Oι Σπαρτιάτες, για να αναγκάσουν τους Θηβαίους να δεχτούν τους όρους της Ανταλκίδειας ειρήνης, εξεστράτευσαν εναντίον τους. Στη μάχη όμως που έγινε στα Λεύκτρα (371 π.Χ.)νικήθηκαν. Σπαρτιάτες και Θηβαίοι συγκρούστηκαν ξανά στη Μαντίνεια (362 π.Χ.), απ' όπου καμιά δύναμη δε βγήκε ουσιαστικά νικήτρια.
Το 1798 ο Thomas Bruce ή κατά κόσμον λόρδος Έλγιν, πρεσβευτής της Μεγάλης Βρετανίας στην Υψηλή Πύλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προσέλαβε ζωγράφους και αρχιτέκτονες για να αντιγράψουν έργα της ελληνικής αρχαιότητας. Προκειμένου να έχουν πρόσβαση στην Ακρόπολη, ο Έλγιν και η ομάδα του δωροδοκούσαν τους Τούρκους φρούραρχους, ενώ το «φιρμάνι», δηλαδή το διάταγμα του σουλτάνου, βάσει του οποίου λέγεται ότι αφαιρέθηκαν τμήματα μνημείων από την Ακρόπολη, έδινε μόνο άδεια αντιγραφής και αποτύπωσης των μνημείων. Τα μάρμαρα αποκολλήθηκαν με βίαιο τρόπο (χαρακτηριστικά οι πλάκες της ζωφόρου αποχωρίστηκαν με πριόνι), προκαλώντας σοβαρές ζημιές στο μνημείο.
Από το 1801 έως το 1804 τα συνεργεία του Έλγιν απέσπασαν περίπου τον μισό του σωζόμενου γλυπτού διακόσμου του Παρθενώνα. Τελικά, το 1816 τα γλυπτά πουλήθηκαν στη Βρετανική κυβέρνηση και μεταφέρθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο.
Το ζήτημα της επιστροφής τους πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις το έτος – σταθμό 1982, όταν η τότε Υπουργός Πολιτισμού και Επιστημών, Μελίνα Μερκούρη προέβαλε το αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για τον επαναπατρισμό των Γλυπτών στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO για την Πολιτιστική Πολιτική στο Μεξικό.
Τα τελευταία χρόνια επικρατεί η πεποίθηση ότι η κατοχή ξένων πολιτιστικών αγαθών βαρύνεται με ένα ηθικό στίγμα.