Ανθρώπινες σχέσεις και covid

Όλος ο πλανήτης είναι σε μάχη με τον κορωνοιό και εμείς τα παιδιά έχουμε χάσει την επαφή΄ή με τους αγαπημένα μας πρόσωπα, τους φίλους μας και τους συγγενείς μας.

Τους φίλους μας τους βλέπουμε πιο σπάνια  και πάντα φορώντας την απαραίτητη μάσκα. Έχουμε στερηθεί τις επισκέψεις στους παππούδες και τις γιαγιάδες μας. πολλές φορές επικοινωνούμε μέσω τηλεφώνου μαζί τους για να πούμε τα νέα μας.Έχουμε απομονωθεί από τους υπόλοιπους υπόλοιπους με το φόβο μήπως μας μεταδώσουν τον ιο ή μήπως τους κολλήσουμε εμείς.

Ας ελπίσουμε ότι ο κορωνοιός θα τελειώσει σύντομα και θα επιστρέψουμε στην κανονική μας ζωή.

Η καταιγίδα μιας πανδημίας

Ο Κορονοϊός έκανε αισθητή την παρουσία του στη ζωή μας και έφερε μαζί του πρωτόγνωρες καταστάσεις και ιδέες ύπαρξης και συμβίωσης. Έφερε μαζί την καραντίνα, την απαγόρευση ποικίλων πραγμάτων και κυρίως της κυκλοφορίας, το social distancing, την κοινωνική απομόνωση ως λύσεις που κάνουν “καλό στην υγεία”. Κι ενώ όλες αυτές οι πρακτικές μπορούν να μας προστατεύσουν σωματικά από τον Κορονοϊό μήπως μας απομονώνει συναισθηματικά κι έχει επιπτώσεις στη συνολική μας υγεία

Η κοινωνική απόσταση σημαίνει η αποφυγή μεγάλων ή μικρότερων συγκεντρώσεων όπου ερχόμαστε σε στενή επαφή με άλλους ανθρώπους, καθώς θα πρέπει να στεκόμαστε τουλάχιστον δυο μέτρα μακριά από τους συνανθρώπους μας, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.
Η κοινωνική απομόνωση πέραν της σωματικής απόστασης έχει ποικίλες συνέπειες που αφορούν στην ψυχική, σωματική και σχεσιακή υγεία των ανθρώπων. Αυτού του είδους η απομόνωση απαγορεύει εξ ορισμού, ή περιορίζει στα απολύτως απαραίτητα, κάθε είδους σωματικής και διαπροσωπικής επαφής.
Το άγγιγμα είναι, , ίσως, η πρώτη αίσθηση που οι άνθρωποι αναπτύσσουν πριν ακόμη διαμορφωθούν πλήρως.

Επομένως, η αποστέρηση του αγγίγματος αυξάνει τα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης που μπορεί να βιώσει κάποιος. Επιπλέον, η κοινωνική απόσταση περιορίζει τα αγγίγματα που μπορεί να δώσει και να δεχτεί κάποιος, ιδίως σε μια τέτοια περίοδο που η σωματική επαφή με τους αγαπημένους ανθρώπους είναι απολύτως αναγκαία.

Το συμπέρασμα είναι πως οι άνθρωποι χρειάζονται το άγγιγμα και είναι μια μορφή υποστήριξης                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     

