Ελληνικά

Φύση παρθένα: αλπικές λίμνες, άγρια φαράγγια, ενεργά ηφαίστεια και υδροβιότοποι σπάνιας ομορφιάς, λίμνες και ποτάμια. Μωσαϊκό τοπίων και εμπειριών

Η ελληνική φύση σάς καλεί να την ανακαλύψετε όλες τις εποχές του χρόνου. Ένα μωσαϊκό τοπίων με μοναδική βιοποικιλότητα και οικολογική αξία ξεδιπλώνεται μπροστά σας: σε εθνικά πάρκα, ποτάμια, καταρράκτες, ορμητικά ποτάμια, λίμνες, υδροβιότοπους, οροσειρές, αλλά και στα ηφαίστεια των νησιών της Σαντορίνης, της Νισύρου και της Μήλου. Θα ανακαλύψετε πόσα πολλά μπορεί να κρύβονται σε μία τόσο μικρή χώρα. Παράλληλα, λόγω του ήπιου κλίματος, το ανέγγιχτο από τον άνθρωπο φυσικό μας περιβάλλον προσφέρεται για δραστηριότητες, όπως περπάτημα, ιππασία, οδήγηση off road, ράφτινγκ, καγιάκ, αναρρίχηση, ορειβασία ή canyoning.

Στην Ελλάδα υπάρχουν 419 περιοχές Natura 2000 και 4 Γεωπάρκα που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Γεωπάρκων (EGN): η Λέσβος με το Απολιθωμένο Δάσος της, το Φυσικό Πάρκο Ψηλορείτη στην Κρήτη, το Εθνικό Πάρκο Χελμού-Βουραϊκού στα Καλάβρυτα και η περιοχή του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου στα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου.

Οι υγρότοποι της Ελλάδας

Στους 400 υγροτόπους της χώρας, πολλοί από τους οποίους προστατεύονται από τη συνθήκη Ραμσάρ ή ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000, κυριαρχεί η σπάνια ομορφιά. Η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, ο Αμβρακικός Κόλπος, το δάσος της Στροφυλιάς, η Μικρή Πρέσπα, τα Δέλτα των ποταμών Αξιού, Νέστου, Έβρου, Αχελώου και Άραχθου, η λίμνη της Κερκίνης, η Βιστωνίδα και η λιμνοθάλασσα στο Πόρτο Λάγος, οι λίμνες Κορώνεια και Βόλβη, η Βεγορίτιδα, οι λιμνοθάλασσες της Θράκης, η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας: εδώ, ο τόπος «στολίζεται» από πλούσια χλωρίδα και όλων των ειδών τα αμφίβια, θηλαστικά και ψάρια.

 

Τουλάχιστον 446 είδη πουλιών –αρκετά από τα οποία απειλούνται με εξαφάνιση- ζουν στους πολύτιμους υδροβιότοπους των νησιών και της ηπειρωτικής Ελλάδας: αργυροπελεκάνοι, γλαρόνια, κυνηγόπαπιες, ερωδιοί, χρυσαετοί, σπάνια όρνια.

Ιδανικές περιοχές για birdwatching: το δάσος της Δαδιάς, το Δέλτα του Έβρου, η λίμνη Κερκίνη, οι λίμνες Χειμαδίτιδα και Ζάζαρη, η Γιάλοβα, ο Όλυμπος, το Δέλτα του Πηνειού.

Ο οικοτουρισμός στην Ελλάδα

Είστε λάτρεις του οικοτουρισμού και αναζητάτε τον γνήσιο οικοτουριστικό προορισμό στην Ελλάδα; Η χώρα, με την 11η μεγαλύτερη ακτογραμμή παγκοσμίως, με βουνά και λόφους που καλύπτουν το 80% του εδάφους της, σάς περιμένει. Στους ορεινούς οικισμούς, σας υποδέχεται η μοναδική αρχιτεκτονική ταυτότητα και οι παραδόσεις αιώνων: στο Πήλιο, στα Ζαγοροχώρια, στα Μετέωρα, στον Όλυμπο, στην Πίνδο, στη Ροδόπη, στην Ορεινή Αρκαδία, στη Μεσσηνία, στην Ορεινή Ναυπακτία, στον Ταΰγετο, στον Πάρνωνα, στην Κρήτη με τον Ψηλορείτη, στα Λευκά Όρη και στα φαράγγια.

