Δ2 ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΜΟΥ

Ωδείο Ηρώδου Αττικού (Ηρώδειο)

Το περίφημο Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού ήταν το τελευταίο μνημειακό οικοδόμημα που χτίστηκε κατά την αρχαιότητα στην περιοχή της Ακρόπολης. Ανεγέρθηκε από τον Τιβέριο Κλαύδιο Αττικό Ηρώδη στη μνήμη τη γυναίκας του Ρήγιλλας, η οποία πέθανε το 160 μ.Χ. Πλούσιος γόνος γνωστής αθηναϊκής οικογένειας και μεγάλος ευεργέτης της πόλης, ο Ηρώδης πρόσφερε στην Αθήνα ένα μνημείο που προκαλούσε το θαυμασμό ήδη στην αρχαιότητα. Από αρχιτεκτονική άποψη, το Ηρώδειο ήταν ένα τυπικό ρωμαϊκό αμφιθέατρο των αυτοκρατορικών χρόνων. Προοριζόταν κυρίως για μουσικές εκδηλώσεις και είχε χωρητικότητα τουλάχιστον 5.000 ατόμων. Η τριώροφη σκηνή του σώζεται σε ύψος 28 μ. και χαρακτηρίζεται από την πλούσια πλαστική της διάρθρωση. Οι κόγχες, που σήμερα είναι κενές, φιλοξενούσαν στην αρχαιότητα αγάλματα. Σύμφωνα με αρχαίες μαρτυρίες, για την ξύλινη στέγη του μνημείου χρησιμοποιήθηκε ο ακριβός κέδρος Λιβάνου και το πιθανότερο είναι πως η στέγαση κάλυπτε ολόκληρο το μνημείο· μάλιστα, δεν έχουν εντοπιστεί ίχνη εσωτερικών στηριγμάτων της κατά τα φαινόμενα τεράστιας στέγης, γεγονός που αποτελεί, ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα, κατασκευαστικό άθλο. Όπως τα περισσότερα μνημεία της Αθήνας, το Ηρώδειο καταστράφηκε τον 3ο αι. από την επιδρομή των Ερούλων, ενώ στους κατοπινούς αιώνες αποτέλεσε τμήμα του μεσαιωνικού τείχους της Ακρόπολης. Το μνημείο αναστηλώθηκε τη δεκαετία του '50 και έκτοτε φιλοξενεί πολιτιστικές εκδηλώσεις, κυρίως στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Θέατρο Ραμνούντας

Ο Ραμνούντας σήμερα είναι αρχαιολογικός χώρος της Ανατολικής Αττικής με τα εντυπωσιακά ερείπιά του να βρίσκονται βορειοδυτικά του σύγχρονου οικισμού της Αγίας Μαρίνας Γραμματικού του Δήμου Μαραθώνος στην ανατολική ακτή της Αττικής, με θέα τα ευβοικά στενά. Στον Ραμνούντα υπήρχε λατρευτικός χώρος της αδυσώπητα εκδικητικής θεάς Νέμεσης, που ήταν και ο σημαντικότερος λατρευτικός χώρος της θεάς στην αρχαία Ελλάδα. Ο Ραμνούντας είναι από τους καλύτερα διατηρημένους αρχαιολογικούς χώρους, όπου ο επισκέπτης μπορεί να διαπιστώσει τη δομή λειτουργίας ενός αττικού δήμου.

Αρχαίο Θέατρο Δελφών

Δελφοί

Μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς στη Νότια πλευρά του Παρνασσού.

Το Αρχαίο Θέατρο βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του ιερού του Απόλλωνα και στη συνέχεια του περιβόλου του.

Οι ιστορικοί  πιστεύουν ότι αρχικά το θέατρο είχε ξύλινα καθίσματα, αλλά δεν αποκλείουν το γεγονός, οι θεατές να κάθονταν απ' ευθείας στο έδαφος.

Το θέατρο πήρε τη σημερινή του μορφή με τα πέτρινα καθίσματα τον 4ο αι. π.Χ. ενώ ακολούθησαν και άλλες επισκευές.

Οι επισκέπτες σήμερα μπορούν να παρατηρήσουν ερχόμενοι στο θέατρο ότι χωρίζεται σε δύο ζώνες, από τις οποίες η ανώτερη έχει 8 σειρές εδωλίων και η κατώτερη 27 ενώ ακτινωτές κλίμακες διαιρούν  το θέατρο, σε έξι κερκίδες η επάνω και σε επτά η κάτω, συνολικής χωρητικότητας 5.000 θεατών.