Ανθρώπινες σχέσεις Covid-19

Αναμφίβολα, η υποδαύλιση της ατομικής επιλογής και ο περιορισμός της κοινωνικότητας έρχονται ενάντια στην ανθρώπινη φύση μας. Καμιά φορά σκέφτομαι υπό την οπτική  του  Αριστοτέλη που όρισε τον άνθρωπο ως «φύσει κοινωνικό ον» και θλίβομαι με τις εξελίξεις. «Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό, κι αν μπορεί να μείνει μόνος του είναι είτε ζώο είτε Θεός.» Σήμερα λοιπόν, εν έτη 2020, κληθήκαμε να ζήσουμε μόνοι υπό τις οδηγίες του ΠΟΥ. Κοιτάζω γύρω μου τους νέους, η ζωτικότητα τους δεν παραλύει με τίποτα. Χαίρομαι που ζουν έτσι, από την άλλη όμως, είναι υγιείς δότες και μεταφέρουν τον ιό στους γονείς τους και το ευρύτερο συγγενικό περιβάλλον. Καθώς λοιπόν η κρίση μας έφερε να συζούμε με παππούδες, να συζούμε με θείους και όσο πιο κοντά γίνεται με τις πατρικές μας οικογένειες.

 

Έρευνες στην Ελλάδα σχετικά με covid-19 και ανθρώπινες σχέσεις

Σύμφωνα με την έρευνα «Η Covid-19 στην Ελλάδα: Ψυχολογικό Αποτύπωμα» του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής που παρουσιάζει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, τα στοιχεία της έρευνας δείχνουν πως σχεδόν το σύνολο των ανθρώπων στην Ελλάδα αισθάνθηκαν σημαντική αλλαγή στην καθημερινότητά τους. Η έρευνα διενεργήθηκε σε όλη την Ελλάδα το διάστημα 12-27 Δεκεμβρίου 2020, ηλεκτρονικά, ανώνυμα χωρίς προσωπικά δεδομένα των ερωτηθέντων. Tα αποδεκτά ερωτηματολόγια ήταν 5.778.Τα συναισθήματα που αναπτύχθηκαν ήταν διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο, με κύρια τον φόβο μήπως αρρωστήσουν από τον κορονοϊό, τη μοναξιά γιατί αρκετοί απέφευγαν να επισκέπτονται τους συγγενείς τους μήπως τους μολύνουν και άλλοι προφυλάσσονταν μήπως μολυνθούν. Η αβεβαιότητα για τα επερχόμενα γεγονότα, το άγχος, ο εκνευρισμός, ο θυμός και η θλίψη έως τα καταθλιπτικά επεισόδια λόγω της πανδημίας και της συμπεριφοράς κάποιων άλλων ανθρώπων επιβάρυναν την καθημερινότητα των περισσότερών Ελλήνων.

Από τα στοιχεία της έρευνας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, φαίνεται ότι μερικοί άνθρωποι εκμεταλλεύθηκαν τις ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν από την τηλεργασία, την τηλεκπαίδευση, τα lockdown και άλλες απαγορεύσεις και διέθεσαν περισσότερο χρόνο στα αγαπημένα τους άτομα, άλλοι όμως υπέστησαν και υφίστανται ισχυρές ψυχολογικές πιέσεις. Με άλλα λόγια, σε άλλους έδωσε την ευκαιρία να αυξήσουν την επαφή και σε άλλους να τη μειώσουν.

Η ίδια η φύση της πανδημίας επέβαλε την απομόνωση ανθρώπων προκειμένου να μην κολλήσουν, στερώντας τους κάτι που είναι απαραίτητο για την ανθρώπινη ύπαρξη: την επαφή με άλλους. Όπως αναφέρει η έρευνα, ούτε ματιές δεν ανταλλάσσουν πια οι άνθρωποι στους δρόμους, ενώ οι περισσότεροι παραμερίζουν για να περάσουν κάποιοι άλλοι που περπατούν αντίθετα και αν δεν μπορούν να το κάνουν κρατούν την αναπνοή τους πριν συναντηθούν μέχρι και μερικά βήματα μετά.

Η έρευνα κατέδειξε μια άλλη σοβαρή κατάσταση στην ελληνική κοινωνία· αυτή της αναγνώρισης και ταυτοποίησης της ενδοοικογενειακής βίας. Φαινόμενα απρεπούς και ασύμμετρης συμπεριφοράς από μέλη σε μέλη μιας οικογένειας, από άλλους χαρακτηρίζονται ως βίαια και από άλλους ως συνήθη και άνευ σημασίας.

