Καλά… ξεχάσαμε το τρίποδο στο σπίτι. Ή βαρεθήκαμε να το κουβαλήσουμε. Και να μπροστά μας μια λήψη που δεν πρέπει να χαθεί… αλλά χρειάζεται στήριξη. Αλλιώς το κουνημένο καρέ είναι προ των πυλών. Tι μπορούμε να κάνουμε;
Αν έχουμε φακό με Image stabilizer, είναι η ώρα να αξιοποιηθεί. Στην πλειοψηφία τους οι φακοί με ενσωματωμένο οπτικό σταθεροποιητή εικόνας προσφέρουν ένα περιθώριο 3 ως 5stop σε σχέση με την ελάχιστη “ασφαλή” ταχύτητα για λήψη στο χέρι. Δηλ. αν έχουμε στα χέρια μας τηλεφακό 200mm για τον οποίο ο κανόνας υποδεικνύει ως ελάχιστη ταχύτητα (χωρίς κίνδυνο camera shake) το 1/250sec. με το stabilizer μπορούμε να πάμε ως 1/15sec. (εφόσον οι προδιαγραφές του φακού μιλούν για πλεονέκτημα 4stop).
Αντί για τηλεφακό, δουλεύουμε με μικρότερες εστιακές αποστάσεις. Ξεκινώντας από το παραπάνω παράδειγμα, αντικαθιστώντας το 105mm τηλεφακό με 35mm αμέσως μπορούμε να κατεβούμε 1stop πιο κάτω σε ταχύτητα κλείστρου δηλ. από 1/125sec. σε 1/30sec.
Eπιλέγουμε λειτουργία ριπής. Τότε έχουμε αυξημένες πιθανότητες για ακούνητα καρέ για τους εξής λόγους. 1. Ο κραδασμός λόγω πατήματος του δακτύλου μας στο shutter release επιδρά κυρίως στα πρώτα καρέ και όχι τα επόμενα. 2. Είναι αυξημένες πιθανότητες “σταθερών” καρέ ανάμεσα στα πολλά.
Βάζουμε την πλάτη κόντρα σε ένα τοίχο ή αγκαλιάζουμε μια μεγάλη κολώνα. Κόλπο των έμπειρων φωτογράφων που πραγματικά αποδίδει.
Αφήνουμε τη μηχανή κάπου σε ένα τραπέζι, ένα τοιχίο ή κάτι άλλο, καδράρουμε και αξιοποιούμε τον αυτοχρονομέτρη (self timer) ως υποκατάστατο του τηλεχειρισμού.
Χρησιμοποιούμε ένα κανονικό ή αυτοσχέδιο bean bag δηλ. ένα είδος μαξιλαριού μισογεμάτου με υλικό που πάνω του μπορεί να στηριχθεί η κάμερα.