Το Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, αφού πέρασε από χίλια κύματα, χτίστηκε -με σχέδια του διάσημου αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ και χρηματοδότηση του Ανδρέα Συγγρού - κι εγκαινιάστηκε τελικά το 1888 από το βασιλιά Γεώργιο Α', επ’ ευκαιρία των 25 χρόνων βασιλείας του.
Λειτούργησε -παρά τις πολλές ελλείψεις και κακοτεχνίες του-για αρκετά χρόνια κι από τη σκηνή του με την αξεπέραστη ακουστική παρέλασαν μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως η Σάρα Μπερνάρ.
Μετά τη μικρασιατική καταστροφή, με απόφαση του Υπουργείου Περιθάλψεως οι πόρτες του Θεάτρου άνοιξαν για να στεγαστούν εκεί προσωρινά 150 οικογένειες προσφύγων.
Εκατοντάδες άνθρωποι έμεναν στα θεωρεία και χρησιμοποιούσαν τους υπόλοιπους χώρους για μαγειρεία, πλυσταριά και γενικά για τις καθημερινές ανάγκες τους. Για ν’ αντιμετωπίσουν το κρύο, έκαιγαν έπιπλα και σκηνικά, χρησιμοποίησαν τις κουρτίνες για κουβέρτες και τα βελούδα για διαχωριστικά.
Το θέατρο -παρά τις προσπάθειες μεμονωμένων προσώπων να το ανακαινίσουν- έμεινε κλειστό. Φήμες της εποχής αναφέρουν ότι η κακή κατάσταση του Θεάτρου ενοχλούσε τον τότε διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Ιωάννη Δροσόπουλο που είχε το γραφείο του ακριβώς απέναντι, στην οδό Αιόλου. Γι’ αυτό ήθελε να εξαφανιστεί από την περιοχή.
Πηγές:
