Οι ηλιακές κηλίδες είναι σκοτεινές περιοχές στην επιφάνεια του Ήλιου που δίνουν την εντύπωση ότι μετακινούνται αργά από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Στην πραγματικότητα, μένουν ακίνητες, ενώ ο Ήλιος είναι εκείνος που περιστρέφεται γύρω από τον άξονα του.

Οι κηλίδες φαίνονται σκοτεινές γιατί είναι πιο ψυχρές (χαμηλότερης θερμοκρασίας) από τη φωτόσφαιρα που τις περιβάλλει. Πολύ συχνά, εμφανίζονται στη φωτόσφαιρα κοντά στον ισημερινό του Ήλιου. Η διάμετρός τους κυμαίνεται από 800 έως 80.000 περίπου χιλιόμετρα. Συχνά σχηματίζουν ζεύγη και, μερικές φορές, μεγαλύτερες ομάδες.

Μια κηλίδα συνοδεύεται συχνά και από ηλιακές εκλάμψεις. Η έκλαμψη είναι ένα εκρηκτικό φαινόμενο, ένα φωτεινό νέφος αερίων που εκπέμπεται από την επιφάνεια του Ήλιου. Οι εκλάμψεις σχετίζονται με τα μαγνητικά πεδία στο εσωτερικό του Ήλιου και δημιουργούν βίαια φαινόμενα, τις μαγνητικές καταιγίδες. Οι μαγνητικές καταιγίδες επηρεάζουν τη Γη. Οι καταιγίδες εκτοξεύουν από την επιφάνεια του Ήλιου προς το διάστημα τεράστιες ποσότητες ηλεκτρισμένων σωματιδίων. Όταν αυτά τα φορτισμένα σωματίδια συναντήσουν την ιονόσφαιρα της Γης, παρεμβαίνουν στις ραδιοφωνικές και στις τηλεοπτικές εκπομπές, όπως και στις τηλεπικοινωνίες, ιδιαίτερα στα μεγαλύτερα βόρεια και νότια γεωγραφικά πλάτη. Επιπλέον, μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στα όργανα των δορυφόρων, ενώ είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα και για τους αστροναύτες που τη στιγμή της ηλιακής καταιγίδας εκτελούν εργασίες στο διάστημα. Στην περίπτωση των ηλιακών εκλάμψεων, μια ιδιαίτερα μεγάλη ποσότητα φορτισμένων σωματιδίων προσκρούει στο μαγνητικό πεδίο της Γης, ιονίζοντας πλήθος σωματιδίων στην κατώτερη ατμόσφαιρά της, γεγονός που προκαλεί ιδιαίτερα έντονη εμφάνιση του σέλαος. Η ύπαρξη ηλιακών κηλίδων μας δείχνει πόσο έντονη είναι η ηλιακή δραστηριότητα.