ΜΑΓΙΚΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Τι πιο όμορφο από το να ταξιδεύουμε? 

Με το να επισκεπτόμαστε νέους τόπους, γεμίζουμε εμπειρίες και αναμνήσεις και σίγουρα νιώθουμε ελεύθεροι. Αν και εσείς όπως και εγώ είστε λάτρεις της εξερεύνησης και της αναζήτησης μαγικών τόπων τότε σίγουρα δεν πρέπει να παραλείψετε τίποτα από τα παρακάτω!!!

Ναός Daigoji, Κιότο, Ιαπωνία

Το Ντάιγκο-τζι (醍醐寺, Daigo-ji) είναι βουδιστικός ναός της σχολής Σίνγκον στο Φουσίμι-κου, στο Κιότο, της Ιαπωνίας. Κυρίως στον ναό αυτό (χόνζον) λατρεύεται ο Γιακούσι. Ντάιγκο, κυριολεκτικά σημαίνει "βούτυρο γκι", και χρησιμοποιείται μεταφορικά με την έννοια του "crème de la crème" και είναι μία βαθυστόχαστη μεταφορά των βουδιστικών αντιλήψεων.

Το Ντάιγκο-τζι διαρθρώνεται σε τρία μέρη: 

Το Σάνμπο-ιν 

• ο Σάνμπο-ιν είναι μια συλλογή περιτοιχισμένων συγκροτημάτων, που συνδέονται με δρόμους γεμάτους με άνθη κερασιάς.
• Περιλαμβάνει τον ναό (συμπεριλαμβανομένου ενός αξιοσημείωτου κήπου τσαγιού), ένα μουσείο και άλλα συγκροτήματα και είναι πολύ ζωντανό κατά την περίοδο της άνθισης της κερασιάς. 

 

Σίμο-Ντάιγκο

• είναι ένας μεγάλος περίβολος, που περιέχει ανεξάρτητες αίθουσες, συμπεριλαμβανομένου του παλαιότερου σωζόμενου κτηρίου στο Κιότο, μαζί με ανοιχτούς χώρους.

Κάμι-Ντάιγκο,

• Το Κάμι-Ντάιγκο, εκτός από ένα μικρό σύμπλεγμα κτηρίων στη βάση, βρίσκεται στην κορυφή του βουνού.
• Υπάρχει ένα μονοπάτι με σκάλες μέχρι την κορυφή, το οποίο διαρκεί περίπου μία ώρα.
• Στα μισά του δρόμου υπάρχει ένα σημείο ανάπαυσης και ένα μικρό ιερό.
• Στην είσοδο του κεντρικού συγκροτήματος βρίσκεται το Ντάιγκο -Σούι, μια πηγή αγιασμού.
• Μετά από δεκαπέντε λεπτά περπάτημα μπορεί κάποιος να φτάσει στην κορυφή, η οποία περιέχει άλλες αίθουσες.
• Πέρα από την κορυφή, το πίσω μέρος του βουνού είναι σχεδόν εντελώς ανεκμετάλλευτο, κυρίως με μονοπάτια πεζοπορίας.
• Υπάρχει, ωστόσο, το Όκου-νο-ιν, ένα σπήλαιο με λίγα αγάλματα, στο οποίο μπορείτε να φτάσετε με μια εικοσάλεπτη πεζοπορία κατά μήκος ενός ανώμαλου μονοπατιού.
• Κοντά στο Όκου-νο-ιν υπάρχει ένα παρατηρητήριο, το Χιγκάσι-νο-νοζόκι, που προσφέρει μια άλλη θέα.

 

 

Μεγάλη μπλε τρύπα στο Λάιτχαουζ Ριφ, Κάγιο Αμπέργκρις, Μπελίζ. 

Αυτό το φυσικό φαινόμενο βρίσκεται κοντά στην ακτή του του Μπελίζ στην Καραϊβική και είναι μια τεράστια και βαθιά καταβόθρα στον ωκεανό με μπλε νερά που δημιουργούν μια ανεπανάληπτη θέα.

Έχει διάμετρο 300 μέτρα και βάθος 125 μέτρα και δημιουργήθηκε πριν από χιλιάδες χρόνια ως ασβεστολιθική σπηλιά, ενώ η αύξηση του επιπέδου της θάλασσας κατά την τελευταία εποχή των παγετώνων είχε ως αποτέλεσμα τη βύθισή της. Η είσοδος της καταβόθρα βρίσκεται περίπου στα 40 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ το βάθος στη μέση της φτάνει τα 120 μέτρα. Ο βυθός της καταβόθρας είναι επίσης εντυπωσιακός με μια μεγάλη σπηλιά στο κάτω μέρος.

Η «Μεγάλη Μπλε Τρύπα» στο Μπελίζ έχει γίνει ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός για τους λάτρεις του καταδυτικού τουρισμού. Οι δύτες μπορούν να καταδυθούν στην καταβόθρα και να δουν το μοναδικό τοπίο που προσφέρει. Οι επισκέπτες μπορούν να δουν καταπληκτικά σχηματισμένους σταλαγμίτες και σταλακτίτες, καθώς και εντυπωσιακά παράξενα ψάρια που ζουν στα βάθη της.

