Ιστορικό

Όλα ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Όταν στη συμβολή των οδών Παντοκράτορος και Ηλείας, πίσω από τον ομώνυμο ιστορικό ναό που υπάρχει ακόμα σήμερα στο κέντρο της παλιάς πόλης της Πάτρας , ο Επαμεινώνδας  Νταουτάς ο παππούς μου ιδρύει τη «poor monk», μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση που αρχικά παράγει πορτοκαλάδα, λεμονάδα και γκαζόζα.
Οι διαδικασίες παραγωγής ήταν φυσικά αρχέγονες: «Με το χέρι γινόταν η εμφιάλωση,  με το χέρι ταπώνανε». Και με αντίστοιχες, για την εποχή, μεθόδους γινόταν και η διανομή, «με το κάρο».
Στην  Αχαϊκή πρωτεύουσα λειτουργούσαν τότε άλλες 11 αναλόγου μεγέθους ανταγωνιστικές επιχειρήσεις. Ο μοναδικός τρόπος για να ξεχωρίσει κάποιος ήταν να επιλέξει τα καλύτερα υλικά και με το δικό του μεράκι να δημιουργήσει μοναδικές συνταγές, με την ελπίδα να τα προτιμήσει ο Πατρίνος καταναλωτής. Ο συνδυασμός ανώτερης ποιότητας και ξεχωριστής γεύσης λειτούργησε στην πράξη. Σύντομα, οι πορτοκαλάδες, οι λεμονάδες και οι γκαζόζες «Poor monk» έγιναν τα αγαπημένα αναψυκτικά των Πατρινών .
Τα χρόνια κύλησαν και η πορεία της ''Poor monk'' ήταν σταθερά ανοδική.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η "Poor monk'' είχε φτάσει να απασχολεί 10 εργαζομένους, ενώ η παραγωγή άγγιζε τα 100 κιβώτια την ημέρα! Ωστόσο, η μικρή μονάδα της οδού  δεν μπορούσε πλέον να καλύψει τις ανάγκες που είχαν δημιουργηθεί στην αγορά. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την άφιξη των πολυεθνικών στην Ελλάδα από το 1967, καθιστούσαν επιτακτική την ανάγκη για μετεγκατάσταση της επιχείρησης σε άλλο χώρο. Στόχος ήταν η νέα μονάδα να έχει μεγαλύτερη παραγωγική ικανότητα, αλλά και προηγμένες τεχνολογίες, ως απάντηση στον εντεινόμενο πλέον ανταγωνισμό.

Τότε ήταν, το 1972, που ο Επαμεινώνδας Νταούτας , αποφάσισε να μεταφέρει το εργοστάσιο  σε ιδιόκτητες, μεγαλύτερες και πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις στην Θεσσαλονίκη οπου η ''poor monk'' έγινε μια από τις καλύτερες εταιτείες με χυμούς και αναψυκτικά.