Αρθρογράφος: Ειρήνη-Μαρία Μενάγια

Η Κεφαλληνία κατοικείται από την Παλαιολιθική εποχή. Η ονομασία της προέρχεται από τον μυθικό ήρωα της Αττικής Κέφαλο. Κατά την αρχαιότητα άκμασαν πόλεις-κράτη όπως η Κράνη, οι Πρόννοι, η Σάμη και η Πάλη.

Το νησί κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους και στη συνέχεια αποτέλεσε μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από το 1.185. Μετά πέρασε στην κατοχή του Βασιλείου της Σικελίας, αργότερα σε Βενετούς, Οθωμανούς,  Γάλλους και στους Βρετανούς. Όταν έγινε βασιλιάς της Ελλάδας ο Γεώργιος ο Α’ , η Μεγάλη Βρετανία έκανε δώρο στην Ελλάδα τα Επτάνησα, μεταξύ των οποίων ήταν και η Κεφαλονιά.

Η Κεφαλληνία έχει μεγάλο αριθμό ενοικιαζόμενων δωματίων, γκαρσονιερών, βιλών, ξενοδοχείων και κάμπινγκ.

Μερικά έθιμα του νησιού είναι η βαγιοφόρα των νιόπαντρων, το σπάσιμο των σταμνών το Μ. Σάββατο, το κάψιμο του Ιούδα και τα μπουρμπουρέλια της Μεσοσπορίτισσας.

Τα παραδοσιακά γλυκά του νησιού είναι η μάντολα, το μαντολάτο, μπουρμπουρλέ παστοκύδωνο. Επίσης, η φέτα Κεφαλληνίας και τα κεφαλονίτικα κρασιά ρομπόλα, μαυροδάφνη και ο μοσχάτος λευκός κεφαλληνιακός.

Οι δήμοι του νησιού πραγματοποιούν κάθε χρόνο, κυρίως το καλοκαίρι, πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις (τραγουδιού, θεάτρου, χορού, γυμναστικής), τοπικά πανηγύρια και θρησκευτικές γιορτές, όπως του Αγίου Γερασίμου, της Παναγίας και άλλες.