Η Μεγάλη Μπλε Τρύπα στο Μπελίζ έχει επίσης ενδιαφέρον για τους επιστήμονες και τους αρχαιολόγους. Οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει ότι η καταβόθρα είναι περίπου 10.000 ετών και ότι σε αυτήν την περιοχή υπήρξαν κάποιες από τις πρώτες ανθρώπινες κατοικίες στον αρχαίο κόσμο. Επίσης, έχουν βρεθεί οστά ελέφαντα και σκελετοί αρχαίων αρπακτικών που ζούσαν στην περιοχή πριν από πολλές χιλιετίες.

Παρά την ομορφιά της, η «Μεγάλη Μπλε Τρύπα» στο Μπελίζ είναι επίσης επικίνδυνη. Οι δύτες πρέπει να είναι έμπειροι και να διαθέτουν τον κατάλληλο εξοπλισμό για να καταδυθούν στα βαθιά νερά της. Η υποβρύχια διαδρομή μπορεί να είναι δύσκολη και επικίνδυνη, και η παραμονή στα βάθη της καταβόθρας για μεγάλα χρονικά διαστήματα μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα επικίνδυνη για τους δύτες.

 

 Λίμνες Πλίτβιτσε, Εθνικό Πάρκο Λιμνών Πλίτβιτσε, Κροατία.

Το εθνικό πάρκο λιμνών του Πλίτβιτσε είναι ένα από τα παλαιότερα εθνικά πάρκα στην νοτιοανατολική Ευρώπη και το μεγαλύτερο στην Κροατία. Το πάρκο έχει έκταση 296,85 χλμ². Το πάρκο ιδρύθηκε το 1949 και από το 1979 αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Σήμερα δέχεται περίπου ένα εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως.

Το πάρκο βρίσκεται στην κεντρική Κροατία, κοντά στα σύνορα με τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Το πάρκο περιλαμβάνει 16 λίμνες οι οποίες συνδέονται με μια σειρά καταρρακτών, καθώς και αρκετές σπηλιές, τα οποία δημιουργήθηκαν λόγω της καρστικής αποσάθρωσης του ασβεστόλιθου.

Oι λίμνες καλύπτουν συνολικά μια έκταση περίπου δύο τ.χ. με το νερό που εκρέει από τη χαμηλότερη λίμνη να σχηματίζει τον Ποταμό Κόρανα. Οι λίμνες διακρίνονται για τα χρώματά τους, που ποικίλουν από γαλάζιο σε πράσινο, γκρίζο ή μπλε. Τα χρώματα αλλάζουν διαρκώς εξαρτώμενα από την ποσότητα των ορυκτών ή των οργανισμών στο νερό και τη γωνία του ηλιακού φωτός. Κάτω από τους καταρράκτες από τραβερτίνη αναπτύσσεται συχνά το βρύο Κρατόνευρον, που επιστρώνεται με τραβερτίνη και νέα βρύα αναπτύσσονται, πρώτα σχηματίζεται ένα βραχάκι αλλά αργότερα κάτω από αυτό σχηματίζεται μια σπηλαιοροφή. Αν το νερό συνεχίσει να ρέει το σπήλαιο γίνεται σταδιακά μεγαλύτερο. Υπάρχουν επίσης ασβεστολιθικά σπήλαια.

Οι δεκαέξι λίμνες χωρίζονται σε ένα υψηλότερο και ένα χαμηλότερο σύμπλεγμα, που σχηματίζονται από την απορροή από τα βουνά, κατεβαίνοντας από ένα υψόμετρο 636 στα 503 μέτρα σε μια απόσταση περίπου οκτώ χιλιομέτρων, με κατεύθυνση από βορρά προς νότο. Τα δύο υδρολογικά συστήματα συνδέονται μεταξύ τους με υδάτινα ρεύματα, καταρράκτες και βάραθρα. Οι λίμνες χωρίζονται στις 12 Άνω Λίμνες και τις 4 Κάτω Λίμνες.

 

 Φιόρδ 

ΓΕΝΙΚΑ:

(Τα φιόρδ είναι μακρόστενοι θαλάσσιοι όρμοι με απότομες πλάγιες ακτές, που μοιάζουν με πλημμυρισμένα φαράγγια ποταμών και δημιουργήθηκαν πριν χιλιάδες χρόνια κατά το λιώσιμο των πάγων, μετά την τελευταία εποχή των παγετώνων, όταν το νερό της θάλασσας πλημμύρισε τις κοιλάδες που είχαν δημιουργήσει οι παγετώνες. Βρίσκονται κυρίως στις δυτικές ακτές της Νορβηγίας, αλλά και στις ακτές της Χιλής. Φιόρδ υπάρχουν επίσης στην Αλάσκα, την Ανταρκτική, τον Καναδά, τη Γροιλανδία, τις Νήσους Φερόες, την Ισλανδία, την Καμτσάτκα, τη Νέα Ζηλανδία, τη Σκωτία και αλλού. Η παγετωνική διάβρωση έχει δημιουργήσει πολύπλοκους δαντελωτούς όρμους με μεγάλη εισχώρηση στην ξηρά. Το μήκος μερικών φιορδ ξεπερνά τα 200 χιλιόμετρα και το βάθος τους τα χίλια μέτρα)