Στην αρχαιότητα, η φήμη του θεάτρου ήταν ανάλογη με του αρχαίου σταδίου της Ολυμπίας, καθώς φιλοξενούσε αγώνες φωνητικής και ενόργανης μουσικής, που διεξάγονταν στο πλαίσιο των Πυθίων και άλλων θρησκευτικών εορτών και τελετουργιών προσδίδοντας στο μνημείο πνευματική και καλλιτεχνική αξία.

Η σημερινή μορφή του θεάτρου, παρ’ όλες τις εργασίες συντήρησης που έχουν γίνει κατά καιρούς, παρουσιάζει αρκετές φθορές με κομμάτια του να βρίσκονται διάσπαρτα σε όλο το ιερό.

ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο του ιερού που ήταν αφιερωμένο στον θεραπευτή θεό της αρχαιότητας, τον Ασκληπιό, στο Ασκληπιείο Επιδαύρου. Είναι χτισμένο στη δυτική πλαγιά του Κυνόρτιου όρους. Βρίσκεται κοντά στο σημερινό Λυγουριό της Αργολίδας και ανήκει στον Δήμο Επιδαύρου. Θεωρείται το τελειότερο αρχαίο ελληνικό θέατρο από άποψη ακουστικής και αισθητικής.

Το αρχαίο θέατρο κατασκευάστηκε από τον αρχιτέκτονα Πολύκλειτο τον Νεότερο. Με μέγιστη χωρητικότητα 13.000 - 14.000 θεατών το θέατρο φιλοξενούσε τους μουσικούς, ωδικούς και δραματικούς αγώνες που συμπεριλαμβάνονταν στη λατρεία του Ασκληπιού. Επίσης, χρησιμοποιήθηκε και ως μέσο θεραπείας των ασθενών, καθώς υπήρχε η πεποίθηση πως η παρακολούθηση δραματικών παραστάσεων είχε ευεργετικά αποτελέσματα για την ψυχική και σωματική υγεία των ασθενών.

Το μνημείο σήμερα διατηρεί τη χαρακτηριστική τριμερή διάρθρωση ενός ελληνιστικού θεάτρου, διαθέτει δηλαδή κοίλο, ορχήστρα και σκηνικό οικοδόμημα.Το κοίλο του διαιρείται καθ’ ύψος σε δύο άνισα τμήματα, το κάτω κοίλο ή θέατρο και το άνω θέατρο ή επιθέατρο.  Ο σχεδιασμός του κοίλου είναι μοναδικός και βασίστηκε σε τρία κέντρα χάραξης. Χάρη στον ιδιαίτερο αυτό σχεδιασμό επιτεύχθηκε αφ’ ενός η τέλεια ακουστική του θεάτρου, αφ’ ετέρου το άνοιγμα προς την καλύτερη θέαση.Το κέντρο του θεάτρου αποτελεί η κυκλική ορχήστρα, διαμέτρου 20 μ.Απέναντι από το κοίλο και πίσω από την ορχήστρα αναπτύσσεται το σκηνικό οικοδόμημα του θεάτρου.  Δύο κεκλιμένα επίπεδα οδηγούσαν στην στέγη του προσκηνίου, στο λογείο όπου αργότερα έπαιζαν οι ηθοποιοί. Τέλος, το θέατρο διέθετε δύο μεγαλοπρεπείς θύρες, οι οποίες είναι σήμερα αναστηλωμένες

Το μνημείο αποτελεί πόλο έλξης μεγάλου αριθμού Ελλήνων και ξένων επισκεπτών και χρησιμοποιείται για την παρουσίαση παραστάσεων αρχαίου δράματος. Το θέατρο έχει σποραδικά χρησιμοποιηθεί και για να φιλοξενήσει σημαντικές μουσικές εκδηλώσεις.

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΩΔΩΝΗΣ

Το αρχαίο θέατρο Δωδώνης χτίστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ επί βασιλείας Πύρρου και ακολουθεί το σχέδιο που έχουν όλα τα ελληνικά θέατρα.Χωρούσε 18.000 θεατές και ήταν το μεγαλύτερο της εποχής του.Κατά την τέλεση των Ναίων προς τιμήν του Νάιου Δία, εκτός απο τους αγώνες στο στάδιο γίνονταν και θεατρικοί αγώνες.Το θέατρο καταστράφηκε και επισκευάστηκε δυο φορές.Την πρώτη φορά το κατέστρεψαν οι ΑΙτωλοί με βασιλιά τον Δωρίμαχο το 219 π.Χ αλλά την επόμενη χρονιά ο βασιλιάς Φίλιππος Έ της Μακεδονίας άρχισε τις επισκευές.Το 167 π.Χ  ο Ρωμαίος στρατηγός Αιμίλιος Παύλος το κατέστρεψε ξανά ώσπου το 31 π.Χ το επισκεύασε πάλι ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Οκταβιανός Άυγουστος για να χρησιμοποιηθεί ως αρένα για θηριομαχίες απο τους Ρωμαίους.Ο τοίχος που υπάρχει μπροστά απο τα πρώτα καθίσματα χτίστηκε αυτή την εποχή για την προστασία των θεατών απο τα θηρία.