 Έρευνα (της Focus Bari) : Η πανδημία χειροτέρεψε τις προσωπικές σχέσεις, λέει το 40% των Ελλήνων

Ανθρώπινες σχέσεις και covid

Ο γνωστός ως "κορωνοϊός" έχει επηρεάσει πολύ τις ζωές των ανθρώπων. Εκατομμύρια πολίτες έμειναν κλεισμένοι στα σπίτια τους για μήνες χωρίς να βλέπουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Μικρά παιδιά δεν μπορούν να καλέσουν φίλους τους στο σπίτι ούτε καν να έρθουν σε στενή επαφή με ενδεχόμενο ο ένας να κολλήσει τον άλλον. Όλοι ζουν με τον φόβο μήπως έχουν κάτι και κολλήσουν τους ηλικιωμένους. Τα παιδιά δεν μπορούν να επισκέπτονται την γιαγιά και τον παππού. Αν ο παππούς κολλήσει κάτι; Αν κινδυνέψει η ζωή του; Και το μεγάλο ερώτημα όλον, Πότε θα ξανά ζήσουμε ελέυθερα;

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΙΔΕΡΟ

Την εποχή που το ηλεκτρικό ρεύμα δεν είχε μπει ακόμα στις ζωές μας οι περισσότερες δουλειές μέσα στο σπίτι απαιτούσαν πολλαπλάσιο κόπο και χρόνο σε σχέση με σήμερα.

Μια από τις πλέον κοπιαστικές ήταν το σιδέρωμα. Οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν μια βαριά σιδερένια κατασκευή με κούφιο εσωτερικό και ίδιο σχήμα με το σύγχρονο ηλεκτρικό σίδερο σιδερώματος.

Αυτά το σίδερο λειτουργούσε με κάρβουνα που έπαιρναν από το τζάκι ή τη σόμπα. Κι αν το χειμώνα τα κάρβουνα αφθονούσαν, το καλοκαίρι έπρεπε ν' ανάψουν φωτιά επί τούτου, ή να περιμένουν την ώρα του μαγειρέματος για να πάρουν από την παραστιά τους.

Γέμιζαν το εσωτερικό του, το άφηναν να πυρώσει λίγο και μετά, με πολύ προσοχή, σιδέρωναν. Μάλιστα όπως μας περιέγραψε ο παλαιοπώλης Βαγγέλης Κρασαγάκης, στο κατάστημα του οποίου βρήκαμε το σίδερο των φωτογραφιών μας, το σιδέρωμα γινόταν με εναλλαγή κινήσεων πάνω στο ύφασμα αλλά και στον αέρα.

Οι γυναίκες πατούσαν το σίδερο στο ρούχο και μετά το πήγαιναν πέρα δώθε ώστε με το ρεύμα που έκαναν από την κίνηση τους να φουντώνουν τα κάρβουνα στο εσωτερικό του και να μη σβήνουν. Κι επειδή οι κινήσεις αυτές ήταν απότομες για να μη "βγάλουν" το χέρι τους, κι έχουν ατύχημα, τοποθετούσαν το ελεύθερο χέρι κάτω από τη μασχάλη του χεριού που κρατούσε το σίδερο κι έτσι το συγκρατούσαν γερά.

Όπως φαντάζεστε η όλη διαδικασία ήταν μεγάλη ταλαιπωρία.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

ΑΝΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟ’Ι’Ο

Οι ανθρώπινες σχέσεις τον καιρό της πανδημίας περνούν κρίση. Κλεισμένοι στα σπίτια τους εκατομμύρια πολίτες του κόσμου έχουν στερηθεί τους αγαπημένους τους φίλους, τα στέκια τους, τις βόλτες τους, τις καθημερινές τους συνήθειες.

