από κοντά. Το μονοπατάκι που οδηγούσε εκεί πάνω ήταν πολύ στενό, ανηφορικό και απότομο αλλά τελικά ανεβήκαμε. Προς μεγάλη μας όμως έκπληξη, δεν ήταν κάστρο, αλλά παρατηρητήριο από παλιά που είχε ο στρατός για να βλέπει τα εχθρικά καράβια που έρχονταν. Αυτό που είχε μείνει ήταν δυο μεγάλες πέτρες που από το σημείο που ήμασταν φαίνονταν σαν κάστρο και μια χαμηλή κολόνα με αυτή την επιγραφή που υπάρχει και στην Κουρούτα:
(Γεωγραφική υπηρεσία στρατού)
Αλλά η θέα ήταν τρομερή!
Το μόνο πρόβλημα που υπήρχε ήταν πως το μονοπατάκι στην κατηφόρα γλιστρούσε πολύ. Η μαμά μου μας έλεγε συνέχεια μικρά βήματα και λυγισμένα πόδια. Κατέβηκε πρώτη με την πιο μικρή αδελφή μου. Μετά ακολούθησε η Μαρία, η άλλη μου αδελφή. Εγώ τους είπα να κατέβει πρώτα η μαμά και μετά ο επόμενος ώστε αν κάποιος πέσει να μην σπρώξει και τους υπόλοιπους αλλά επέμειναν γιατί αν έπεφτε να μπορούσε να πιαστεί από εκείνη. Περάσαμε το πιο δύσκολο σημείο και η μαμά μας θύμησε "μικρά βήματα και λυγισμένα πόδια". Με το που το είπε όμως η Μαρία παραπάτησε και πήρε τρέχοντας την κατηφόρα για να μην πέσει με τη μούρη και έπεσε με φόρα πάνω στη μαμά μου η οποία όπως πήγε να φωνάξει της μπήκε μέσα στο στόμα ένα κλαδί!🤣 Εγώ εκείνη την ώρα σκέφτηκα α, ρε τη χαζούλα τη Μαρία... και μόλις το είπα αυτό σκόνταψα στο ίδιο σημείο και έπεσα και εγώ πάνω στη Μαρία που ήταν πάνω στη μαμά! Πρώτη σηκώθηκε η μαμά, μεσ΄στα νεύρα και άρχιζε να φωνάζει ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ! ΘΑ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΤΕ ΕΜΕΝΑ... και κρατούσαμε από πίσω τα γέλια μας. Όταν η μαμά ηρέμησε το λέγαμε και γελούσαμε! Περάσαμε τέλεια!