Μέσα από μονοπάτια και δασικούς δρόμους, θα ανακαλύψετε την ανεξερεύνητη φύση της Ελλάδας σε ποτάμια, λίμνες και θερμές πηγές, δάση, καταρράκτες και λιβάδια, αλλά και την ανθρώπινη ιστορία σε αρχαίους ναούς, κάστρα και εκκλησίες.

Ο αγροτουρισμός στην Ελλάδα

Η γνήσια εμπειρία φύσης στην Ελλάδα συμπληρώνεται από την αυθεντική φιλοξενία. Οι ντόπιοι σάς καλωσορίζουν σε παραδοσιακούς ξενώνες και οικογενειακά ξενοδοχεία. Σας κερνούν τοπικά πιάτα, κρασί, ρακή και άλλα αγνά αγαθά σε εστιατόρια και ταβέρνες. Στους αγροτουριστικούς ξενώνες και τις οικολογικές φάρμες, θα γίνετε ένα με τους ντόπιους και θα συμμετέχετε σε αγροτικές εργασίες, άρμεγμα ζώων, παραγωγή τυριών, το μάζεμα της ελιάς.

Εδώ, θα κόψετε φρούτα και λαχανικά από τον μπαξέ, θα μαζέψετε ελιές, θα τρυγήσετε σταφύλια και θα πάρετε μέρος στην απόσταξη της ρακής, αλλά και σε τοπικά φεστιβάλ και γιορτές που σας συστήνουν την παράδοση κάθε τόπου. Φεύγοντας, θα πάρετε την εμπειρία μαζί σας, σε ένα βαζάκι μέλι, βότανα, γλυκά του κουταλιού και κουλουράκια.

Φύση-Ελλάδα

Παρά τη μικρή της έκταση, η Ελλάδα διαθέτει ιδιαίτερα πλούσιο και ποικίλο φυσικό περιβάλλον με ξεχωριστή γεωμορφολογία, με έντονες αντιθέσεις και πολλές περιοχές με υψηλή οικολογική αξία. Χιλιάδες δαντελωτές ακτές, επιβλητικά βουνά, σπήλαια και φαράγγια, λίμνες, ποτάμια, βιότοποι σπάνιας ομορφιάς και μοναδικά οικοσυστήματα «προικίζουν» την ελληνική γη με εντυπωσιακά τοπία, τα οποία σε συνδυασμό με το ήπιο κλίμα της χώρας, καθιστούν την Ελλάδα ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις του οικολογικού και γενικότερα εναλλακτικού τουρισμού.

Αλεπού

Η αλεπού είναι γένος θηλαστικών, που ανήκει στην οικογένεια Κυνίδες. Το πιο γνωστό είδος είναι η Κόκκινη αλεπού, της οποίας το τρίχωμα είναι κοκκινωπό, με μαυριδερά το πίσω μέρος των αυτιών της και το μπροστινό μέρος των ποδιών της, ενώ το άκρο της ουράς της είναι πάντα λευκό.

Εμφάνιση

Εξωτερικά μοιάζει λίγο με τον σκύλο, αλλά η ουρά της είναι πολύ πιο φουντωτή και το τρίχωμά της πιο πυκνό, ενώ και το ρύγχος της πιο μακρόστενο. Το μεγαλύτερο σε διαστάσεις είδος είναι η κόκκινη αλεπού, η οποία φτάνει σε μήκος έως και τα 90 εκατοστά και ζυγίζει 7 - 10 κιλά. Το εντυπωσιακό είναι ότι η ουρά της φτάνει σε μήκος έως και τα 60 εκατοστά, δηλαδή είναι αρκετά μεγάλη συγκριτικά με το σώμα της. Στα περισσότερα είδη, τα πόδια της είναι κοντά και λεπτά και έτσι η ουρά της χρησιμεύει και σαν μέσο ισορροπίας.

