Υπενθύμιση: Όποια επιθυμεί, ας κάνει αυτό με τις πασχαλινές διακοπές (πηγαίνετε δύο αναρτήσεις κάτω και θα το δείτε). Θα γράψω εγώ για το αγαπημένο μου μέρος της Άνδρου, αλλά και για ένα τρομακτικό έθιμο σαν τον ρουκετοπόλεμο στη Χίο.
Το αγαπημένο μου μέρος της Άνδρου και η εμπειρία μου εκεί.
Το αγαπημένο μου μέρος της Άνδρου είναι το Μπατσί!!!! Είναι υπερβολικά κοντά στο Γαύριο, το οποίο είναι το λιμάνι της Άνδρου και εκεί ήταν και το ξενοδοχείο μας! Έτσι, είναι πανεύκολο να το επισκεφτεί κάνεις! Το τοπίο και η ατμόσφαιρα είναι στ’ αλήθεια ΟΝΕΙΡΙΚΑ!!!!!!!!!!!!!! Είχε χτισμένα αμφιθεατρικά σπίτια, μαγαζιά, ξενοδοχεία και γενικά όλα τα κτήρια του χωριού!!! Σαντορίνη μου θυμίζει! Εκεί πέρα, λοιπόν, τόσο είχα σαγηνευτεί που σήκωσα το παντελόνι μου και τα μανίκια μου και δίχως δισταγμό βούτηξα στη θάλασσα ίσαμε τα γόνατα!!!!! Για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν κρύωσα καθόλου, ίσα – ίσα!!! Και δεν έφτανε αυτό…Ξεφύτρωσαν κι ένα σωρό κοχύλια και βάλθηκα να τα μαζέψω με μεγάλο ζήλο πλατσουρίζοντας στα νερά. Γιατί για όσες δεν ξέρουν, έχω μια τεράστια κοχυλοσυλλογή στο εξωχικό μου, στον Θεολόγο, έναν οικισμό του Νομού Φθιώτιδας. Κάθε καλοκαίρι μαζεύω κοχύλια, αλλά κι άλλες εποχές και τα τοποθετώ εκεί όποτε πηγαίνω σ’ εκείνο το σπίτι. Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα μας. Κατόπιν από μια ή μιάμιση ώρα που βαρέθηκα να πηγαινοέρχομαι στον μεθυστικό γυαλό, είχα γίνει “ανθρωπόψαρο”, ΛΟΥΤΣΑ ΜΙΛΑΜΕ!!!!!!!!!!!!!! Και δεν έφτανε αυτό, βράχηκαν και τα πράγματα στις τσέπες του παντελονιού μου: ένα βιβλίο που έλεγε ό,τι έψαλναν οι παπάδες (παμπάλαιο είναι) και τα σκορδάκια μου (είναι κάτι μικρούτσικα πραγματάκια που σκάνε, αν τα πετάς). Ευτυχώς στεγνώσαμε το βιβλιαράκι δίχως να το πάρει είδηση η μαμά και τα σκορδάκια ήταν σώα κι αβλαβή! Επιπρόσθετα, στην Ανάσταση πήγαμε στην εκκλησία του Μπατσιού, τον Άγιο Φίλιππο, αφού στην Άνδρο για κάποιο λόγο στις 23:00 που πήγαμε στο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, προς μεγάλη μας έκπληξη είχαν ήδη πει το “Χριστός Ανέστη” κι είχε μοιραστεί το Άγιο Φως!!! Οπότε, πήγαμε στο μονάκριβο Μπατσί μου και 2η φορά!
Το έθιμο “Μάσκουλα”(δε λεγόταν τελικά Μπουμπουνίσματα, ίσως είναι άλλο) στις Στενιές.
Οι Στενιές είναι ένα τόσο δα χωριό κοντά στη Χώρα της Άνδρου, την πρωτεύουσα δηλαδή. Έχει πάρα πολύ στενά σοκάκια (γι’ αυτό εξάλλου βγήκε και το όνομα) κι αναρίθμητα σκαλιά. Απορώ πώς ζουν εκεί οι κάτοικοι με τόσα σκαλοπάτια!!! Να φανταστείτε, δεν έχει καν δρόμουςςςςς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ακόμη, παντού κόαζαν βατράχια, διότι είχε και βάλτους το χωριό! Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι παντού υπήρχαν κάτι κόκκινα “τσιγάρα” (το αποκάλεσα έτσι, διότι δεν ξέρω ακριβώς τι είναι, δυναμίτης είναι, δεν έχω ιδέα), πολύ πολεμοχαρής αυτή η περιοχή. Τώρα πάμε να μιλήσουμε λίγο για το έθιμο, γιατί τόση ώρα για τις Στενιές μιλούσαμε. Να’ ναι καλά κάποιοι κύριοι που μας συμβούλεψαν να πάμε πάνω για το έθιμο. ΚΙ ΕΠΡΕΠΕ ΞΑΝΑΑΑΑΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ!!!!!!!!!!!!!!! Τελικά φτάσαμε και ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ δυο χωριά: οι Στενιές και το Απρόβατο. Όλο έριχναν κανονιές, βαρελώτα και μέχρι και πάνω κάποιοι έριχναν διαμιτάκια. Εγώ σκορδάκια έριχνα για κάποιο λόγο, ταυτόχρονα κι έκαναν τρομερόόό κρότο! Αλήθεια, και σαν περιδιαβαίναμε το χωριό το αυτί μας έπιανε σκόρπια “Μπαμ, μπουμ”. Είχε ήδη ξεκινήσει το πανδαιμόνιο!!!!!!!!!!!!! ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ!!!!!!!!! Αυτό συμβαίνει στη 2η Ανάσταση, δηλαδή την Κυριακή του Πάσχα το απόγευμα.