Ευρώπη |
|---|
Η Ευρώπη ήταν η βασιλοπούλα της φοινίκης, μιας χωρας της Ασιας κοντα στην Κυπρο .Ηταν τοσο ομορφη, που οταν την ειδε μια μερα ο Διας την αγαπησε και θελησε να την κανει γυναικα του ΄Μεταμορφωθηκε σε εναν ωραιο ταυρο και την πλησιασε σιγα σιγα .Η Ευρωπη χαιδεψε το ζωο και καθισε στην πλατη του .Τοτε ο ταυρος πεταξε με την κοπελα μακρια .Εφτασε στην Κρητη οπου ηΕυρωπη παντρευτηκε τον Δια και γεννησε τρεις γιους .Ενας απο αυτους ηταν ο Μινωας ο ξακουστος βασιλιας της Κρητης.
Η ανακύκλωση είναι η διαδικασία όπου τα απορριπτόμενα υλικά συλλέγονται, ταξινομούνται και μετατρέπονται σε πρώτη ύλη και στην συνέχεια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή νέων προϊόντων. Ουσιαστικά είναι η επαναφορά των χρήσιμων υλικών στο φυσικό και οικονομικό κύκλο . Θεωρείται ως μία πολύ σημαντική πρακτική αν την συγκρίνουμε με την ενέργεια που απαιτείται και την μόλυνση που παράγεται κατά την παραγωγή από παρθένα υλικά.
Με τα σημερινά δεδομένα, στη χώρα μας παράγουμε κάθε χρόνο περισσότερο από 4.5 εκατομμύρια τόνους αστικών στερεών απορριμμάτων (απορρίμματα που προέρχονται από κατοικίες και εμπορικές δραστηριότητες), χωρίς να συμπεριλαμβάνονται στις ποσότητες αυτές τα απόβλητα της γεωργίας, του οικοδομικού τομέα και της βιομηχανίας. Αυτό σημαίνει ότι κάθε κάτοικος αυτής της χώρας παράγει κατά μέσο όρο 440 κιλά αστικά απορρίμματα ετησίως.
Συχνά λάθη που κάνουμε
1) Κουτιά από πίτσα, συσκευασίες έτοιμου φαγητού: Μπορεί να είναι χάρτινα και πλαστικά αλλά δεν ανακυκλώνονται καθώς είναι γεμάτα λίπη και υπολείμματα τροφών.
2) Κομματάκια χαρτί: Για να ανακυκλωθεί κάποιο χαρτί πρέπει να έχει μέγεθος τουλάχιστον Α4. Αυτό σημαίνει ότι σχισμένες σελίδες, εισιτήρια και άλλα χαρτάκια δεν πρέπει να ρίχνονται στους μπλε κάδους.
3) Βρεγμένο ή λερωμένο χαρτί: Λερωμένες χαρτοπετσέτες ή κομμάτια λαδωμένου χαρτιού όχι μόνο δεν ανακυκλώνονται, αλλά αχρηστεύουν και τα υπόλοιπα ανακυκλώσιμα υλικά. Επίσης, χαρτί που έχει βραχεί ακόμη και αν στεγνώσει δεν ανακυκλώνεται. Ακατάλληλα είναι επίσης το χαρτί κουζίνας και το χαρτί υγείας ακόμη και αν είναι καθαρά.
4) Καπάκια από πλαστικά μπουκάλια: Ενώ τα πλαστικά μπουκάλια είναι βασικό ανακυκλώσιμο υλικό, τα καπάκια τους ανακυκλώνονται με διαφορετικό τρόπο. Αφαιρούμε λοιπόν τα καπάκια και τα πετάμε ξεχωριστά στον μπλε κάδο.
5) Καλαμάκια και πλαστικά μαχαιροπίρουνα: Παρότι πλαστικά, τα συγκεκριμένα υλικά μιας χρήσης δεν ανακυκλώνονται.
6) Κουτιά χυμών: Υπάρχουν ορισμένα κουτιά χυμών που δεν ανακυκλώνονται, λόγω του συνδυασμού πλαστικού και χαρτονιού. Πριν το πετάξουμε στον μπλε κάδο, πρέπει να ελέγξουμε αν φέρει την ειδική σήμανση καταλληλότητας για ανακύκλωση.
