ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ

Το κοσμικό μου όνομα είναι Γεώργιος Δικαίος Φλέσσας και γεννήθηκα το 1788 στην Πολιανή Μεσσηνίας. Το 1816 εκάρην μοναχός στην Καλαμάτα  κι έλαβα το όνομα Γρηγόριος. Στις αρχές του 1818 μάλωσα μ’ ένα Τούρκο αγά  αναγκάστηκα να καταφύγω στην Κωνσταντινούπολη. Λίγο προτού εγκαταλείψω την Πελοπόννησο κι ενώ καταδιωκόμουν από Τούρκους οπλοφόρους, τους είπα: «Άιντε ρε και πού θα μου πάτε! Θα ξαναγυρίσω πάλι ή δεσπότης ή πασάς και τότε θα λογαριαστούμε!» Στην Κωνσταντινούπολη γνωρίστηκα με τον Παν. Αναγνωστόπουλο, ο οποίος με κατήχησε και με μύησε στη Φιλική Εταιρεία με το συνθηματικό όνομα Αρμόδιος και αφιερώθηκα ψυχή τε σώματι στην υπόθεση του εθνικού ξεσηκωμού. Την ίδια περίοδο έγινα αρχιμανδρίτης από τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε'. Στη μυστική Σύσκεψη της Βοστίτσας, όπως ονομαζόταν τότε το Αίγιο (26-30 Ιανουαρίου 1821 επέμεινα στην αναγκαιότητα άμεσης έναρξης του Αγώνα, βεβαιώνοντας ότι θα τον ενίσχυε αποτελεσματικά η Ρωσία αλλά δεν πείστηκαν και έφυγα για τη Μάνη, όπου συναντήθηκα με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Στις 23 Μαρτίου συμμετείχα με πολλούς Μοραΐτες καπεταναίους στην απελευθέρωση της Καλαμάτας. Από εκείνη τη στιγμή πέταξα το ράσσο και πήρα μέρος σε πολλές μάχες. Τελικά αποφάσισα να αντιμετωπίσω τα στρατεύματα του Ιμπραήμ στο Μανιάκι.  Με συνεχείς μου εκκλήσεις ζητούσα την απελευθέρωση του Κολοκοτρώνη και των άλλων αγωνιστών που κρατούνταν στην Ύδρα.Είχα καταφέρει να συγκεντρώσω περίπου 2.000 πολεμιστές^[48]. Στις 19 Μαΐου όταν φάνηκαν τα αιγυπτιακά στρατεύματα, περισσότεροι από 1.000 άνδρες μου διασκορπίστηκαν^[49] και έμεινα με μόνο 600 (ή κατά άλλους 500) πολεμιστές. Στη Μάχη στο Μανιάκι στις 20 Μαΐου, βρήκα τον θάνατο προβάλλοντας ηρωική αντίσταση  με τους λίγους άνδρες που μου είχαν μείνει μετά από οκτάωρη σκληρή μάχη.