Αρχαίο Θέατρο Ερέτριας

Πρόκειται για ένα από τα εντυπωσιακότερα θέατρα του ελληνικού κόσμου, στολίδι διαχρονικής ομορφιάς και σημείο πολιτισμικής αναφοράς της Κεντρικής Εύβοιας. Το πανέμορφο Αρχαίο Θέατρο της Ερέτριας είχε αρχικά κατασκευαστεί περί τον 5ο αι. π.Χ πιθανόν κατά το καταστροφικό πέρασμα των Περσών από την πόλη. Τότε η σκηνή βρισκόταν στο ίδιο επίπεδο με την κυκλική ορχήστρα, με την οποία επικοινωνούσε με τρεις εισόδους. Τη μεγαλύτερη, όμως, ακμή γνώρισε το αρχαίο θέατρο της Ερέτριας τον 4ο αι. π.Χ., όπου και γνώρισε σημαντικές μετατροπές για να λάβει περίπου τη μορφή που έχει και σήμερα. Ήταν τότε που η κυκλική ορχήστρα μεταφέρθηκε 8 μ. βορειότερα και μπήκε 3 μ. πιο βαθιά από τη προγενέστερη σκηνή. Τη διαφορά ύψους που δημιουργήθηκε μεταξύ σκηνής και ορχήστρας καλύφθηκε με την κατασκευή θολωτής υπόγειας διόδου, που οδηγούσε στο κέντρο της ορχήστρας. Η χωρητικότητά του Αρχαίου Θεάτρου της Ερέτριας υπολογίζεται στους 6.300 θεατές και η μορφή του παρουσιάζει ομοιότητες με το θέατρο του Διονύσου στην Αθήνα.
Σήμερα ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από τη θολωτή υπόγεια δίοδο που οδηγούσε στο κέντρο της ορχήστρας και πιθανότατα εξυπηρετούσε την είσοδο στην ορχήστρα των θεών του Κάτω Κόσμου και των νεκρών κατά τις παραστάσεις. Δυστυχώς ένα μεγάλο τμήμα της σειράς των εδωλίων έχει αφαιρεθεί από τους αρχαιοκάπηλους. Το μνημεία ανασκάφτηκε από την Αμερικανική Αρχαιολογική Σχολή ενώ εργασίες αναστήλωσης του εμβληματικού θεάτρου πραγματοποιούνται ήδη, με τη χρηματοδότηση της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.

Θέατρο Διονύσου

Το θέατρο του Διονύσου είναι το πρώτο θέτρο του κόσμου . Θεός της έξαρσης και της φρίκης τιμήθηκε στην αρχαιότητα με γιορτές όπως τα Μεγάλα Διονύσια που τελούνταν το Μάρτιο. Εδώ πρωτοδιδάχτηκαν τα κορυφαία έργα των μεγάλων ποιητών Αισχύλου , Σοφοκλή, Ερυπίδη, Αριστοφάν. Έργα που έχουν αφήσει παρακαταθήκη για την ανθρωπότητα. Στις αρχές του 19ου αιώνα ξεκίνησαν ανασκαφές όπου και ανακαλύφθηκε . Το 1970 ξεκίνησαν οι εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης . Το Θέατρο δεν χρησιμοποιείται σήμερα για παραστάσεις και εκδηλώσεις.

ΚΛΑΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΟΥΣ

   Το αρχαίο θέατρο Άργους κτίστηκε στο πρώτο τέταρτο του 3ου αιώνα π.Χ και στέγαζε αγώνες μουσικής και δράματος.Στο κοίλο υπάρχουν 4 κερκίδες,που αντιστοιχούσαν στις φυλές του αργειακού λαού.Μπορούσε να φιλοξενήσει περίπου 20.000 θεατές.Η ορχήστρα διέθετε τη "χαρώνεια κλίμακα",όπου εμφανίζονται οι ηθοποιοί που υποδύονταν νεκρούς ή χθόνιες θεότητες.Το 2ο αιώνα μ.Χ,το μνημείο αναδιαμορφώθηκε.Το 1829 στο θέατρο έγινε η 4η Εθνοσυνέλευση του Νέου Ελληνικού Κράτους.