7) Αφρολέξ και φελιζόλ: Είναι ιδιαίτερα εύφλεκτα υλικά, καθώς μπορούν να πάρουν φωτιά σε οποιοδήποτε στάδιο της πορείας της ανακύκλωσης. Συνεπώς, η ρίψη τους στους μπλε κάδους δημιουργεί προβλήματα.
https://www.youtube.com/watch?v=jUXWKk3JLCU
Δεν ήταν λίγοι/ες εκείνοι/ες που μιλάνε για το τέλος του φεμινισμού. Μιλάνε για το τέλος των προνομίων του άνδρα, μιλάνε για κρίση του ανδρισμού. Μιλάνε για εξαφάνιση των παραδοσιακών ρόλων της γυναίκας. Μιλάνε σαν να μην υπάρχει πια ανισότητα … Όμως, είναι πράγματι έτσι;
Xωρίς να θέλουμε να μειώσουμε τις σημαντικές αλλαγές που έχουν συμβεί, η ανδρική κυριαρχία στην κοινωνία καλά κρατεί, αφού διαπιστώνουμε συνεχώς πως στην αληθινή ζωή η ισότητα απέχει πολύ από το να είναι πραγματικότητα. Εικονικά και καταρχήν οι γυναίκες έχουν τις ίδιες δυνατότητες, αλλά στην πραγματικότητα οι άνδρες έχουν κρατήσει τον έλεγχο της οικονομικής και πολιτικής ζωής. Ελάχιστες είναι παρούσες στην κορυφή της ιεραρχίας της επαγγελματικής εργασίας, του πλούτου, της πολιτικής ζωής. Και επίσης, ας μην ξεχνάμε τη βία κατά των γυναικών, την παγκόσμια εξάπλωση της βιομηχανίας του σεξ.
Αφού η πραγματική ισότητα δεν έχει κατακτηθεί, πώς εξηγούνται οι μεγάλες δυσκολίες για να δημιουργηθεί ένα νέο φεμινιστικό κίνημα στις νέες γενιές;
Μια από τις μεγάλες δυσκολίες για να δημιουργηθεί μια νέα φεμινιστική μαζική συνείδηση είναι η ψεύτικη συνείδηση και η εικόνα που έχουν οι γυναίκες για τον ίδιο τον εαυτό τους και η τεράστια απόσταση που χωρίζει τα βιώματα της πραγματικής ζωής από το μύθο περί ισότητας. Έχουν αλλάξει οι μηχανισμοί καταπίεσης των γυναικών, που στη δεκαετία του 1960 ήταν πιο διαφανείς. Αιχμή των κινητοποιήσεων της δεκαετίας του ’60 ήταν ο άμεσος έλεγχος της ζωής και του σώματος των γυναικών. Σήμερα οι άμεσοι μηχανισμοί καταπίεσης και ελέγχου των γυναικών έχουν αντικατασταθεί από καινούργιους μηχανισμούς καταπίεσης, τους μηχανισμούς αλλοτρίωσης.
Σήμερα το κυρίαρχο σύνθημα είναι «Οι γυναίκες είναι ίσες, αν και διαφορετικές», ενώ καινούργια είναι η εικόνα με την οποία η γυναίκα αντιλαμβάνεται τον εαυτό της, τουλάχιστον στις δυτικές χώρες. Η αρχή της ισότητας είναι κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα, αποτελεί αξία και σε μεγάλο βαθμό είμαστε, τουλάχιστον τυπικά, ίσες με τους άνδρες. Άρα οι διακρίσεις κατά των γυναικών κρύβονται καλά με αυτό τον καινούργιο λόγο περί ισότητας, που φτιάχνει ψεύτικες συνειδήσεις και πλαστούς κόσμους.
Είναι αλήθεια πως οι γυναίκες έχουν κερδίσει πολλά και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Οι φυλετικοί ρόλοι έχουν γίνει πιο ευέλικτοι, χωρίς, όμως, να θίγονται οι βασικές σταθερές, με πρώτη και καλύτερη εκείνη που προτάσσει στη γυναίκα τη θηλυκότητα σαν κύριο στοιχείο της ταυτότητάς της. Ενώ, οι γυναίκες στη Δύση έχουν κατακτήσει τόσα πολλά δικαιώματα, την ίδια στιγμή αξιολογούνται και αξιολογούν τον εαυτό τους σύμφωνα με πρότυπα, που οι ίδιες έχουν αποδεχθεί σαν αιώνια και «φυσικά».
