Updated on 26 Μαρτίου, 2024
TO ΔΙΗΓΗΜΑ /// ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ /// ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ
https://www.youtube.com/watch?v=SS078GNKfGA
Διαβάσαμε το βιβλίο του Αντώνη Σαμαράκη ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ. Μιλήσαμε για κάθε διήγημα χωριστά. Τους ήρωες, τον χρόνο και τον τόπο, το θέμα, το μήνυμα, την ευρύτερη θεματική, το αν αφορά τον σημερινό αναγνώστη ή όχι.
Μιλήσαμε για το διήγημα σαν ΕΙΔΟΣ και τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα. Το συγκρίναμε με τη ΝΟΥΒΕΛΑ και το ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ.
Ο Αντώνης Σαμαράκης (Αθήνα 16 Αυγούστου 1919 – Πύλος Μεσσηνίας, 8 Αυγούστου 2003) ήταν 'Ελληνας πεζογράφος της μεταπολεμικής γενιάς, το έργο του οποίου είναι διεθνούς αναγνώρισης.
Βιογραφία
Ο Αντώνης Σαμαράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1919. Μετά το απολυτήριο από το Β' Γυμνάσιο της Βαρβακείου Σχολής ,σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής συμμετείχε στην εθνική αντίσταση.Το 1944 συνελήφθη από τους Ναζί και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά κατάφερε να αποδράσει. Το 1963 νυμφεύτηκε την Ελένη Κουρεμπανά.
Εργάσθηκε ως εμπειρογνώμων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών σε πολλές χώρες για κοινωνικά θέματα και το 1989 ανακηρύχθηκε Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της UNICEF για τα παιδιά του κόσμου.
Η πρώτη του ουσιαστική εμφάνιση στον λογοτεχνικό χώρο γίνεται το 1954 με την έκδοση της συλλογής διηγημάτων Ζητείται ελπίς. Πρόκειται για έναν από τους περισσότερο μεταφρασμένους 'Eλληνες πεζογράφους, καθώς τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες.
Το έργο του Σαμαράκη έχει έντονο το στοιχείο της κοινωνικής καταγγελίας και αντικατοπτρίζει τις προσωπικές του ανησυχίες για το παρόν και το μέλλον της σύγχρονης κοινωνίας. Χρησιμοποίησε απλή γλώσσα και μη επιτηδευμένο ύφος και προσέγγισε τα θέματά του από μια έντονα ανθρωποκεντρική γωνία. Χαρακτηριζόταν από την αγάπη του για τους νέους. Δική του ιδέα ήταν η δημιουργία της Βουλής των Εφήβων που οδήγησε στη διοργάνωση άτυπων συνεδριάσεων της Βουλής, όπου δίνεται ο λόγος σε νέους από όλη τη χώρα.
Ο Αντώνης Σαμαράκης έφυγε από τη ζωή στις 8 Αυγούστου 2003 .Σύμφωνα με επιθυμία του, το σώμα του δωρήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για έρευνες των φοιτητώv της Ιατρικής.
Εργογραφία
Μυθιστορήματα
- Ζητείται Ελπίς (1954)
- Σήμα κινδύνου (1959)
- Αρνούμαι (1961)
- Γραφείον Ιδεών (1962)
- Το λάθος(1965)
- Το Διαβατήριο (1973)
- Η Κόντρα (1992)
- Αυτοβιογραφία (1919-1996)
Βραβεία
- Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1962 για το Αρνούμαι)
- Βραβείο των δώδεκα - Έπαθλο Κώστα Ουράνη (1966 -για Το λάθος)
- Μέγα Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας στη Γαλλία (1970-για Το λάθος)
- Europalia (1982,, για τη συνολική προσφορά του)
- Σταυρός του Ιππότη των Γραμμάτων και των Τεχνών (1995)
- Κρατικό Βραβείο Τεχνών και Λογοτεχνίας. (1995, Γαλλία)