Μια μορφή του κοινωνικού ρατσισμού αποτελεί ο ρατσισμός εις βάρος των ατόμων με ειδικές ανάγκες και προβλήματα ψυχικής υγείας. Ο ρατσισμός αυτός είναι έμμεσος καθώς σπάνια θα ακούσουμε ότι ένας άνθρωπος έχει επιτεθεί σε ένα άτομο με αναπηρία. Έτσι λοιπόν, αναγνωρίζεται στην αδικία και στον αποκλεισμό που εισπράττουν τα συγκεκριμένα άτομα.
Ενώ κατέχουν τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους ανθρώπους, παρατηρούμε όλο και περισσότερο την διάκριση λόγω της αδιαφορίας. Σε τομείς όπως η μετακίνηση, η εύρεση εργασίας, η διασκέδαση, ακόμη και η εκπαίδευση οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν μειονεκτικά και διαφορετικοί. Πρέπει να έρθει ο καιρός που θα εξαλειφθούν τέτοιου είδους διακρίσεις ώστε να υπάρχει εμπιστοσύνη και κυριότερα να επικρατήσει η ισότητα.