Οι Έλληνες πολίτες έχουν απογοητευτεί βαθιά το τελευταίο διάστημα με το πολιτικό σύστημα και τους τρόπους με τους οποίους οι πολιτικοί έχουν αντιμετωπίσει την οικονομική αλλά και πολιτική κρίση. Οι καταστάσεις έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια της ανοχής, και της λογικής, και έχουν καταστρατηγηθεί οι βασικοί πολιτικοί και πολιτειακοί θεσμοί, η εμπιστοσύνη στις διαδικασίες της δημοκρατικής διακυβέρνησης κυβερνήσεις όπως και η έννοια της ηθικής και της διαφάνειας.
Για το επόμενο διάστημα όλα δείχνουν ότι θα έχουμε κυβερνήσεις συνεργασίας αφού είναι μάλλον απίθανο να καταφέρει οποιοδήποτε κόμμα να κερδίσει την πλειοψηφία στις εκλογικές αναμετρήσεις που θα ακολουθήσουν. Αυτό πρέπει να το δούμε ως ελπιδοφόρο αφού προφανώς το είδος του μονοκομματισμού που βιώσαμε στην μεταπολιτευτική Ελλάδα έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τις δομικές, πολιτικές, οικονομικές, πολιτικές αλλά και κοινωνικές αποτυχίες που οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση. Η ελπίδα είναι ότι αυτές οι κυβερνήσεις ευρείας ή μη συνεργασίας θα επιτρέψουν την συμμετοχή καινούργιων πρωτοβουλιών, καινούργιων κινημάτων και κομμάτων που θα προσπαθήσουν να αναμορφώσουν, να ανανεώσουν, να δώσουν νέα πνοή και εμπιστοσύνη στο πολιτικό μας σύστημα. Αυτές οι κυβερνήσεις, θα έχουν την μεγάλη πρόκληση αλλά και την μεγάλη ευθύνη να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία (που πολλοί αισθάνονται ότι είναι και η τελευταία) που έχει παρουσιαστεί μέσα από την οδυνηρή κρίση που διανύουμε, και να λήξουν πια τον αέναη πολιτισμικό δυισμό που χαρακτηρίζει την σύγχρονη Ελλάδα. Υπάρχει πια αρκετή πολιτική και κοινωνική υποστήριξη ώστε να κάνουν τη ρήξη με τον νεποτισμό, τον λαϊκισμό, την ευνοιοκρατία, και την έλλειψη αξιοκρατίας και λειτουργικότητας που έχει χαρακτηρίσει την πολιτική ζωή του τόπου μας επί δεκαετίες πλέον.
Θα πρέπει λοιπόν να εμπνεύσουν την ανάπτυξης μιας κουλτούρας με γνώμονα την νομική σταθερότητα, την απόδοση δικαιοσύνης και ένα συλλογικό κοινωνικό πρόγραμμα ώστε να μπορέσει να δικαιολογηθεί η οικονομική θυσία που απαιτείται σήμερα από όλους μας.