Βλέποντας τα νορβηγικά φιόρδ στο χάρτη, νομίζει κανείς ότι κάποιος επίτηδες χάραξε μια γραμμή στη δυτική Νορβηγία και άρχισε να ζωγραφίζει μικρές κουκίδες, μέχρι να γεμίσει τη θάλασσα στις δυτικές ακτές της χώρας με αμέτρητα βαθιά κανάλια.

«Αν θέλετε να εξερευνήσετε τα φιόρδ, δεν έχετε παρά να πάρετε μία βάρκα και να φύγετε»

 

Λίμνη Μορέν, Αλμπέρτα, Καναδάς. 

Η Λίμνη Μορέιν είναι παγετωνική λίμνη στο Εθνικό Πάρκο Μπανφ, 14 χιλιόμετρα έξω από το χωριό Λέικ Λουίζ στην Αλμπέρτα του Καναδά. Βρίσκεται στην Κοιλάδα των Δέκα Κορυφών, σε υψόμετρο περίπου 1.884 μέτρων. Η λίμνη έχει έκταση 50 εκταρίων. Η λίμνη αυτή, δημιουργούμενη από παγετώνα, φτάνει στο αποκορύφωμά της στα μέσα έως τα τέλη Ιουνίου. Όταν είναι γεμάτη, αντανακλά μια διακριτική απόχρωση γαλάζιου μπλε.

Η περιοχή γύρω από τη λίμνη έχει πολλά μονοπάτια πεζοπορίας που, κατά καιρούς, είναι περιορισμένα. Το μονοπάτι που ακολουθείται συνήθως από τους τουρίστες είναι το Μονοπάτι Δε Ρόκπαϊλ, το οποίο βρίσκεται κατά μήκος του λιθώνα. Το μονοπάτι έχει μήκος περίπου 300 μέτρων. Η θέα της λίμνης από την κορυφή του βράχου είναι μια από τις πιο φωτογραφημένες τοποθεσίες σε όλο τον Καναδά. Η θέα αυτή στα βουνά πίσω από τη λίμνη στην Κοιλάδα Των Δέκα Κορυφών είναι γνωστή ως η "Εικοσαδόλλαρη Θέα", καθώς η λίμνη Μορέιν εμφανίστηκε στην πίσω πλευρά των εκδόσεων του καναδικού χαρτονομίσματος των είκοσι δολαρίων.

 

 

 

 

 

ΣΑΡΑΚΗΝΙΚΟ ΜΗΛΟΣ

Το Σαρακήνικο είναι η διάσημη ελληνική παραλία με το σεληνιακό τοπίο: ενα μοναδικό σκηνικό από λευκούς, λείους βράχους, με μια αντίθεση λευκού-μπλε που κόβει την ανάσα!

Η παραλία, ονομασμένη από τους Σαρακηνούς πειρατές που τη χρησιμοποιούσαν για να κρύβονται, είναι ότι πιο άγριο και ατίθασο μπορείς να φανταστείς σε παραλιακό τοπίο. Ακόμα πιο ατμοσφαιρικό και μυστηριώδες κάνει το τοπίο ένα μισοξεθαμμένο ναυάγιο, που περιμένει να βρεις τους καλά κρυμμένους θησαυρούς του! Είναι παραλία στη βόρεια ακτή της Μήλου. Απέχει περίπου 5 χιλιόμετρα από την Πλάκα, πρωτεύουσα του νησιού. Η παραλία είναι γνωστή για τα χωρίς βλάστηση λευκά πετρώματα ηφαιστειακής προέλευσης που την περιβάλλουν. Η διάβρωση των κυμάτων έχει δημιουργήσει σπήλαια κατά μήκος της ακτής. Επίσης στην περιοχή του Σαρακήνικου έχουν εντοπιστεί απολιθώματα ασπόνδυλων και συγκεκριμένα από δίθυρα, σκαφόποδα, γαστρόποδα, βραγχιόποδα, εχινοειδή και βάλανους.

Το Σαρακήνικο λόγω του ιδιαίτερου περιβάλλοντός του και του χρώματος των νερών είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός, όμως έχουν παρατηρηθεί φθορές στο χώρο, καθώς πολλοί τουρίστες χαράσουν στα βράχια τα ονόματά τους. Αποτέλεσμα ήταν ο δήμος Μήλου να θεσπίσει το 2015 πρόστιμο για τη ρύπανση της περιοχής. Η αμμουδερή παραλία έχει μήκος 10 μέτρα και δεν είναι οργανωμένη. Η παραλία είναι εύκολα προσβάσιμη με αυτοκίνητο και λεωφορείο.