Σε αυτή την μάχη -σε πρώτο επίπεδο με τον κοροναϊό και σε δεύτερο με την κοινωνικότητά μας- οι φίλοι είναι πρώτοι χαμένοι.

Άνθρωποι που βλέπαμε συχνά, σχέσεις που κρατούσαν χρόνια αλλά και νέες γνωριμίες θυσιάστηκαν στο βωμό της ασφάλειας, της προσωπικής και δημόσιας υγείας.

Αντίθετα φαίνεται ότι οι οικογενειακές σχέσεις κέρδισαν έδαφος. Μπορεί ο εγκλεισμός στο σπίτι να προκαλεί εντάσεις αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι ο χρόνος που ξαφνικά είχαμε διαθέσιμος για να περνάμε με την οικογένειά μας μας έκανε καλό.

Μπορεί η βιντεοκλήση και η τηλε-επικοινωνία να βοηθούν την κοινωνική μας ζωή αλλά η ψευδαίσθηση της κανονικότητας μας ξεπέρασε γρήγορα.

Ατυχήματα

Στο σχολείο μας παρατηρούνται πολλές περιπτώσεις ατυχημάτων. Για να σταματήσουν αυτά τα συνεχή ατυχήματα θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε κάποιους κανόνες. Τα παιδιά στο σχολείο συχνά τρέχουν στις σκάλες ή τους διαδρόμους του κτηρίου και έτσι προκαλούνται πολλοί τραυματισμοί. Θα μπορούσε να σταματήσει αυτό το πράγμα και τα παιδιά να είναι πιο προσεκτικά. Ο πιο συχνός τραυματισμός γίνεται στο προαύλιο του σχολείου όπου οι μαθητές είναι πιο απελευθερωμένοι και πιο απρόσεκτοι. Τα παιδιά συχνά παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια που είναι πιθανόν να χτυπήσουν.

Χειρόμυλος

Χειρόμυλος

27 πολύτιμα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας

Ο χειρόμυλος, τα παλιά χρόνια, ήταν δείγμα νοικοκυροσύνης! Τα σπίτια που είχαν και χειρόμυλο, μαζί με άλλες απαραίτητες συσκευές, όπως ο αργαλειός, είχαν “το καθετί” τους, ό,τι χρειάζονταν για την ένδυση και την καθημερινή διατροφή της οικογένειας. Ο χειρόμυλος αποτελείται από δύο στρογγυλές επίπεδες πέτρες, η μία πάνω στην άλλη. Η κάτω πέτρα έχει ένα σίδερο στη μέση. Το σίδερο αυτό ενώνει τις δύο πέτρες, καθώς περνάει από την κάτω πέτρα στην πάνω, ενώ στην άκρη της πάνω πέτρας υπάρχει μια χειρολαβή, την οποία κρατάει η νοικοκυρά για να γυρίζει το μύλο. Από την τρύπα στην πάνω πέτρα, οι νοικοκυρές έριχναν λίγο – λίγο τον καρπό, ο οποίος με τις στροφές της πέτρας κομματιαζόταν και έπεφτε έξω από τις πέτρες, έτοιμος πια για χρήση. Ο χειροκίνητος μύλος προοριζόταν για οικιακή χρήση. Φανταστείτε τον κόπο και τον χρόνο που θα χρειαζόταν να καταβάλλει μια νοικοκυρά για να αλέσει μεγάλες ποσότητες καρπών;

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ COVID19 για Μαγδαλένα

https://www.tuv-nord.com/gr/el/nea-enimerosi/nea-eidiseis/news-details/article/diadiktyaki-syzitisi-me-thema-i-technologia-stin-ypiresia-tis-pistopoiisis-stin-meta-covid-19-epochi/

 

 

https://www.etwinning.net/el/pub/newsroom/highlights/etwinning-in-finland-covid-19.htm

 

 

https://urbact.eu/h-%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-covid-19