Γεωγραφική διασπορά

Η αλεπού εμφανίστηκε στη Γη πριν από 400.000 χρόνια και πιθανώς να υπήρξε και θήραμα για τους προϊστορικούς κυνηγούς. Σήμερα συναντάται σε όλες σχεδόν τις ηπείρους, εκτός από την Ανταρκτική.

Η Κόκκινη αλεπού ζει στην Ευρώπη, την Ασία, μια στενή λωρίδα της βόρειας Αφρικής, τη Βόρεια Αμερική , ενώ το 1855 εισήχθη και στην Αυστραλία. Όχι μόνο δεν είναι σε κανένα μέρος απειλούμενο με αφανισμό είδος, αλλά αντιστρόφως η εκπληκτική της προσαρμοστικότητα έχει οδηγήσει πολλά άλλα λιγότερο ικανά είδη σε κίνδυνο εξαφάνισης ή και εξαφάνιση.

Υπάρχουν όμως και άλλα είδη αλεπούδων, με σχετικά μεγάλη εξάπλωση ανά την υφήλιο, που ζουν στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, στην βόρεια Αφρική, την Μέση Ανατολή, εύκρατα τμήματα της Ασίας και στη Βόρεια Αμερική. Επίσης, η Ωχρή αλεπού  ζεί στη λωρίδα του αφρικανικού Σαχέλ, η Αλεπού της Βεγγάλης  ζει στην Ινδία, ενώ η Αρκτική αλεπού  ζει στις πολικές περιοχές του βόρειου ημισφαιρίου.

Κάποια από τα άλλα είδη είναι λιγότερο ικανά στην προσαρμοστικότητα και στην αναπαραγωγή, με αποτέλεσμα να θεωρούνται επισήμως απειλούμενα είδη, όπως η λεγόμενη Νησιωτική αλεπού. Άλλα είδη, όπως η Αρκτική αλεπού, καθώς και η Αλεπού Φενέκ, που ζει στη Βόρεια Αφρική και είναι το μικρότερο σε διαστάσεις είδος αλεπούς, δεν είναι απειλούμενα.

Διατροφή

Όλα τα είδη αλεπούδων είναι παμφάγα. Το διαιτολόγιό τους αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από ασπόνδυλα. Ωστόσο, καταναλώνουν και τρωκτικά, λαγούς, κουνέλια και άλλα μικρά θηλαστικά, καθώς και ερπετά, αμφίβια, χόρτα, μούρα, ενώ δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση και σε καρπούς, ψάρια, πτηνά, αυγά, σκαθάρια, έντομα και όλα σχεδόν τα είδη μικρών ζώων. Τα περισσότερα είδη δείχνουν μεγάλη προσαρμοστικότητα σε πολλά διαφορετικά είδη τροφής και κατά μέσο όρο καταναλώνουν 1 κιλό τροφής την ημέρα. Όλες οι αλεπούδες έχουν την χαρακτηριστική συνήθεια να θάβουν  υπολείμματα τροφής όταν έχουν περίσσευμα, για να τα φάνε αργότερα.

Αναπαραγωγή

Η περίοδος αναπαραγωγής των αλεπούδων ποικίλλει ευρέως, λόγω της μεγάλης γεωγραφικής τους εξάπλωσης και της ποικιλίας των ειδών. Ειδικότερα στα μέσα γεωγραφικά πλάτη, λόγω του ότι ο καιρός της αναπαραγωγής τους αρχίζει τον Ιανουάριο με Φεβρουάριο, η Κόκκινη αλεπού είναι κυρίως εξαιρετικά δραστήρια τον Μάιο, όταν μεγαλώνει τα μικρά της. Τότε υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να κυκλοφορεί ακόμα και την ημέρα, καταστρέφοντας συχνότερα τα κονικλοτροφεία και τα κοτέτσια των ανθρώπων.