Κύρια αξία και σκοπός ζωής πολλών γυναικών είναι η κοινή ζωή με ερωτικό σύντροφο και να είναι μητέρες. Μια γυναίκα μπορεί να κάνει καριέρα και άλλα πολλά, αν όμως δεν καταφέρει να κερδίσει την προσοχή ενός άνδρα, συνήθως ανωτέρου της, δεν θεωρείται άξια και πετυχημένη.
Αλλά πριν απ’ όλα, για να έχουν οι γυναίκες αξία πρέπει πρωτίστως να αρέσουν, να είναι όμορφες, να γοητεύουν, και κυρίως να μην αμφισβητούν την εξουσία του άνδρα, κυρίως του δικού τους. Και ακριβώς επειδή είναι περήφανες γι’ αυτούς τους ρόλους, που τους επιβάλλονται, δεν συνειδητοποιούν ότι έτσι διαιωνίζεται ένα καθεστώς διακρίσεων και ανισότητας…
Η εξέλιξη της μουσικής ανά τους αιώνες
Η μουσική βρίσκεται παντού , στον τρόπο που μιλάμε , στον τρόπο που περπατάμε , ακόμα και στο τιτίβισμα των πουλιών. Έτσι , από την προϊστορική εποχή έως το σήμερα οι άνθρωποι μπορούν να συνθέσουν μουσική και να παίξου διάφορα μουσικά όργανα .
Από την προϊστορική εποχή, οι άνθρωποι άρχισαν να δημιουργούν ήχους χτυπώντας ξύλα και πέτρες . Αργότερα έφτιαξαν ένα είδος αυλού σκαλίζοντας ένα χλωρό κλαρί και ανοίγοντας του τρύπες . Στην αρχαία Ελλάδα , κατά την αρχαϊκή και κλασική εποχή , ο όρος μουσική αναφερόταν κυρίως στην λυρική ποίηση . Έπειτα συνδύασαν τη μουσική με τις καταστάσεις της ζωής τους . Για παράδειγμα στις τελετές , στη διασκέδαση , στον πόλεμο . Ο ήχος παραγόταν από όργανα που έφτιαχναν με δέρμα ( όπως κρουστά ) , με πνευστά όργανα ( αυλός , φλογέρα ) ή χορδόφωνα όργανα φτιαγμένα από τρίχες αλόγων . Τα βασικά λοιπόν όργανα της αρχαιότητας ήταν η άρπα , ο αυλός και η λύρα . Μέσα στους αιώνες οι άνθρωποι συνέχισαν να εξελίσσουν την μουσική δημιουργώντας καινούργια μουσικά όργανα , με διαφορετικούς ήχους και διαφορετικά σχήματα . Έτσι έχουμε μια πληθώρα οργάνων όπως το βιολί , το πιάνο , η κιθάρα , το σαξόφωνο και άλλα πολλά . Όμως αν και η μουσική είναι στην φύση του ανθρώπου δεν "γλίτωσε " από τον σκοταδισμό του Μεσαίωνα . Αλλά από την Αναγέννηση και μετά η μουσική "άνθισε" μέσα από φωτισμένους και ταλαντούχους δημιουργούς όπως ο Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν , ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρντ , ο Φρεντερίκ Σοπέν , ο Μπάχ και άλλοι.
Τέλος , όσα χρόνια και αν περάσουν , όσες γενιές και λαοί υπάρξουν επάνω στον πλανήτη μας ένα είναι το σίγουρο , ότι ο άνθρωπος πάντα θα συντροφεύεται από την μουσική όποια και αν είναι αυτή διότι ‘ η μουσική εξημερώνει τα ήθη ‘ .
Η γυναίκα στην αρχαία Αθήνα έπρεπε να είναι σεμνή, όμορφη και υγιής, προκειμένου να συμβιβάζεται με τα πρότυπα μιας πατριαρχικής κοινωνίας, όπως ήταν η αρχαία ελληνική. Ακόμα και στην τέχνη είναι δυνατόν να παρατηρήσει κανείς ότι από την αρχαϊκή περίοδο ως και το τέλος περίπου της κλασικής περιόδου, η γυναίκα παρουσιάζεται ευπρεπώς ενδεδυμένη, ενώ αποφεύγεται η έμφαση στα χαρακτηριστικά του φύλου.
