Ανθρώπινες σχέσεις Covid-19

Αναμφίβολα, η υποδαύλιση της ατομικής επιλογής και ο περιορισμός της κοινωνικότητας έρχονται ενάντια στην ανθρώπινη φύση μας. Καμιά φορά σκέφτομαι υπό την οπτική  του  Αριστοτέλη που όρισε τον άνθρωπο ως «φύσει κοινωνικό ον» και θλίβομαι με τις εξελίξεις. «Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό, κι αν μπορεί να μείνει μόνος του είναι είτε ζώο είτε Θεός.» Σήμερα λοιπόν, εν έτη 2020, κληθήκαμε να ζήσουμε μόνοι υπό τις οδηγίες του ΠΟΥ. Κοιτάζω γύρω μου τους νέους, η ζωτικότητα τους δεν παραλύει με τίποτα. Χαίρομαι που ζουν έτσι, από την άλλη όμως, είναι υγιείς δότες και μεταφέρουν τον ιό στους γονείς τους και το ευρύτερο συγγενικό περιβάλλον. Καθώς λοιπόν η κρίση μας έφερε να συζούμε με παππούδες, να συζούμε με θείους και όσο πιο κοντά γίνεται με τις πατρικές μας οικογένειες.