Ορχήστρα δεν είναι μόνο η συμφωνική!

 

Όλα τα μουσικά σύνολα από δυο έως δέκα ή δώδεκα μουσικούς ονομάζονται σύνολα μουσικής δωματίου.Συνήθως τέτοια σύνολα είχαν στην υπηρεσία τους κάποιοι πλούσιοι ευγενείς που οργάνωναν βραδιές μουσικής ή έπαιζαν στις αίθουσες κάποιου παλατιού. Αυτό γινόταν διότι την εποχή εκείνη για να ακούσει κάποιος μουσική , δεν υπήρχε άλλος τρόπος παρά να παρακολουθήσει ζωντανά μια μουσική εκδήλωση.Και ποιος άλλος θα μπορούσε να απασχολήσει τόσους πολλούς μουσικούς παρά οι πλούσιοι αριστοκράτες εκείνης της εποχής.  Αργότερα όμως , οι μουσικοί άρχισαν να παίζουν και σε δημόσιους χώρους , όπως αίθουσες συναυλιών ή θέατρα και τότε οι ορχήστρες των μουσικών άρχισαν να αριθμούν περισσότερα μέλη 30-40 και  ορισμένες φορές ίσως και περισσότερα. Έτσι σχηματίστηκαν με την πάροδο του χρόνου οι σημερινές συμφωνικές ορχήστρες όπως και οι φιλαρμονικές που που εμφανίζονται σε αίθουσες συναυλιών και αριθμούν και ακόμα περισσότερα μέλη πολλές φορές  αγγίζοντας τον αριθμό των 100 μελών! Τα σύνολα αυτά μπορούν να παίζουν και χορευτική μουσική. Διάσημες είναι οι πολυμελείς big band στην Αμερική που παίζουν Τζαζ μουσική. Ας παρακολουθήσουμε στη συνέχεια ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο ...

Ας πάρουμε όμως την ιστορία από την αρχή, πως δηλαδή η ορχήστρες από μικρά μουσικά σχήματα έφτασαν να αριθμούν σιγά σιγά τόσα πολλά μέλη! Τον δέκατο έβδομο αιώνα στο Παρίσι ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο Ή έφτιαξε την ορχήστρα <<Τα 24 βιολιά >>  του βασιλιά επειδή την αποτελούσαν 24 βιολιά ακριβώς! Στα μέσα του ίδιου αιώνα προστέθηκαν στις ορχήστρες και τα πρώτα χάλκινα και ξύλινα πνευστά επίσης.Τότε ήταν που γεννήθηκε η Μπαρόκ ορχήστρα!

Τον 18ο αιώνα στην κλασική ορχήστρα ακούγεται για πρώτη φορά το μελωδικό κλαρινέτο , ενώ  μέχρι τις αρχές του 19ου

αιώνα μεταξύ των μουσικών στις ορχήστρες έχουν βρει θέση και οι τρομπονίστες δηλαδή οι μουσικοί που παίζουν τρομπόνι.Αν και στις ορχήστρες τα μέλη όσο περνούσε ο καιρός αυξάνονταν ο αριθμός τους εξακολουθούσε να μην είναι και τόσο μεγάλος  ώστε να πλησιάζει τα 100 μέλη. Την <<επανάσταση >> έκανε ο Richart Wagner τον 19ο αιώνα που έγραφε μουσική για ολοένα και μεγαλύτερα ορχηστρικά  σύνολα. Για το έργο του, <<Το δαχτυλίδι των Νιμπελούλινκ>> χρειάστηκε να συμπεριλάβει  στην ορχήστρα, 32 βιολιά , 12 βιόλες, 12 βιολοντσέλα , 8 κοντραμπάσα ,3 φλάουτα , 3 όμποε , 3 κλαρινέτα , 3 φαγκότα , 3 τρομπέτες , 4 τρομπόνια , 8 κόρνα , 1 τούμπα , κρουστά και 6 άρπες! Τι θα λέγατε τώρα ...να κάνουμε την πρόσθεση.....

Και κλείνουμε το ταξίδι μας στον μαγευτικό κόσμο της μουσικής με την μαγευτική 5η συμφωνία του l.V. Beethoven μέρος 1ο.