Δύο αγόρια απαιτούν αγάπη από δύο κορίτσια που δεν θέλουν να τους τη δώσουν και έτσι τα σκοτώνουν. Ο ένας είναι ένας πρώην φίλος που δεν αποδέχεται το τέλος της σχέσης, ο άλλος είναι απλώς ένας μνηστήρας που απαιτεί πάρα πολλά. Μετά διαβάζεις την εξήγηση στις εφημερίδες και βγαίνει το συνηθισμένο ρεπορτάζ: φταίει η πατριαρχία. Για άλλη μια φορά οι μάγοι αναζητούν τη λύση έξω από το πραγματικό γήπεδο, δεν αντιμετωπίζουν τη ζωή στον αγωνιστικό χώρο της, ρίχνουν την μπάλα στις εξέδρες και στο μακρινό παρελθόν. Αν ήμασταν ιδεολόγοι και αφηρημένοι όπως αυτοί, θα έπρεπε να αναφερθούμε στην συμμετρική εξήγηση: η γυναικοκτονία οφείλεται στον φεμινισμό. Από τότε που οι γυναίκες κήρυξαν τον πόλεμο στους άνδρες, μισούν την ανδρική φιγούρα, και το αρσενικό αντιδρά και εκδικείται. Γενική, ιδεολογική, αφηρημένη θέση που θα είχε την ίδια αληθοφάνεια με την αντίθετη, μάλιστα με ένα επιπλέον πλεονέκτημα: η πατριαρχία αναφέρεται στο παρελθόν, σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια, τουλάχιστον ανάμεσά μας στη Δύση, ενώ ο φεμινισμός αναφέρεται στο παρόν, σε έναν παρόντα και μαχητικό κόσμο, τουλάχιστον ανάμεσά μας στη Δύση.
Author: ΓΙΑΝΑΣΜΙΔΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛ
«Ανθρώπους και κτήνη σώσεις, Κύριε» (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
-Γέροντα, γιατί τα άγρια ζώα δεν πειράζουν τους Αγίους;
– Αφού ημερεύουν οι άνθρωποι, ημερεύουν και τα άγρια ζώα και αναγνωρίζουν ότι ο άνθρωπος είναι αφεντικό τους. Στον Παράδεισο, πριν από την πτώση, τα άγρια θηρία έγλειφαν τους Πρωτοπλάστους με ευλάβεια, αλλά μετά από την πτώση πήγαιναν να τους ξεσκίσουν.
Όταν ένας άνθρωπος επανέρχεται στην προπτωτική κατάσταση, τα ζώα τον αναγνωρίζουν πάλι για αφεντικό. Σήμερα όμως βλέπεις ανθρώπους που είναι χειρότεροι από τα άγρια θηρία, χειρότεροι από τα φίδια. Εκμεταλλεύονται απροστάτευτα παιδιά, τους παίρνουν τα χρήματα και, όταν έρχωνται σε δύσκολη θέση, τα ενοχοποιούν, καλούν την αστυνομία, τα πηγαίνουν και στο ψυχιατρείο. Γι’ αυτό τον 147ο Ψαλμό, που διάβαζε ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης ,τον διαβάζω, για να ημερέψουν οι άνθρωποι και να μην κάνουν κακό στους συνανθρώπους τους και στα ζώα. Read more
Πως συγχωρεί τις αμαρτίες ο Χριστός; Σε ποιους κάνει Θαύματα;
Η ανάσταση του αυτόχειρα
Ο ΑΠΤΕΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
Στα πολύ παλιά χρόνια, όταν γνώρισε τον μαρτυρικό θάνατο ο άγιος του Χριστού Μερκούριος (3ος αιώνας), είχε κάνει πολύ μεγάλη αίσθηση τόσο το μαρτύριό του όσο και ο θάνατος του Ιουλιανού του Παραβάτου απ’ το ίδιο το χέρι του στρατηλάτου Μερκουρίου, κι ας ήταν ήδη τούτος ο Μάρτυς από καιρό σωματικά θανατωμένος. Εκείνα τα χρόνια λοιπόν, ζούσε σ’ εκείνα τα μέρη της μακρινής Καππαδοκίας ένας ιερεύς που δεν πρόσεχε τον βίο του. Πολλές φορές τον μάζευε η πρεσβυτέρα του μέσ’ από τα καπηλειά όπου έπινε και μεθούσε μαζί με τους μπεκρήδες και τους μεθύστακες του χωριού. Αυτό γινόταν αιτία να θλίβεται κατάβαθα η πρεσβυτέρα του και να στενοχωριέται πολύς κόσμος της ενορίας. Του έκαναν με τρόπο παρατηρήσεις, συστάσεις, μα εκείνος τίποτε:
—Εσείς να κοιτάτε τη δουλειά σας! Ξέρω εγώ! Read more
1.7. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ (ΦΕ1-2)
Η πτώση του Ανθρώπου, η είσοδος του κακού στον κόσμο και αιτία του θανάτου (Γεν. 3. 1-24)
ΦΕ1) Σύνδεση του θανάτου με το κακό
Ας παρατηρήσουμε τις παρακάτω εικόνες και όσα απεικονίζονται, και ας απαντήσουμε στα ερωτήματα: Τι βλέπουμε; Τι σκεφτόμαστε; Τι αναρωτιόμαστε;
1.6 ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, ΛΥΤΡΩΤΗΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑΣ (ΦΕ 3-4)
Το όραμα της πεδιάδας με τα ξερά κόκαλα
1 Ένιωσα πάνω μου τη δύναμη του Κυρίου. Μ’ έβγαλε με το Πνεύμα του έξω, μ’ έφερε σε μια πεδιάδα που ήταν γεμάτη κόκαλα 2 και με περιέφερε πάνω απ’ αυτά. Τα κόκαλα ήταν πάρα πολλά και πολύ ξερά, απλωμένα στην πεδιάδα.
