Το ναρβάλ ή φάλαινα μονόκερος ή μονόδοντας μονόκερος (και μονόδων μονόκερως) (λατ.: Monodon monoceros), είναι θαλάσσιο θηλαστικό που ανήκει στην οικογένεια Μονοδοντίδες και στην τάξη των κητωδών.

Το ναρβάλ είναι μεσαίου μεγέθους «οδοντωτή» φάλαινα που ζει στις θάλασσες της αρκτικής ζώνης. Το επιστημονικό του όνομα προέρχεται από το χαρακτηριστικό μακρύ και μυτερό χαυλιόδοντα του αρσενικού, που εκτείνεται από την άνω γνάθο και προς τα εμπρός, κατά τον άξονα του σώματός του, σαν κέρατο. Το μήκος του χαυλιόδοντα φτάνει μέχρι και 2,5 μέτρα. Για πολλά χρόνια δεν είχε διευκρινιστεί η λειτουργία αυτού του δοντιού και θεωρούταν ότι ήταν όργανο άμυνας. Σύμφωνα με νεότερες μελέτες, είναι ένα εξαιρετικά ευαίσθητο αισθητήριο όργανο, που βοηθά το ζώο να αντιληφθεί τις διαφορές στην πίεση, την αλατότητα ή τη θερμοκρασία των νερών. Τα νεαρά άτομα και των δύο φύλων έχουν δύο μόνο δόντια στην άνω γνάθο τους.

Το μήκος του σώματος του ναρβάλ κυμαίνεται από 3,5 μέχρι 5 μέτρα, έχει ανοιχτό γκρίζο χρώμα, δεν έχει ραχιαίο πτερύγιο, ενώ πτερύγιο της ουράς έχει πλάτος ένα μέτρο περίπου, είναι οριζόντιο και αποτελείται από δύο λοβούς. Το ναρβάλ ζει σε ομάδες των 5 με 20 ατόμων, τρέφεται με διάφορα καρκινοειδή, ψάρια και μαλάκια· ζευγαρώνει την άνοιξη και το θηλυκό γεννά ένα μικρό έπειτα από περίοδο κύησης 15 μηνών. Αρκετές φορές μεταναστεύουν από την αρκτική ζώνη προς τις βόρειες ακτές της Ευρώπης αναζητώντας τροφή.

Παλαιότερα, οι αυτόχθονες ιθαγενείς των αρκτικών περιοχών, κυνηγούσαν το ναρβάλ και χρησιμοποιούσαν το δέρμα και τα δόντια του για την κατασκευή αντικειμένων, και το κρέας και το λίπος του για διατροφή. Σήμερα οι πληθυσμοί που απειλούνται, γιατί το ναρβάλ είναι πολύ ευαίσθητο στις κλιματικές αλλαγές. Στα χρόνια του Μεσαίωνα απέδιδαν μαγικές ιδιότητες στο κέρατό του, το οποίο είχε πολύ μεγάλη αξία. Αναφορές για το θαλάσσιο μονόκερο υπάρχουν στους μύθους των Ινουίτ, αλλά και σε λογοτεχνικά έργα.