Το τάισμα της βρύσης

                                                              Το <<τάισμα>> της βρύσης

Τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων στα χωριά της Κεντρικής Ελλάδας γίνεται το λεγόμενο <<τάισμα>> της βρύσης.
Οι κοπέλες του χωριού, λίγο πριν ξημερώσει, πηγαίνανε στις βρύσες του χωριού και της αλείφανε με βούτυρο και με μέλι, με την ευχή όπως το νερό να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι τον καινούριο χρόνο και όπως γλυκό είναι και το μέλι, τόσο γλυκιά να είναι και η ζωή τους. Έτσι παίρνουν από την βρύση το<<αμίλητο>> νερό.
Για να έχουν καλή σοδειά έφερναν στη βρύση βούτυρο , τυρί, ή ψημένο σιτάρι, ή κλαδί ελιάς, ή όσπρια και φρόντιζαν να φτάσουν εκεί όσο πιο γρήγορα μπορούσαν γιατί έλεγαν πως όποια έφτανε πρώτη στην βρύση, αυτή θα ήταν η πιο τυχερή ολόκληρο τον χρόνο.
Επιστρέφοντας στο σπίτι, οι γυναίκες έφερναν το νερό, αφού πρώτα το είχαν αδειάσει από τα βαρέλια τους το παλιό.
Η διαδικασία αυτής της μετάβασης και της επιστροφής στη βρύση, γίνεται σιωπηλά για αυτό και ονομάστηκε αμίλητο νερό.
Με το <<αμίλητο>> νερό οι γυναίκες ραντίζουν τα σπίτια τους, για ευρωστία και καλή τύχη.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           Λουένα Σάτρι Ε΄3