Μάλιστα όταν έρχεται ο καιρός της αναπαραγωγής, το θηλυκό σκάβει μία φωλιά με δαιδαλώδεις διαδρόμους μέσα σε μία περιοχή η οποία ανήκει σε ένα συγκεκριμένο αρσενικό. Μετά από 51 - 53 ημέρες, γεννιούνται 3 - 5 μικρά κουταβάκια, τα οποία αρχικά έχουν κάπως πιο γκρίζο τρίχωμα σε σχέση με τη μητέρα τους, ενώ στις πρώτες 2 εβδομάδες είναι τυφλά. Η μητέρα τους τούς φέρνει τροφή καθημερινά και κάθε φορά που γυρίζει στην φωλιά της ακολουθεί διαφορετικό δρόμο. Στην ηλικία των 2 μηνών βγαίνουν από την φωλιά και αρχίζουν να παίζουν με την μητέρα τους και μεταξύ τους. Συχνά, τα νεαρά άτομα καταλήγουν να παρασυρθούν από αυτοκίνητα και αυτή είναι η κύρια αιτία της θνησιμότητας των αλεπούδων στα πρώτα χρόνια της ζωής τους.

Σχέση με τον άνθρωπο

Αν και έχει μια ενστικτώδη δυσπιστία και φόβο απέναντι στον άνθρωπο, ωστόσο είναι εξαιρετικά σπάνιο να συμβεί απρόκλητη επίθεση αλεπούς σε άνθρωπο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αλεπού όταν εξοικειωθεί με τον άνθρωπο, αρχίζει να του δείχνει εμπιστοσύνη και φιλική παιχνιδιάρικη συμπεριφορά, όπως αυτή του σκύλου. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, ορισμένα είδη αλεπούδων έχουν εμφανιστεί στα προάστια ή ακόμα και στα κέντρα αρκετών πόλεων, μεταξύ των οποίων και σε αστικές περιοχές της Αθήνας, και φαίνεται να έχουν προσαρμοστεί επιτυχώς στην ανθρώπινη παρουσία.

Ειδικότερα επίσης η Ασημένια αλεπού, μια ποικιλία της κόκκινης αλεπούς με μεγάλη ποσότητα μελανίνης, έχει υποβληθεί σε πρόγραμμα εξημέρωσης και τις τελευταίες δεκαετίες έχει γνωρίσει απήχηση ως κατοικίδιο, σε κάποια κράτη. Εκτός από αυτήν, το μόνο άλλο είδος που θεωρείται κατάλληλο και χρησιμοποιείται ως κατοικίδιο είναι η Αλεπού Φενέκ.

Κουλτούρα σχετικά με την αλεπού

Εξαιτίας της συνήθειας της αλεπούς να ζει κοντά στα χωριά, έχει συνδεθεί με πολλές ιστορίες και παραμύθια πολλών πολιτισμών. Είναι επίσης γνωστή και δημοφιλής για την μεγάλη της πονηριά, σε τέτοιο βαθμό ώστε να υπάρχει διεθνώς η χαρακτηριστική φράση «Είναι πονηρός σαν αλεπού».

Ιστορικό παράδειγμα χρήσης αυτής της φράσης, ήταν για τον Έρβιν Γιόχαν Όιγκεν Ρόμ(μ)ελ , Στρατάρχης του Γ΄ Ράιχ και ένας από τους ικανότερους στρατιωτικούς ηγέτες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Για τις ικανότητές του αυτές, του είχε αποδοθεί το προσωνύμιο «Αλεπού της Ερήμου»