Μια μέρα, καθώς προσευχόταν [ο Αγιος Συμεών] με καθαρότητα και συνομιλούσε με τον Θεό, είδε πως ο αέρας άρχισε να φωτίζει το νου του, και ενώ ήταν μέσα στο κελί του, νόμιζε ότι βρισκόταν έξω, σ’ ανοιχτό χώρο. Ήταν νύχτα, που μόλις είχε ξεκινήσει. Τότε άρχισε να φέγγει από ψηλά όπως το πρωινό ροδοχάραμα- ω των φρικτών οπτασιών του ανδρός!-, και το οίκημα κι όλα τ’ άλλα εξαφανίστηκαν, και νόμιζε ότι δεν ήταν καθόλου σε οίκημα. Τον συνέπαιρνε ολότελα θεία έκσταση αντιλαμβανόμενος καλά με τον νου του το φως εκείνο που του εμφανιζόταν. Αυτό μεγάλωνε λίγο –λίγο κι έκανε τον αέρα να φαίνεται πιο λαμπερός κι αισθανόταν τον εαυτό του μ’ ολόκληρο το σώμα του να βρίσκεται έξω από τα γήινα. Read more
Ορθόδοξη πνευματικότητα
Η αγάπη του Θεού και η αγάπη του εαυτού μας
Παρακαλώ, θα ήθελα να προσέξουμε εδώ κάτι που θα πούμε. Κατά κανόνα και στα πνευματικά θέλουμε να ακούμε πολλά, που λέγονται και κατά τον ένα και κατά τον άλλο τρόπο, τα οποία κάπως μας ικανοποιούν. Έχουμε μια περιέργεια, μια διάθεση απλώς να απασχολούμαστε. Δεν ξέρω αν μπορούμε να το πιάσουμε, να το καταλάβουμε αυτό που λέμε τώρα. Read more
Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΕΡΗΜΩΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ και η «καρδιακή προσευχή». Τα τέρατα της σπηλιάς του ασυνειδήτου!
Του ΙΩΑΝΝΗ ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ
Η πιο βασική κατάκτηση της ψυχολογίας υπήρξε ασφαλώς η «ανακάλυψη» του ασυνείδητου.
Η επισήμανση της άγνωστης αυτής περιοχής της ανθρώπινης προσωπικότητας άνοιξε οπωσδήποτε την πόρτα μέσα από την οποία μπορεί κανείς να ρίξει το βλέμμα του στο σκοτεινό βάθος της ψυχής. Ή τουλάχιστον, ύστερα από την ανακάλυψη αυτή, είναι σε θέση κανείς να αντιληφθεί τη σημασία του ασυνείδητου αυτού βάθους για όλη την ψυχική και πνευματική πορεία του ατόμου. Read more
Το μίασμα της ακολασίας. Μια διήγηση από το βίο του αγ. Νήφωνα επισκόπου Κωνσταντιανής (4ος αι. μ.Χ.)
Φεύγοντας από κει, περάσαμε έξω από ένα πορνείο. Στο κατώφλι του καθόταν κάποιος νέος ωραίος και ευγενικός. Φαινόταν πολύ λυπημένος, κυριολεκτικά απελπισμένος. Πότε σκέπαζε το πρόσωπό του με τις παλάμες και ξεσπούσε σε λυγμούς πότε έγερνε το κεφάλι στο στήθος και στέναζε πονεμένα˙ πότε σήκωνε τα χέρια στον ουρανό και προσευχόταν με δάκρυα˙ πότε στήριζε το σαγόνι στα χέρια και βυθιζόταν σε μιαν απελπισμένη σιωπή. Read more
Δέχεται ο Θεός το διάβολο σε μετάνοια;
Η ακόλουθη διήγηση που προέρχεται μάλλον από κάποια λιγότερο γνωστή παραλλαγή της συστηματικής συλλογής του Γεροντικού σκοπό έχει να διδάξει πόσο μεγάλη είναι η φιλανθρωπία του Θεού και ότι κανένας αμαρτωλός δεν πρέπει να απελπίζεται, ακόμη κι αν νομίζει ότι έχει γίνει όμοιος στην αμαρτία με τον διάβολο. Read more
Εύχομαι να σωθείς!
Ο λόγος, ο λογισμός, η πράξη. Όλα δένονται μεταξύ τους και φτιάχνουν ένα χοντρό σκοινί, που άλλοτε μας πνίγει και άλλοτε μας σώζει. Θα σταθούμε στο λόγο, στη γλώσσα, "πού κόκκαλα δεv έχει και κόκκαλα τσακίζει", κατά τη λαϊκή έκφραση. Γιατί η γλώσσα, που είναι μικρή σε μέγεθος, αλλά προκαλεί τεράστια κακά, έχει τη δυνατότητα και vά ευλογήσει και vα καταραστεί, όπως λέγει ο Αδελφόθεος Ιάκωβος στηv Επιστολή του, κεφάλαιο 3ο, στίχος 10ος: "Εκ τού αυτού στόματος εξέρχεται ευλογία και κατάρα. Ού χρή, αδελφοί μου, ταύτα ούτω γίνεσθαι".
Και επειδή ή γλώσσα είναι ένας βασικός τρόπος επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους, ας δούμε μια χαρακτηριστική περίπτωση καλής και κακής χρήσεως του λόγου. Προέρχεται από τον Βίο του Αγίου Μακαρίου τού Μεγάλου κι έχει ως εξής: Read more