Στις σημερινές κοινωνίες παρατηρείται όλο και συχνότερα ρατσισμός και διακριτικές συμπεριφορές σε μεγάλες ομάδες ανθρώπων. Οι πιο εμφανής και σημαντικές μορφές ρατσισμού είναι ευτυχώς στο έλεος εκτενών προσπαθειών από κράτη ανά τον κόσμο αλλά και μη-κερδοσκοπικές οργανώσεις για την καταπολέμηση τους, ενώ κάποιες άλλες περνάνε απαρατήρητες στην καθημερινότητα μας. Μία απ’ αυτές είναι ο ρατσισμός εις βάρος των παιδιών, φαινόμενο που παρατηρείτε όλο και συχνότερα σε κοινωνίες του δυτικού κόσμου. Τα παιδιά αναλύοντας την καθημερινότητα τους μπορούμε να συμπεράνουμε ότι αδικούνται σε πολλαπλούς τομείς της κοινωνικής τους ζωής από μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους και συγγενικά τους ακόμα πρόσωπα από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Το συγκεκριμένο είδος ανισότητας ονομάζεται ενηλικισμός και παρατηρείται σε χώρους όπου τα παιδιά αναπτύσσονται και δημιουργούν τον χαρακτήρα τους απέναντι στην κοινωνία και όλα τα άτομα που την αποτελούν όπως τα σχολεία για παράδειγμα. Θεωρείται λοιπόν συνετή η άποψη ότι οι μικρότεροι σε ηλικία άνθρωποι δεν είναι νοητικά ίσοι αλλά και γενικά ικανοί σε πληθώρα πυλώνων της καθημερινής ζωής με τους ενήλικες, θεωρία η οποία είναι χτισμένη πάνω στα στερεότυπα που δόμησε η κοινωνία. Έτσι, η συμμετοχή τους σε σημαντικές αποφάσεις που τα αφορούν άμεσα είναι μηδαμινή και οι επιλογές παίρνονται αποκλειστικά από μεγάλους.
Το παραπάνω είναι φαινόμενο με παγκόσμια επιρροή σε όλους τους πολιτισμούς και κράτη που φτάνει ακόμα να βρίσκετε ριζωμένο σε νόμους κρατών και άτυπους θεσμοποιημένους κανόνες στην ίδια την οικογένεια. Ευτυχώς, ψήγματα του προβλήματος που προκαλεί αυτή η διάκριση έχουν αρχίσει να γίνονται αντιληπτά και έχουν ξεκινήσει θεμελιώδης προσπάθειες για την αντιμετώπιση της. Σήμερα, στόχος της παγκόσμιας κοινότητας είναι μία κοινωνία με λιγότερες διακρίσεις, ρατσισμούς και κάθε μορφής ανισότητας. Με τη επιτυχία του σχεδίου για ολοκληρωτική λύση του προβλήματος του ρατσισμού απέναντι στα παιδιά ο κόσμος θα αρχίσει να χτίζει ένα μέλλον με περισσότερη ισότητα για όλους τους ανθρώπους με λιγότερες επιρροές αδικίας καθημερινά. Δίνοντας λοιπόν, σε μικρότερους σε ηλικία ανθρώπους μία ευκαιρία να ακουστούν, να εκφράσουν την προσωπική τους γνώμη βάση της δικιάς τους κρίσης πάνω σε διάφορα θέματα και την αντίληψη που διευθετούν και δομούν βάση των γνώσεων τους μπορούμε να παραδειγματίσουμε τις ιδέες και τις αρχές της ισότητες για όλους σε ανθρώπους ανά ολόκληρο τον κόσμο με την βαθιά θέληση για αλλαγή και την επιθυμία για συνεισφορά στην λύση του προβλήματος. Ούτως ή άλλως ποιος ξέρει πραγματικά το πλήθος των ριζοσπαστικών και φαντασιωδών ιδεών που περικλείει μέσα του ένα παιδικό μυαλό που δεν του δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να τις εκφράσει που ίσως μία μέρα αποτελούν την δεδομένη καθημερινότητα μας.