ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

To  υπόμνημα του Όρθρου της Μεγάλης Πέμπτης, που διαβάζεται  στην Ακολουθία του Νιπτήρος το βράδυ της Μεγάλης Τετάρτης αναφέρει ότι  εορτάζουμε τέσσερα γεγονότα: τον Ιερό Νιπτήρα, το Μυστικό Δείπνο, την υπερφυή προσευχή και την προδοσία. Πριν το Δείπνο ο Χριστός έπλυνε συμβολικά τα πόδια των  μαθητών Του. Ήταν μια πράξη τελετουργική αλλά και συμβολική έκφραση ταπεινοφροσύνης. Στη διάρκεια  του Μυστικού Δείπνου παρέδωσε στους μαθητές αλλά και σε ολόκληρη την Εκκλησία τη Θεία Ευχαριστία. Η Θεία Ευχαριστία αποτελεί κορυφαίο γεγονός στη ζωή της Εκκλησίας. Στη συνέχεια ο Κύριος προσεύχεται. Ο ιδρώτας που τρέχει ακατάπαυστα από το πρόσωπό Του σαν σταγόνες αίματος  φανερώνει τον εσωτερικό αγώνα και την ανθρώπινη αγωνία  Του πριν το Πάθος. Η προσευχή Του δείχνει την αγάπη Του προς τον κόσμο, για τη σωτηρία  και την ανάσταση του  οποίου οδεύει προς το Σταυρό, ενώ συγχρόνως  φανερώνει τη σχέση αγάπης και υπακοής προς τον Πατέρα. Η αγωνία του Κυρίου  μπροστά στην επικείμενη θυσία αποδεικνύει την ανθρώπινη φύση Του. Ο λόγος Του  «ας μη γίνει το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό Σου» δηλώνει την υποταγή της ανθρώπινης στη θεία  Φύση Του και αποτελεί, με το σύνολο της προσευχής, την ομολογία της θεότητάς  Του. Η  προδοσία του Ιούδα  αποδεικνύει τα ο μέγεθος  της αχαριστίας και αγνωμοσύνης  προς Εκείνον που στον δέχτηκε και τον αγάπησε, που θαυματούργησε, κήρυξε και  αποκάλυψε θείες αλήθειες μπροστά του. Ο Χριστός, ως αληθινός Θεός, γνωρίζει εκ τω προτέρων την προδοσία του μαθητή Του. Σε καμία όμως περίπτωση  ο Χριστός δεν ώθησε τον Ιούδα στην προδοσία. Αυτή υπήρξε προϊόν ελεύθερης απόφασης. Οι κατανυκτικοί ύμνοι της ημέρας σκιαγραφούν την τραγική μορφή του Ιούδα και οι πιστοί καλούνται να μην του μοιάσουν στη φιλαργυρία και στην άρνηση.