Ελληνικά

2.2 ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ: Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΦΕ1-2

Με τη λατρεία, εκφράζουμε την αγάπη, την εμπιστοσύνη, την ικεσία, τη δοξολογία μας στο Θεό. Κι ακόμη, τη νοσταλγία μας για την απλή και ανεμπόδιστη επικοινωνία που κάποτε είχαμε μαζί του (προπτωτική κατάσταση) και την ελπίδα ότι η κοινωνία αυτή θα αποκατασταθεί (οριστική νίκη του θανάτου, αιώνια ζωή).

Θεμέλιο της χριστιανικής λατρείας είναι ο σαρκωμένος Υιός και Λόγος του Θεού. Με την άκρα υπακοή και την τέλεια θυσία του, έδειξε ότι λατρεία είναι η ορθή δοξολογία του Θεού και τελείται όχι μόνο με τυπικές ιεροτελεστίες, αλλά, κυρίως, με την ίδια τη ζωή των χριστιανών. Ο λαός του Θεού, η Εκκλησία, ακολουθώντας το παράδειγμά του, τελεί ως σώμα, συλλογικά τη λατρεία που της παραδόθηκε (Θεία Ευχαριστία, Μυστήρια, Ακολουθίες). Αλλά και ο κάθε πιστός ξεχωριστά προσφέρει τη λατρεία του στο Θεό (ατομική προσευχή, θυμιάμα, άναμμα καντηλιού στο σπίτι κ.ά.). Συνεχίστε την ανάγνωση του "2.2 ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ: Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΦΕ1-2"

Τα Εισόδια της Θεοτόκου. Η καλογερική της Παναγίας!

Αυτή τη γιορτή στο Άγιο Όρος οι πατέρες μου την ονομάζουν «η καλογερική της Παναγίας». Ο Γερο-Γελάσιος πολύ την αγαπούσε και έλεγε ότι ο παπα-Θανάσης, ο Γέροντάς του, ο άγιος ηγούμενος της Γρηγορίου(=μονή Γρηγορίου, Άγιο Όρος) την τιμούσε πάρα πολύ. Και μία φορά, μία τέτοια ημέρα, ο γερο-Γελάσιος, είδε το Γέροντά μου να συλλειτουργεί με τον άγιο Ιάκωβο, τον Αδελφόθεο. Αυτόν που διέσωσε και τη σχετική παράδοση. Συνεχίστε την ανάγνωση του "Τα Εισόδια της Θεοτόκου. Η καλογερική της Παναγίας!"

Ο Όσιος Ιάκωβος ο ασκητής. Ο μοναχός που έγινε βιαστής, δολοφόνος και τελικά Άγιος (28 Ιανουαρίου-1.5 Αγιότητα ΦΕ1-2).

Ο Όσιος αυτός αφήνοντας όλα τα εγκόσμια, πήγε να κατοικήσει σε μια σπηλιά δίπλα σε μια κωμόπολη, την Πορφυριώνη και έμεινε εκεί για δεκαπέντε χρόνια.

Τόσο πολύ πρόκοψε στην αρετή και στην άσκηση, ώστε τον αξίωσε ο Θεός να κάνει θαύματα. Έβγαζε δαιμόνια, γιάτρευε ασθένειες και ανίατα πάθη, αλλά έκανε και άλλα διάφορα παρόμοια θαύματα.

Συνεχίστε την ανάγνωση του "Ο Όσιος Ιάκωβος ο ασκητής. Ο μοναχός που έγινε βιαστής, δολοφόνος και τελικά Άγιος (28 Ιανουαρίου-1.5 Αγιότητα ΦΕ1-2)."

Το μίασμα της ακολασίας. Μια διήγηση από το βίο του αγ. Νήφωνα επισκόπου Κωνσταντιανής (4ος αι. μ.Χ.)

Φεύγοντας από κει, περάσαμε έξω από ένα πορνείο. Στο κατώφλι του καθόταν κάποιος νέος ωραίος και ευγενικός. Φαινόταν πολύ λυπημένος, κυριολεκτικά απελπισμένος. Πότε σκέπαζε το πρόσωπό του με τις παλάμες και ξεσπούσε σε λυγμούς πότε έγερνε το κεφάλι στο στήθος και στέναζε πονεμένα˙ πότε σήκωνε τα χέρια στον ουρανό και προσευχόταν με δάκρυα˙ πότε στήριζε το σαγόνι στα χέρια και βυθιζόταν σε μιαν απελπισμένη σιωπή. Συνεχίστε την ανάγνωση του "Το μίασμα της ακολασίας. Μια διήγηση από το βίο του αγ. Νήφωνα επισκόπου Κωνσταντιανής (4ος αι. μ.Χ.)"

Δέχεται ο Θεός τον διάβολο σε μετάνοια;

Η ακόλουθη διήγηση που προέρχεται μάλλον από κάποια λιγότερο γνωστή παραλλαγή της συστηματικής συλλογής του Γεροντικού σκοπό έχει να διδάξει πόσο μεγάλη είναι η φιλανθρωπία του Θεού και ότι κανένας αμαρτωλός δεν πρέπει να απελπίζεται, ακόμη κι αν νομίζει ότι έχει γίνει όμοιος στην αμαρτία με τον διάβολο. Συνεχίστε την ανάγνωση του "Δέχεται ο Θεός τον διάβολο σε μετάνοια;"

Χριστιανισμός: ηθικισμός ή ηθική υπέρβαση;

...  Ο όρος «ηθική» απαντάται στα αρχαιοελληνικά ακόμη χρόνια. Ο Αριστοτέλης μιλά για την ηθική αρετή και για τη σχέση της με το «έθος», τη συνήθεια δηλαδή και αποσαφηνίζει τις καλές από τις κακές συνήθειες-έξεις, με βάση την κοινωνία. Αργότερα, στα πρώτα Χριστιανικά χρόνια, αλλά και πιο μετά οι Πατέρες μιλούν για μια ηθική, η οποία μυεί τον άνθρωπο στην κατά Θεό ζωή. Συνεχίστε την ανάγνωση του "Χριστιανισμός: ηθικισμός ή ηθική υπέρβαση;"