Στην Αθήνα η πρώτη κύρια δυσκολία που αντιμετώπιζε ένα νεογέννητο κορίτσι ήταν να του επιτραπεί να ζήσει. Εξαρτιόνταν άμεσα από την απόφαση του πατέρα η έκθεση του νεογνού σε μια ερημική περιοχή, καθώς η γέννηση ενός θηλυκού μέλους θεωρούνταν ανώφελο και επιπρόσθετο έξοδο για τον οίκο, εφόσον μάλιστα σε ένα κατεξοχήν πατριαρχικό σύστημα κληρονομιάς δεν είχε τη δυνατότητα να διατηρήσει το οικογενειακό όνομα και συνεπώς τα οικογενειακά περιουσιακά στοιχεία. Βασική αρχή στην αθηναϊκή κοινωνία ήταν το ότι η γυναίκα τελούσε μονίμως υπό ανδρική κηδεμονία. Η νέα κοπέλα μέχρι το γάμο της εξαρτάται άμεσα από τον πατέρα της. Όταν έφθανε στην αποδεκτή κοινωνικά ηλικία γάμου, η οποία σύμφωνα με τις τότε αντιλήψεις υπολογίζονταν με βάση τη γυναικεία ήβη, ο πατέρας της επέλεγε το μέλλοντα σύζυγό της. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, σύμφωνα με ένα παλαιότερο έθιμο, η νύφη αποτελούσε το έπαθλο αγώνων που προκήρυσσε ο πατέρας της και ακόμη σπανιότερα η ίδια επέλεγε το γαμπρό.
Στην καθεαυτό πολιτική ζωή των Αθηνών η θέση των γυναικών ήταν ανύπαρκτη. Οι γυναίκες δε θεωρούνταν πολίτες. Δεν είχαν δικαίωμα εγγραφής στους καταλόγους των πολιτών. Εγγράφονταν μόνο στους καταλόγους της φατρίας τους. Επιπλέον δεν είχαν δικαίωμα κατοχής εγγείου ιδιοκτησίας, το οποίο αποτελούσε βασικό κριτήριο για την ιδιότητα του πολίτη. Ακόμη δεν είχαν τη δυνατότητα άσκησης δικαιοπραξιών. Δεν τους επιτρεπόταν δηλαδή να χειρίζονται οι ίδιες τις αστικές υποθέσεις τους. Για το λόγο αυτό εκπροσωπούνταν ενώπιον της πολιτείας από τον κύριό τους. Κατά συνέπεια στερούνταν των πολιτικών δικαιωμάτων που απολάμβαναν οι άνδρες. Ταυτόχρονα όμως έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη μεταβίβαση της ιδιότητας του πολίτη. Έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατά κάποιο τρόπο ανήκαν, έστω εμμέσως στην ευρύτερη πολιτική κοινότητα.
Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός έφτασε στο απόγειο της δόξας του κατά τον 4ο αιώνα π.Χ., όταν η ανάπτυξη των τεχνών, του θεάτρου, της μουσικής, της ποίησης, της φιλοσοφίας και των πολιτικών πειραματισμών γινόταν με γρήγορους ρυθμούς.
Στην Αθήνα οι άνδρες είχαν το δικαίωμα του πολίτη και μπορούσαν να μορφωθούν . Οι γυναίκες είχαν ελάχιστα πολιτικά δικαιώματα και παρέμεναν κυρίως στο σπίτι τους, έχοντας ως βασικό σκοπό την ανατροφή των παιδιών τους. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού αποτελούνταν από δούλους, που είχαν αποκτηθεί από πολέμους και βοηθούσαν σημαντικά στην οικονομία της πόλης.Οι άνδρες ξόδευαν αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο τους στην Αγορά, είτε για να αγοράσουν προϊόντα είτε για να έρθουν σε επαφή με φίλους και γνωστούς. Επισκέπτονταν συχνά τις παλαίστρες όπου γυμνάζονταν, για να κρατούν το σώμα τους υγιές και σφριγηλό.