3 «Άνθρωπε», με ρώτησε, «μπορούν να γίνουν ζωντανοί άνθρωποι αυτά τα κόκαλα;». Κι εγώ απάντησα: «Κύριε, Θεέ, εσύ ξέρεις». 4 Τότε μου είπε: «Μίλα εκ μέρους μου σ’ αυτά τα κόκαλα και πες τους: “κόκαλα εσείς ξερά, 5 ο Κύριος ο Θεός σάς λέει: Προσέξτε! Εγώ θα φέρω πνοή μέσα σας και θα πάρετε ζωή. 6 Θα σας δώσω νεύρα και θα κάνω να ’ρθει πάνω σας σάρκα και θα τη σκεπάσω με δέρμα∙ μετά θα σας δώσω πνοή και θα πάρετε ζωή. Τότε θα μάθετε ότι εγώ είμαι ο Κύριος”». Read more
1.6 ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, ΛΥΤΡΩΤΗΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑΣ (ΦΕ 1-2)
Η λύτρωση στη θρησκεία και στην καθημερινή ζωή (Βιώνοντας)
ΦΕ1) Ας παρατηρήσουμε την εικόνα και ας απαντήσουμε στα ερωτήματα: Τι βλέπουμε; Τι σκεφτόμαστε γι’ αυτό που βλέπουμε; Τι είναι αυτό που μας κάνει να αναρωτιόμαστε;
Χριστός ο Λυτρωτής, κολοσσιαίο άγαλμα του Ιησού Χριστού στην κορυφή του όρους Corcovado, Ρίο ντε Τζανέιρο, νοτιοανατολική Βραζιλία. Εορταζόμενο με παραδοσιακά και λαϊκά τραγούδια, το Corcovado δεσπόζει πάνω από το Ρίο ντε Τζανέιρο, την κύρια πόλη-λιμάνι της Βραζιλίας. Το άγαλμα του Χριστού Λυτρωτή ολοκληρώθηκε το 1931 και έχει ύψος 30 μέτρα (98 πόδια), ενώ τα οριζόντια τεντωμένα χέρια του εκτείνονται στα 28 μέτρα (92 πόδια). Το άγαλμα έχει γίνει εμβληματικό τόσο για την πόλη του Ρίο ντε Τζανέιρο όσο και για ολόκληρο το έθνος της Βραζιλίας. Read more
1.5. ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (ΦΕ 3-4)
ΦΕ 3-4) Οι θέσεις-στάσεις του Χριστιανισμού για την αξία της ζωής και τη σχέση της ζωής με τον Θεό
Καθόμαστε σε ομάδες και μελετήσουμε τις θέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας (Ειδική Συνοδική Επιτροπή Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος) στο θέμα της ευθανασίας. Θα ανακοινώσουμε στην ολομέλεια τα συμπεράσματά μας και θα συζητήσουμε τι άλλαξε από όσα μέχρι τώρα γνωρίζαμε.
Βασικές θέσεις επί της ηθικής των μεταμοσχεύσεων και της ευθανασίας
1.5. ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (ΦΕ 1-2)
ΦΕ 1) Θέματα σεβασμού ή περιφρόνησης της ζωής
Χωριζώμαστε σε δύο ισομερείς ομάδες και σχηματίζουμε δύο ομόκεντρους κύκλους. Όσοι και όσες βρίσκονται στον εσωτερικό κύκλο θα είναι ένας/μία γιατρός, που πρέπει να αποφασίσει τι θα απαντήσει σε έναν βαριά ασθενή, που βρίσκεται λίγο πριν το τέλος της ζωής του και σας έχει ζητήσει να προχωρήσει σε ευθανασία. Όσοι και όσες βρίσκονται στον εξωτερικό κύκλο εκφράζουν τη συνείδηση του/της γιατρού και προετοιμάζουν μία φράση για να την πουν, ώστε να αποφασίσει.
Στην πρώτη φάση, όσοι και όσες βρίσκονται στον εσωτερικό κύκλο, κλείνουν τα μάτια και ετοιμάζονται να ακούσουν τις φωνές της συνείδησης. Ο εξωτερικός κύκλος περπατά περιμετρικά. Όλοι και όλες επαναλαμβάνουν τη φράση που έχουν ετοιμάσει, έτσι ώστε αυτή να ακουστεί πολλές φορές, επιλέγοντας τον τρόπο που την επαναλαμβάνουν (ύφος, ένταση κ.λπ.). Αφού γίνει αυτό για λίγη ώρα, σε δεύτερη φάση επαναλαμβάνουμε. Οι δύο κύκλοι αλλάζουν θέση, ώστε όλοι και όλες να «συνομιλήσουν» με τη συνείδηση.
Τέλος, αποφασίζουμε και εξηγούμε αν η θέση μας εκφράζει τον σεβασμό ή την περιφρόνηση της ζωής.