Τα περισσότερα σπίτια ήταν λιτά, χωρίς παράθυρα, χωρίς πολλά έπιπλα και διέθεταν αίθριο, για να φωτίζονται φυσικά όλοι οι χώροι τους. Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων ήταν λιτή και βασιζόταν στο ψωμί, το λάδι και το κρασί ενώ, παράλληλα, απολάμβαναν τα πλούσια οπωροκηπευτικά της ελληνικής γης. Η κατανάλωση κρέατος ήταν σπάνια, καθώς γινόταν μόνο στις σημαντικές θρησκευτικές γιορτές.
Η γνώμη μου είναι ότι και οι γυναίκες έπρεπε να κάνουν ότι έκαναν και οι άνδρες , όπως το δικαίωμα του πολίτη και επίσης να μπορούσαν να μορφωθούν .Ο τρόπος με τον οποίο είναι φτιαγμένα τα σπίτια δεν μου αρέσει και τόσο πολύ , αλλά για την εποχή ήταν εντάξει .
Κωνσταντίνα Φούντα
Εκφοβισμό ονομάζουμε το φαινόμενο κατά το οποίο ένα άτομο ή μια ομάδα ανθρώπων με περισσότερη δύναμη, επανειλημμένα και εσκεμμένα προκαλούν πόνο ή βλάβη σε ένα άλλο άτομο ή ομάδα ανθρώπων που αισθάνονται αβοήθητοι να αντιδράσουν. Ο εκφοβισμός μπορεί να συνεχίζεται με την πάροδο του χρόνου και πολλές φορές μένει κρυφός, ενώ συνήθως δε διακόπτεται εάν δεν ληφθούν μέτρα.
Ο εκφοβισμός είναι ένα πρόβλημα σχέσεων και απαιτεί λύση που να βασίζεται στις σχέσεις. Είναι καλύτερα να επιλύεται στο κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο εμφανίζεται: όταν πρόκειται για ένα παιδί ή ένα νεαρό άτομο, το περιβάλλον αυτό είναι συνήθως το σχολείο.
Η γνώμη μου είναι πως, όσο δύσκολο κι αν είναι, θα πρέπει αμέσως να απευθυνθούμε στους γονείς μας ή σε κάποιον ενήλικα όπως για παράδειγμα τον δάσκαλό μας. Ο εκβιασμός είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί πολύ την κοινωνία και πρέπει να συνεργαστούμε όλοι για να λυθεί. a short film
Η ρύπανση είναι ένα από τα προβλήματα που απειλεί ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτοί που φταίνε για το πρόβλημα, είμαστε εμείς. Εμείς φταίμε για τα περισσότερα προβλήματα που έχει ο πλανήτης, αλλά συγκεκριμένα για την ρύπανση.
Πολύ σημαντικό ρόλο στη ρύπανση του πλανήτη παίζουν τα καυσαέρια από τα αυτοκίνητα και τις βιομηχανίες. Ακόμη στα πλαστικά σκουπίδια οφείλεται η ρύπανση των θαλασσών.
Οι άνθρωποι, τα τελευταία χρόνια, κάνουμε προσπάθειες να ελαχιστοποιήσουμε τη ρύπανση του πλανήτη. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όπως τα φωτοβολταϊκά,οι ανεμογεννήτριες, τα ηλεκτροκινούμενα οχήματα κλπ. Πιο σημαντικό από αυτές τις παρεμβάσεις είναι η πρωτοβουλία όλων μας να διατηρούμε καθαρό τον πλανήτη.
Εμείς ως ενεργοί πολίτες έχουμε το χρέος να κρατάμε καθαρό τον πλανήτη, για παράδειγμα ο καθένας μας θα μπορούσε να μην πετάει σκουπίδια στους δρόμους και στις παραλίες , επίσης θα μπορούσαμε να συμμετέχουμε πιο ενεργά σε πρωτοβουλίες που οργανώνουν διάφοροι σύλλογοι για καθαρισμό παραλιών και δασικών περιοχών.
Είναι πολύ σημαντικό που οι κάτοικοι του πλανήτη έχουν κατανοήσει πόσο σημαντικό είναι να διατηρούμε τον πλανήτη καθαρό και έστω αργά γίνονται σημαντικές κινήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση.
Καλωσήρθατε στο ιστολόγιο της τάξης μας.
